33
dünyada ölümə səbəb olan ürək-damar, onkoloji xəstəliklərdən, travmadan və digər
ağır xəstəliklərdən sonra 5-ci yeri dərman preparatlarının əlavə təsirləri tutur.
Hospitalizə edilmiş xəstələrin 10-30 % hissəsində, ambulator şəraitdə müalicə alan
xəstələrin 40 % hissəsində, dərmanların əlavə təsirləri müşahidə olunur. Ambulator
müalicə olunanların 6-16 % hissəsi yardım üçün təkrarən hospitalizasiya olunurlar.
Əlavə təsirlər birincili və ikincili olmaqla iki qrupa bölünürlər.
Dərman preparatının bilavasitə xəstənin orqanizminə təsiri nəticəsində yaranan
əlavə təsirlər birinci qrupa aiddir (iltihab əleyhinə istifadə olunan steroid dərman
preparatlarının yaratdığı mədə xorası).
İkinci qrup əlavə təsirlərə dərman preparatlarının birbaşa istifadəsi ilə əlaqəsi
olmayan təsirlər aiddir (antibiotiklərin istifadəsi zamanı bağırsağın normal
mikroflorasının zəiflənməsi nəticəsində inkişaf edən dizbakterioz və s.).
Vərəmli xəstələrin müalicəsində müasir kimyəvi terapiya aparıcı yer tutur.
Multirezistent
və
polirezistent
vərəmin
müalicəsində
işlədilən dərman
preparatlarından yaranan əlavə təsirlər günü-gündən artmaqdadır.
Vərəmin etiotrop terapiyası zamanı əlavə təsirlərin rastgəlmə tezliyi müxtəlif
müəlliflərin göstəricilərinə əsasən 13-17% dən 60-65 % arasında dəyişir.
Əlavə təsirlər müxtəlifdir. Onların əksəriyyəti əhəmiyyət kəsb etmir, tez keçir
və dərman vasitəsinin istifadəsinin dayandırılmasını tələb etmir. Digər hallarda baş
verən əlavə təsirlər dərman vasitəsinin istifadəsinin dayandırılmasını tələb edir ki, bu
da əsas müalicə kursunun effektivliyini əhəmiyyətli dərəcədə azaldır. Nadir hallarda
əlavə təsirlər ölümlə nəticələnir (vərəm əleyhinə antibiotiklərin törətdiyi anafilaktik
şok, rifampisinin vena daxili yeridilməsi nəticəsində inkişaf edən böyrək, qara ciyər
çatışmamazlığı və s.) və ya pasientin ömürlük əlilliyinə səbəb olur (streptomisinin
istifadəsi nəticəsində yaranan karlıq, xroniki dərman hepatitləri və s.)).
Hələ 1969-cu ildə Y.K.Kupçinskas dərmanların əlavə təsirlərini 5 qrupa
bölmüşdür ki, bunlara:
-
tez baş verən və zəif gedişli allergik reaksiyalar;
-
bir neçə preparatın təyini nəticəsində baş verən toksiki metobolik reaksiyalar;
-
dərmana davamlığın yaranması ilə baş verən infeksion ağırlaşmalar;
-
neyrogen ağırlaşmalar;
-
dərmanın kəsilmə sindromu aiddir.
Sonralar dərmanların əks təsirləri allergik reaksiyalar, dərmanların ikincili
təsiri, idiosinkrizasiya, dərmanların qəbulunun qeyri-mümkünlüyü və dərman
dozasının yüksəldilməsi şəkilində qruplaşdırılmışdır.
Praktiki ftiziatriyada daha sadə, lakin əlverişli olan təsnifata görə əlavə təsirlər
3 qrupa bölünürlər: allergik, toksiki və toksiki-allergik.
34
Allergik mənşəli əlavə təsirləri toksiki təsirlərə nisbətən daha çox təsadüf
edilir və istənilən preparatın yeridilməsi zamanı yarana bilir. Dərman
preparatlarının allergik təsiri onların daxilə qəbulu zamanı daha az ehtimal edilir.
Allergiya riski preparatların əzələ daxili yeridilməsi zamanı artır, vena daxili
yeridilməsi zamanı isə yüksək səviyyəyə çatır. Dərmanlara qarşı yaranan allergik
reaksiyalar onların dozalarının sutkalıq və ya bir dəfəlik yeridilməsindən asılı deyil.
Allergik reaksiyalar əsasən müalicə kursunun erkən mərhələsində - müalicənin 1-3
ayı ərzində baş verir.
Dərman preparatlarının törətdiyi allergik reaksiyalar özünü müxtəlif şəkildə
göstərə bilir. Bu reaksiyaların son illər daha az rast gələn formalarına anofilaktik şok,
dermatitlər, anqionevrotik ödemlər aiddir. Allergik reaksiyanın ən sadə forması
dəridə səpkilər və dəri qaşınması sayılır. Vərəm əleyhinə dərmanlardan streptomisin,
kanamisin, ftorxinolonlar və.s daha çox allergik reaksiyalar törədirlər. Eyni preparat
patogenezinə görə müxtəlif allergik reaksiyalar yarada bilər.
Vərəm
əleyhinə antibiotiklər eksofolliativ dermatitin, məxmərəyin,
anqionevrotik ödemin, çox formalı eksudativ eritemanın, makulopapulyoz dermatitin,
eozinofiliyanın, anafilaktik sokun, dərman qızdırmasının, plevritlərin inkişafına,
bronx-ağ ciyər sisteminin zədələnməsinə səbəb ola bilər. Belə ki, HİNT qrup
preparatları, xüsusən izoniazidin qəbulu zamanı tez-tez baş verən yanaşı təsirlərə -
hepatit, periferik nevropatiya, eksofolliativ və makulopopulyoz dermatitin,
yuxululuq, halsızlıq, nadir rast gələn yanaşı təsirlərinə trombositopeniyanın,
aqranulositozun, dərman qızdırmasının, psixozun, ginekomastiyanın, vaskulitin
yaranmasını aid etmək olar.
Rifampisinin qəbulu zamanı tez –tez baş verən yanaşı təsirlərə - qastroenterit
(qarın ağrıları, ürək bulanma, qusma), trombositopenik purpura, hepatit
(transaminazaların səviyyəsinin artması), yayılmış dəri reaksiyaları, sidiyin, tərin və
göz yaşlarının qırmızı rəngə boyanması, nadir rast gəlinən yanaşı təsirlərə isə
osteomalyasiya, psevdomembranoz kolit, kəskin qaraciyər çatışmazlığı, hemolitik
anemiya, sarılıq, yuxululuq, halsızlıq və s. aiddir. Beləliklə, rifampisinin qəbulu
zamanı baş verən əlavə təsirlər 6 qrupa bölünür ki, bunlara: dəri əlamətləri (dəridə
yanğı, səpki, qaşınma, gözdə qızartı, göz yaşı axması); abdominal əlamətlər (qarında
ağrılar, ürəkbulanma, qusma, ishal və s.); qrip əlamətləri (tutma şəkilli üşütmələr,
sümük ağrıları, zəiflik, baş ağrısı və s.); təsadüfən baş verən respirator əlamətlər
(təngnəfəslik, kollaps, şok və s.); purpura (hemolitik anemiya, şok, böyrək çatmazlığı
və s.); qan zərdabında transaminazanın yüksəlməsi, hepatitlər və s. aiddir.
Pirazinamid qəbulu zamanı tez-tez baş verən yanaşı təsirlərə artralgiya,
hepatit, hiperurikemiya, qastroenterit, nadir rast gəlinən yanaşı təsirlərə isə dəri