Azərbaycan respublikasi naxçivan muxtar respublikasi – 90
Yüklə 49,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 istehsalının həcmi 1956-1960-cı illərdə cəmi 6 faiz, 1961-1965-ci illərdə 8 faiz artmışdır. İnkişafı kənd təsərrüfatının vəziyyətindən asılı olan yüngül, yeyinti sənaye sahələri, inkişafına böyük imkanlar olan tikinti materialları istehsalı sahələri həmin illərdə durğunluq dövrü keçirirdi. 1960-cı illə müqayisədə 1965-ci ildə meşə, ağac emalı və kağız-sellüloz sənayesi məhsulunun həcmi 92 faiz, tikinti materialları sənayesi məhsulunun həcmi 95 faiz təşkil etmişdir. Yüngül sənayedə məhsul istehsalının həcmi cəmi 14 faiz, yeyinti sənayesində isə 5 faiz artmışdı. Naxçıvanın ənənəvi kənd təsərrüfatı sahələri və onun xammalını emal edən sənaye açıq-aşkar tənəzzülə uğrayırdı. Ümumiyyətlə, 1960-cı illərin ikinci yarısınadək təqribən 40 il ərzində Naxçıvanın iqtisadiyyatı Azərbaycanın bir çox başqa ərazilərinə nisbətən aşağı səviyyədə olmuş, sənaye məhsulunun artım sürətinə görə o həm də keçmiş SSRİ-də olan muxtar qurumlar arasında axırıncı yerlərdən birini tutmuşdu. 1960-cı illərin əvvəllərində SSRİ Dövlət Plan Komitəsinin xalq təsərrüfatının inkişafına dair hazırladığı arayışda, eləcə də SSRİ Ali Sovetinin yenə həmin vaxt apardığı təhlillərdə Qafqazın və Orta Asiyanın muxtar vilayətləri və muxtar respublikaları arasında əhalinin hər bir nəfərinə düşən sənaye məhsulunun həcminə görə Naxçıvan Muxtar Respublikasının axırıncı yerlərdə olduğu qeyd olunmuşdur. Muxtar respublika iqtisadiyyatının həmin dövrdə ümumi inkişafdan xeyli geri qalmasının bir səbəbi rəhbərliyin təşəbbüskarlıqdan uzaq xarakterli idarəetməyə üstünlük verməsi və mərkəzi direktivlərdən asılı mövqeyi idisə, digər bir səbəbi erməni millətçilərinin törətdiyi fitnəkarlıqlardan ibarət idi. Duz Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 istehsalının yüksək səviyyəli inkişafını təmin etmək üçün Naxçıvanda olan böyük duz mədənlərində hasilatın genişləndirilməsi istəyinin də qarşısı ermənilər tərəfindən alınmışdır. Buna alternativ kimi həmin illərdə SSRİ Dövlət Plan Komitəsində işləyən ermənilərin dəstəyi ilə Ermənistanın Avan adlı çox cüzi ehtiyatlara malik duz yataqlarından istifadə məsələsi ortaya atılmış, Naxçıvan duzunun guya çox baha başa gəldiyi “əsaslandırılmışdır”. Azərbaycan isə öz kimya sənayesini inkişaf etdirmək üçün baha qiymətə başqa yerlərdən duz gətirməyə məcbur olmuşdur. Sovet hakimiyyəti inqilabdan əvvəl ölkənin bütün torpaq fondunun 92,1 faizinə sahiblik edən xanlardan, bəylərdən və həmçinin dövlət və dini idarələrdən torpaqları müsadirə edib, 20 mindən artıq yoxsul kəndli təsərrüfatları arasında payladı. Həmin islahat nəticəsində 10344 torpaqsız kəndli torpağa malik oldu. Beləliklə, muxtar respublikanın bütün torpaq fondunun 75 faizi əhalinin ən geniş təbəqəsini təşkil edən yoxsul kəndli təsərrüfatlarına verildi. Qalan 25 faiz torpaqlar isə dövlət fondunda qaldı ki, bunlardan da kəndlilər yay və qış otlaqları kimi istifadə etməyə başladılar. 1924-cü il fevralın 9-da Naxçıvan MSSR yaradılaraq Azərbaycan SSR-in tərkibinə daxil edildikdən sonra ilk növbədə xalq təsərrüfatının əsas sahəsi olan kənd təsərrüfatının geniş inkişafı üçün müxtəlif tədbirlər həyata keçirilməyə başlanılmış, dövlətin vəsaiti və köməyi ilə dağıdılmış suvarma kanalları bərpa edilmişdir. 1924-cü ildə muxtar respublikada əkin sahələrinin altında bütün təsərrüfat kateqoriyaları üzrə 45 min hektar kənd Naxçıvan Muxtar Respublikası – 90 təsərrüfatına yararlı torpaq sahəsi olmuşdur. 1925-ci ildə 36275 hektar əkin sahəsinin 19770 hektarı buğda, 7675 hektarı arpa, 7583 hektarı pambıq, 365 hektarı çəltik, 78 hektarı bostan, 804 hektarı isə digər əkinlərin payına düşmüşdür. 1926-cı ildə əkin sahəsi 5339 hektar artaraq 41614 hektar olmuşdur ki, bu artım buğda əkinlərində 830 hektar, pambıq əkinlərində 789 hektar, bostan əkinlərində 1765 hektar, çəltik əkinlərində isə 7 hektar olmuşdur. 1930-cu illərdə kollektiv təsərrüfatların (kolxozların) yaradılması, kənd təsərrüfatının yeni formada idarə olunması bu sahənin inkişafında yeni mərhələnin başlanğıcı olmuşdur. 1940-cı illə müqayisədə 1945-ci ildə kənd təsərrüfatı məhsullarının istehsalı əhəmiyyətli dərəcədə artmışdır. Bu artım buğda istehsalında 19433,4 ton, arpa istehsalında 7460 ton, paxlalı bitkilər istehsalında 3040 ton, çəltik istehsalında 2363 ton, darı istehsalında 1058 ton olmuşdur. 1924-cü illə müqayisədə buğdanın əkin sahəsi 7601 hektar, arpa əkini sahəsi 2832 hektar, pambıq əkini sahəsi 1867 hektar artmışdır. Bu dövrdə yeni bitkilər əkin dövriyyəsinə daxil edilmişdir. Belə ki, 950 hektar sahədə paxlalı bitkilər, 149 hektarda isə darı əkini aparılmışdır. 1940-cı illərdə pambıq istehsalına maraq artdığından əkin sahəsi 9450 hektara çatmış, məhsul istehsalı 5805 ton, məhsul- darlıq 6,1 sentner olmuşdur. 1941-1945-ci illərdə pambıq əkini sahəsi azalaraq 4656 hektar olsa da, məhsuldarlıq 6,1 sentnerdən 15 sentnerə yüksəlmiş və məhsul istehsalı 6996 tona çatmışdır. Pambıqdan hazırlanan məhsullara tələbat artdığından sonrakı illərdə də əkin sahəsində və məhsul istehsalında artım templəri Yüklə 49,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|