tusiya Məhkəməsi, Azərbaycan Respublikasının Ali Məhkəməsi,
Azərbaycan Respublikasının Apellyasiya məhkəmələri, Azərbaycan
Respublikasının ümumi məhkəmələri və digər ixtisaslaşdırılmış
məhkəmələri həyata keçirirlər.
■
Məhkəmə hakimiyyəti konstitusiya, mülki və cinayət-mühakimə
icraatı vasitəsilə və qanunla nəzərdə tutulmuş vasitələr ilə həyata keçirilir.
■
Məhkəmələrin icraatlarında cinayət işi olduqda bu prosesdə
prokurorluğun nümayəndəsi və müdafiə tərəfi də iştirak edir.
■
Məhkəmə quruluşu və məhkəmə icraatı qaydası qanunla müəyyən
edilir.
■
Məhkəmələrin səlahiyyətlərinin dəyişdirilməsi məqsədilə müəyyən
olunmamış hüquqi üsulların tətbiq edilməsi və fövqəladə məhkəmələrin
yaradılması qanunla qadağan edilir.
■
Hakimlər müstəqildir, yalnız Azərbaycan Respublikasının
Konstitusiyasına və qanunlarına tabedirlər və səlahiyyətləri müddətində
dəyişilməzdirlər.
Hakimlərin
çıxartdıqları
qərarlardan,
hökmlərdən
və
qərardadlardan şikayət və protest verilə bilər.
Verilmiş şikayətlər və protestlər öz qanuni həllini tapır.
Ali Məhkəmə ümumi və ixtisaslaşdırılmış məhkəmələrin icraatına
aid edilən mülki, cinayət və digər işlər üzrə ali məhkəmə orqanı olaraq,
kassasiya qaydasında ədalət mühakiməsini həyata keçirir, məhkəmə
təcrübəsinin praktikasına aid olan məsələlər üzrə izahatlar verir.
Azərbaycan Respublikasının apellyasiya məhkəmələri qanunla
onların səlahiyyətlərinə aid edilmiş işlər üzrə yuxarı instansiya
məhkəmələridir.
Onların səlahiyyətləri ondan ibərətdir ki, I instansiya məhkəmələri
tərəfindən çıxarılmış hökmlərdən, qərarlardan verilmiş şikayət və ya
protest əsasında işə baxır, obyektiv qərar qəbul edir.
§3. İnzibati hüququn yaranma tarixi
Fransa inqilabından sonra əhalinin tələblərinə cavab verə bilən,
ölkədə qanunçuluğun inkişafını təmin edə bilən hüquq sistemi elmində
yeni elm olan inzibati hüququn yaradılmasına ciddi ehtiyac yarandı.
15
inzibati hüquq konsepsiyası, inzibati hüquq normalarının mər-
kəzləşdirilməsindən ibarət olmaqla, inzibati münasibətlərin həll edilməsi
yollarını müəyyənləşdirir.
İnzibati hüququn mərkəzləşdirilməsi iki əsas məqamı özündə əks
etdirir;
Birincisi, inzibati-ərazi və kommunal peşələr üzrə hökumətin bu
təşkilatlar üzərində nəzarəti. İkincisi, coğrafi cəhətdən ölkənin
mərkəzdən tutmuş bütün regionlar və departamentləri dövlətin nəzarəti
altında olmalıdır.
Mərkəzləşmənin çox qədim tarixi vardır, hələ inqilabdan əvvəl o,
monarxiya dövründə mövcud idi. İnqilabçıların mərkəzləşməyə mənfi
münasibətlərinə baxmayaraq, bu meyillər get-gedə üstünlük təşkil
etməyə başladı.
Fransada mərkəzləşdirmə dövlət idarəetməsinin əsasını təşkil edir
ki, onun da əsasını Napaleon qoymuşdur.
Bu mərkəzləşdirmə ona görə vacib hesab edilirdi ki, inzibati
hüquq konsepsiyası daha da inkişaf etsin və hakimiyyət tərəfindən
istənilən nəticəyə nail olunsun. Bu baxımdan da Fransa dövləti digər
dövlətlərin hüquqi ərazi qurumlarından fərqlənirdi. Bu, Fransa
hakimiyyətinə ona görə vacib idi ki, dövlət öz daxilində geniş imkanlara
malik olsun.
Dövlət fəaliyyətinin əsası müəssisələrin və xırda inzibati ərazi
təsisatlarının gəlirlərinə nəzarət edilməsindən ibarətdir. Dövlətin hakim
mövqeyi isə onun suverenlik prinsipindən irəli gələn funksiyalarının
yerinə yetirilməsidir. Belə halda ən xırda kollektiv birlikləri də öz
fəaliyyətlərini çox asanlıqla tənzimləyə bilirlər.
Fransada dövlətin hakimiyyət nəzəriyyəsi yalnız XX əsrin
əvvəllərində inkişaf etməyə başladı.
Bu nəzəriyyənin mühüm elementlərdən biri ondan ibarət idi ki,
dövlət idarəetmə orqanları vətəndaşlar arasında yaranan münasibətlərin
həll edilməsində iştirak etməlidir.
Bu baxımdan inzibati ədliyyə bu münasibətlərin həll edilməsi
üçün qanuna uyğun olaraq üsul və metodlardan istifadə edirdi. İnqilabdan
sonrakı ilk illərdə ümumi hüquq məhkəmələrinə dövlət idarəetmə
sisteminə müdaxilə etmək qadağan edilmişdi. Məsələ onda idi ki, köhnə
rejimin son dövrlərində ali məhkəmələr də kral parlamentində mürtəce
xətti müdafiə edir, digər hallarda isə həyatda gedən islahatlara hər vasitə
ilə müqavimət göstərirdi.
Məhz buna görə də inqilabçılar istəmirdilər ki, yenidən belə hallar
bir daha baş versin. Ona görə də, idarəetmə işlərinə məhkəmə
16
nəzarətinin yol verilməməzliyini tələb edirdilər və bununla əlaqədar
olaraq iki normativ akt qəbul olundu.
Münaqişələr üzrə tribunal ümumi hüquq məhkəmələri ilə inzibati
ədliyyə arasında səlahiyyətlər də bölüşdürüldü. Mübahisəli məsələləri həll
edən orqan öz qərarlarını qəbul edən zaman qüvvədə olan normativ
aktlardan istifadə edirdi.
Hələ o dövrlərdə məhkəmələr özbaşına icraatlarına işlər qəbul edir
və bunların həlli zamanı vəzifələrindən sui-istifadə edirdilər.
Buna görə də, 16 və 24 oktyabr, 1790-cı ildə məhkəmə orqanları
barədə qanun verildi. Bu qanunda deyilirdi ki, hakimlər öz vəzifələrindən
sui-istifadə hallarına yol verməməlidirlər, qanundan qorxmalıdırlar,
hakimlər tərəfindən hər hansı qanuna zidd hərəkətlər müəyyən olunarsa,
onların barəsində ciddi tədbirlər görüləcəkdir, lazım gəldikdə isə hətta
cinayət məsuliyyətinə cəlb ediləcəklər. Lakin bu qanun da özbaşınalığın
qarşısını almağa kifayət etmədi. Ona görə, bir neçə ildən sonra həmin
normativ aktı əvəz edən yeni qanun qəbul edildi ki, bu qanun indiyə qədər
Fransada öz qüvvəsini saxlayır.
Həmin qanuna əsasən, məhkəmələrə özbaşına işi öz icraatlarına
götürmək qadağan edildi. Bu onunla bağlı idi ki, məhkəmələrin
fəaliyyətlərinə nəzarət edən orqan yox idi və bu sahədə boşluq
yaranmışdı. Aparılan islahatlar yolu ilə yaranmış boşluq dolduruldu.
Məhkəmələr tərəfindən belə bir vəziyyətin yaradılması hələ
inqilab dövründə üstünlük təşkil edirdi. Onların apardıqları siyasət bu
liberal prinsiplərə (insanların şəxsiyyətinə və hüquqlarına hörmətlə
yanaşma prinsiplərinə) zidd idi. Bu baxımdan məhkəmələr arasında
yaranan hüquqi boşluq Napaleon tərəfindən dolduruldu. O, idarəetmə
orqanlarının sisteminə nəzarət etmək üçün xüsusi məhkəmə sisteminin
yaradılmasına göstəriş verdi. Bu, öz-özlüyündə bir yenilik deyildi, çünki
hələ köhnə rejim dövründə də inzibati təhqiqat üzrə müəyyən prosedur
qaydaları mövcud idi, lakin bu göstəriş, sadəcə, onların inkişafına təkan
verdi.
Konsulluq və imperiya dövründə eyni vaxtda hüququn iki qolunun
ayrılıqda mövcud olmasına zəmin yaradıldı;
■
tamamilə təbiidir ki, biri yazılmış normalarla, digərləri isə
məhkəmə praktikasından olan müstəqil hüquq mənbəyinə əsaslanan
məhkəmə təsisatlan. Onların fəaliyyətləri sayəsində biri digərindən
fərqlənən iki hüquq sahəsi meydana çıxdı;
■
nəticədə isə inzibati mübahisələrə və münaqişələrə dair
mərkəzləşdirmə prosesi güclənmişdir.
Fransanın hüquq sistemi bir tərəfdən dövlət idarəetməsinin tə-
17
Dostları ilə paylaş: |