Mübariz Yusifov
3. Nağıl; dastan və əfsanə qaynaqlan
Nizaminin yaradıcılığında xalq ruhunu əsrlərdən-
əsrlərə yaşadan nağıl, dastan və əfsanə mövzulanndan
istifadəyə geniş yer verilmişdir. Nizami analitik təfəkkürə
malik bir şəxsiyyət olduğu üçün onun əsərlərində təkcə
Azərbaycan folklorundan yox, həm də Şərqin ən möhtəşəm
folklor nümunələri kimi yaranmış və Azərbaycan xalqı
içərisində yayılaraq bütövlükdə Şərq milli təfəkkürünün
məhsuluna çevrilmiş nümunələrdən də istifadə edilmişdir.
Belə folklor nümunələri Azərbaycan mühitində Azərbaycanlı
ictimai təfəkkürünün zənginləşdirilməsi baxımından olduqca
mühüm əhəmiyyətə malikdir. Nizami öz əsərlərində bütün
Şərq
aləminin
ictimai
təfəkkürünün
məhsulu
kimi
formalaşmış «Min bir gecə», «Sindbadnamə», «Tutinamə»,
«Kəlilə və Dimnə» kimi folklor nümunələrindən yaradıcılıqla
istifadə etmiş, onları Azərbaycan mühitində Azərbacyanlı
etnik təfəkkürü ilə dolğunlaşdırmış, cilalamış və bir qədər də
obrazlı desək, onlara Azərbaycanlı milli ruhu hopdurmuşdur.
Nizami
nəinki
Şərq
xalqlarında
yayılmış
folklor
nümunələrindən, eyni zamanda, təsvir etdiyi hadisələrə
uyğun olaraq Avropa və Afrika xalqlarına aid nümunələrdən
də yaradıcılıqla istifadə edir. Bu hadisələr Azərbaycan
mühitində yeniləşir və Nizami onları gələcəyə Azərbaycanlı
libasında təqdim edir. Azadə Rüstəmzadə Nizaminin Şərq
folklaruna müraciətini daha dolğun şərh edərək yazır: «... bu
o demək deyildir ki, Nizaminin Fərhadı, yaxud Şirini, Leylisi,
Məcnunu folklorda olan Şirin və Fərhadın, Məcnun və
Leylinin eyni olmuşdur. Nizami öz ölməz qəhrəmanlarının
surətlərini ucaldarkən bu nümunələrə istinad etsə də tarixi
salnamələrə və sələflərinə müraciətdə olduğu kimi, buradan
əxz etdiklərini də öz zəngin təxəyyül aləmində cilalayıb
pardaqlamış, onlara yeni ruh, yeni təravət, yeni məna və
Nizamidə azərbaycançılıq
məqsəd vermiş, yeni, yalnız özünəməxsus bədii-romantik
obrazlar səviyyəsinə qaldırmışdır».1
Nizaminin «Sirlər xəzinəsi» poemasmdakı mövzuların
bir qismi Nizamidən bir əsr əvvəl yaşamış Məlikşahın vəziri
Nizamiülmülkün
«Siyasətnamə»sindəki
hekayələrin
məzmunu ilə də səsləşir. Nəzərə almaq lazımdır ki,
«Siyasətnamə»də qələmə alman hadisələr də başqa bir
məkanda yox, məhz Azərbaycanda baş vermiş hadisələrin
hekayələşdirilmə
variantıdır.
Məsələn,
Nizamiüllülkün
«Siyasətnamə»sində belə bir hadisə təsvir olunur: Adil
Nuşirəvanın sərkərdələrindən biri bir qarının torpağını
əlindən alır. Qarı isə öz torpağına əvəz kimi torpaq və ya pul
istəyir. Sərkərdə isə vermir. Qarı yol üstündə onu gördükdə
qışqırıb haray salır, öz tələbinin ödənilməsini istəyir.
Sərkərdə isə heç nə olmamış kimi çıxıb dedir. Əlbəttə ki,
Azərbaycan cəmiyyətində belə haqsızlıqlara yol verilməsi
qeyri-adi bir hadisə deyildi. Nizami isə bu hadisəni, indiki
dildə desək, bir az da «qloballaşdırır». Onu Sultan Səncərə aid
edir. Məqsəd bu olur ki, Azərbaycanlı ixtiyar sahiblərini
oyatsın. Onların beyninə yeritsin ki, öz xalqınıza zülm
etməyin. Qoy tarixlər sizdən ibrət götürsün. Ədalətli olun ki,
zamanlar sizi rəğbətlə xatırlasın. Zülmkar olsanız həmişə,
bütün zamanlarda adınız zalım kimi nifrət hədəfi olacaqdır.
Nizami öz əsərlərinə Şərqdə məşhur olan Qarun, Nuh,
Xızır, Davud, Süleyman və Bilqeyis, «Yusif və Züleyxa»,
«Harut və Zöhrə» hadisələri ilə bağlı mövzuları daxil edərkən
onları
Azərbaycan
mühitində
ibarətamiz
məzmunla
cilalayaraq zənginləşdirmişdir. Nizami Şərqin ən ibarətamiz
abidələrindən biri kimi zaman-zaman hindlilərə aid edilən,
ancaq daxilində ümumtürk, həmçinin, Azərbaycanlı etnik
təfəkkürünün izləri açıq-aydın görünən «Kəlilə və Dimnə»
hekayələrinə də müraciət etmişdir. Şərq ədəbiyyatında
«Kəlilə və Dimnə»nin ilk dəfə fars şairi Rudəkinin (IX-X
əsrlər) nəzmə çevirdiyi göstərilir. «Kəlilə və Dimnə»
1
R.Azadə. Nizami Gəncəvi. Bakı, «Elm», 1979, s. 179.
Mübariz Yusifov
hekayələri Azərbaycan folklorunda geniş yayılan və xalq
tərəfindən sevilən variantlardan da məlum olmuşdur.1
Nizaminin «Sirlər xəzinəsi»ndə qələmə aldığı «Ovçu, it və
tülkünün dastanı», «Meyvə satanla tülkünün nağılı», «Bülbül
ilə qızılquşun nağılı» və s. mövzular «Kəlilə və Dimnə»dəki
hekayələrlə uyğun gəlirsə, bunda təəccüblü heç bir şey
yoxdur. Çünki, əw əla, «Kəlilə və Dimnə» hekayələrindən
ümumtürk ruhu, Azərbaycanlı nəfəsi gəlir, ikincisi, həmin
hekayələrin
bənzəri
Azərbaycan
folklorunda
mövcud
olmuşdur. Nizami də həmin hekayələrə öz bər-bəzəyini
vurmuş, onu Azərbaycan mühitində ibrətamiz səviyyədə öz
cəmiyyətinə təqdim etmişdir.
Nizaminin «Xosrov və Şirin» əsərinin mövzusu
Firdovsinin «Şahnamə»sində təsvir edilsə də Azərbaycan
folklorunda «Xosrov və Şirin» adında nağıl və dastanın,
«Fərhad və Şirin» nağılının, habelə, «Şahzadə Süleyman»
nağılının mövcudluğu tədqiqatçılar tərəfindən təqdir edilir.1
2
Azərbaycan ərazisində Fərhadla bağlı «Fərhad arxı», «Fərhad
qalası», «Fərhad evi» kimi yer adlarının mövcudluğu da onu
göstərir ki, «Xosrov və Şirin»də mühüm epizodlardan biri
olan Fərhad haqqındakı hekayə təsadüfi deyildir.3 Nizami bu
mövzunu bilavasitə xalqdan almış, bədiiləşirmiş, cilalayıb
sığallamış və yenidən xalqın təfəkkürünə ərməğan etmişdir.
Tədqiqatlarda da Fərhadın Azərbaycan mühiti ilə bağlı bir
şəxsiyyət olduğu göstərilir.4
Nizaminin
qələmə
aldığı
«Leyli
və
Məcnun»
poemasının mövzusu ərəb şifahi xalq ədəbiyyatı ilə bağlı olsa
da Azərbaycan folklorunda da bu adda nağıllar yaranmışdır.
1
R. Azadə. Nizami Gəncəvi, (həyatı və sənəti). Bakı, «Elm», 1979, s. 164-165; Tağı
Xalisbəyli. Nizami Gəncəvi və Azərbaycan qaynaqları. Bakı, «Azərbaycan Dövlət
Nəşriyyatı», 1991, s. 24-25.
2
Nizami Gəncəvi. Yeddi gözəl. Filoloji tərcümə. Bakı «Elm» 1983 s 10
3
Tağı Xalisbəyli. Həmin əsər, s. 47.
4
Bax: Məmməd Cəfər Cəfərov. Nizaminin fikir dünyası Bakı «Yazıçı» 1982, s 151;
Tağı Xalisbəyli. Nizami Gəncəvi və Azərbaycan qaynaqlan.. Bakı, «Azərbaycan
Dövlət Nəşriyyatı», 1991, s. 46-47.
150
Mzamido azorbaycançılıq
Nizaminin «Leyli və Məcnun»undakı hadisələr isə ərəb
folklorundan iqtibas deyildir. Burada Azərbaycan folkloruna
məxsus qaynaqlar çoxdur. Nizami də öz əsərində bu mövzunu
cilalayaraq onu ərəb, İran mühitindən Azərbaycan mühitinə
gətirmişdir. Nizaminin əsərlərində xalq arasında yayılmış
«Fərhad və Şirin», «Lelyi və Məcnun», «Şahzadə Bəhram»,
«İskəndərin padşahlığa çatması», «İskəndər Zülqəmeynin
İran padşahı ilə davası», «İskəndərin gündən xərac alması»,
«İskəndərlə
Ləl
Xiftən»,
«İskəndər
Zülqəmeynin
vəsiyyətləri», «İskəndərin zülmətə getməsi», «İskəndərin
həbəşlərlə davası», «İskəndər ilə Sərrac İmran», «İskəndər
Zülqəmeyn ilə üzük tapan çobanın nağılı», «İskəndərin
qayışbaldırlara rast gəlməsi», «İskəndər və fəqir», «İskəndər
və çoban», «Buynuzlu İskəndər», «İskəndər quş dili öyrənir»,
«Nüşabə padşahın nağılı», «Loğman», «Mərd ilə namərd»,
«Daranın nağılı» kimi folklor nümunələrinə istinad etməsi
istisna edilmir.1 Nizaminin Azərbaycan folklor qaynaqları ilə
əlaqəsinə dair maraqlı tədqiqatlar vardır.2 Bu tədqiqatların
daha da genişləndirilməsinə və dərinləşdirilməsinə ehtiyac
çoxdur.
Tədqiqatların genişləndirilməsi
belə bir faktı
dəqiqləşdirməyə yönəlir ki, Nizami hər cəhətdən öz xalqı, öz
milləti ilə bağlı bir şəxsiyyət olmuşdur. Onun hər misrasında,
hər beytində Azərbaycanın milli ruhu yaşayır.
1
Tağı Xalisbəyli. Nizami Gəncəvi və Azərbaycan qaynaqlan. Bakı, «Azərbaycan
Dövlət Nəşriyyatı», 1991, s. 87.
2
Tağı Xalisbəyli. Nizami Gəncəvi və Azərbaycan şifahi xalq ədəbiyyatı. Bakı, Azərb.
Ped. İnst nəşriyyatı, 1988,; Tağı Xalisbəyli. Nizami Gəncəvi və Azərbaycan folkloru.
Bakı, Azərb. Dövlət. Ped. İnst. nəşriyyatı, 1990. Həmid Araslı. Nizami əsərlərinin el
variantları. Müqəddimə. Bakı, 1941; Həmid Araslı. Nizami və Azərbaycan xalq
ədəbiyyatı (məqalələr məcmuəsi), Bakı, 1947; Ə.Axundov. Nizami Gəncəvi və xalq
yaradıcılığı. Azərb. SSR EA xəbərləri. Bakı, 1954, №2; M.Əlizadə. Nizami
yaradıcılığında Azərbaycan folklorunun təsiri. «Ədəbiyyat qəzeti», 24 iyun 1938, №29;
S.Paşayev. Nizami və folklor. Bakı, 1976; S.Paşayev. Nizami və xalq əfsanələri. Bakı,
1983; Sabir Həsənzadə. Nizaminin «Xəmsə»də işlətdiyi Azərbaycan zərbi məsəlləri.
Gəncə, «İlkin» nəşr., 2005, s. 5-136.
151