Azərbaycan respublikasi naxçivan muxtar respublikasi – 90
Yüklə 49,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 davam etmişdir. Belə ki, 1951-1955-ci illərdə pambığın əkin sahəsi 1945-ci ilə nisbətən iki dəfə artaraq 9278 hektara çatmış, məhsul istehsalı isə 2,7 dəfə artmaqla, 19069 ton olmuşdur. Orta hesabla məhsuldarlıq hektara 20,5 sentner olmuşdur ki, bu da 1941-ci illə müqayisədə 1,4 dəfə və ya 5,5 sentner çoxdur. 1954-cü ilin dekabrında 1955-1960-cı illərdə Naxçıvanda kənd təsərrüfatının daha da inkişaf etdirilməsi haqqında Azərbaycan Sovet Sosialist Respublikası Nazirlər Soveti və Azərbaycan Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsi tərəfindən xüsusi qərar qəbul edildi. Bu qərar muxtar respublikanın mürəkkəb iqtisadi inkişaf problemləri qarşısında tam əhatəli olmasa da, hər halda onun məhsuldar qüvvələrinin inkişafında xeyli imkanlara malik olan suvarma əkinçiliyinin, bu əsasda kənd təsərrüfatı məhsulları emalı sahələrinin genişlənməsinə müəyyən təkan verməli idi. Həmin qərar əsasında bir neçə su anbarının və başqa əhəmiyyətli suvarma obyektlərinin tikilməsi nəzərdə tutulurdu ki, bu da iqtisadiyyatın bir qədər canlanmasına səbəb olmalı idi. 1956-cı ildə istismara verilən Yuxarı Sovxoz kanalı əsrlərdən bəri istifadəsiz qalan min hektardan çox yeni münbit sahələrin əkilməsinə şərait yaratdı. Həmin illərin əkin strukturunda ərzaq bitkiləri üstünlük təşkil etsə də, sənaye əhəmiyyətli texniki bitkilərin əkilməsinə də üstünlük verilmişdir. Belə ki, 1940-cı ildə muxtar respublikada tütünün əkin sahəsi 500 hektar olduğu halda, 1961-1965-ci illərdə bu göstərici 958 hektara yüksəlmişdir. Məhsul istehsalı 1940-cı ildə 450 ton, 1950-ci ildə 542,1 ton, 1960-cı ildə 1185,5 ton, 1965-ci ildə 1458,2 ton olmuşdur. Məhsuldarlıq Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 1940-cı ilə nisbətən 1945-ci ildə 62,2 faiz, 1950-ci ildə 150 faiz, 1955-ci ildə 2,2 dəfə, 1960-1965-ci illərdə isə 170 faiz artmışdır. 1965-ci ildə Naxçıvan MSSR-də kənd təsərrüfatı bitkilə- rinin əkin sahəsi 27385 hektar olmuşdur. Ümumi əkin sahəsinin 60,5 faizini, yəni 16577 hektarını dənli-paxlalılar, 17,6 faizini, yəni 4812 hektarını pambıq, 4,2 faizini, yəni 1154 hektarını tütün, 1,4 faizini, yəni 377,4 hektarını bostan və tərəvəz, 16,3 fai- zini, yəni 4464,6 hektarını isə yem bitkiləri əkini sahəsi təşkil etmişdir. Kənd təsərrüfatının inkişaf etdirilməsində mövcud kənd təsərrüfatı texnikalarının böyük rolu olmuşdur. Belə ki, 1964-cü ildə Naxçıvan MSSR-də kolxozlarda olan 570 ədəd traktorlardan 287 ədədi tırtıllı, 283 ədədi isə təkərli traktorlar olmuşdur. Bundan başqa, taxılbiçən kombaynlar 154 ədəd, yük avtomobilləri 316 ədəd olmuşdur. Bu texnikaların kənd təsərrüfatı işlərinin aqrotexniki qaydaya uyğun vaxtında və keyfiyyətlə aparılmasında, eyni zamanda məhsuldarlığın yüksəldilməsində müstəsna əhəmiyyəti olmuşdur. Sovetlər Birliyi dövründə də muxtar respublika iqtisadiyyatının əsasını kənd təsərrüfatı sahəsi təşkil etdiyindən meliorasiya və su təsərrüfatı sahəsinin inkişafı həmişə ön planda olmuşdur. Lakin 60-cı illərə qədər bu sahənin inkişaf tempi tələb olunan səviyyədə olmamışdır. Muxtar respublikanın əsas su mənbələri olan Araz, Arpaçay, Naxçıvançay, Əlincəçay və Gilançay kimi çayların potensialından lazımınca istifadə olunmamış, hidrotexniki qurğuların tikintisi prosesinin ləng aparılması kənd əməkçilərini daima su çatışmazlığı ilə üzləşdirmişdir. 1951-55-ci illərdə Batabat 0-1-2 göllərinin Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 istifadəyə verilməsi irriqasiya sahəsində əlamətdar bir hadisə olsa da, bu göllərdə yığılan su tələbatı ödəmirdi. 1961-1966-cı illərdə Uzunoba, Nehrəm, Qahab göllərinin və bundan sonra da bir sıra kiçik sututarlarının tikintisi başa çatdırıldı. Lakin buna baxmayaraq, yenə də suvarma suyuna olan tələbat ödənilmirdi. Həmin dövrdə ermənilərin Naxçıvan iqtisadiyyatına vurduğu ən böyük zərbələrdən biri də Arpaçayın suyunun Göyçə gölünə axıdılması oldu ki, bu da əsas kənd təsərrüfatı məhsulları istehsalının mərkəzi olan Şərur rayonunda kəskin su qıtlığı yaratdı. Rabitənin inkişafı istiqamətində 1920-ci ildə Naxçıvan Rabitə Şəbəkəsinin yaradılması haqqında layihə təsdiq edilmiş və rabitə stansiyasının mərkəzi Naxçıvan şəhərində olmaqla, Şahtaxtı, Culfa, Yaycı və Ordubadda rabitə məntəqələrinin açılması qərara alınmışdır. Naxçıvan Muxtar Sovet Sosialist Respublikası Xalq Komissarları Soveti tərəfindən 1926-cı il 17 mart tarixli “Naxçıvan MSSR-nin telefonlaşdırılması haqqında” qərar qəbul edilmiş və həmin qərara əsasən, ilk növbədə, Naxçıvan-Qıvraq- Baş Noraşen və Naxçıvan-Cəhri-Şahbuz-Biçənək xətti, ikinci növbədə isə Naxçıvan-Culfa-Ordubad-Parağa xəttinin çəkilməsi nəzərdə tutulmuşdur. 1929-cu ildə Naxçıvan MSSR üzrə təkcə Naxçıvan şəhərində 42 nöqtədə radio qovşağı mövcud idisə, 1932-1933-cü illərdə bu göstərici 80-ə çatdırılmış, Ordubadda, Culfada, Şərur və Şahbuzda 30 yerdə radio qovşağı quraşdırılmışdır. 1932-1934-cü illərdə Culfada, Əbrəqunusda və Şahbuzda radio qovşağı tikilərək istifadəyə verilmişdir. 1932-ci il aprelin 1-də Naxçıvan Yüklə 49,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|