Altay dastanı «Maaday Qara»da hərb sənətinin təsviri.
«Bilqamıs»a nisbətən daha yetkindir. Bu da təsadüfü
deyil. Çünki «Maaday Qara»dakı təsvir dastanın xaqan
lıq dövrünün məhsulu olduğunu deməyə əsas verir. Das
tandan aydın olur ki, yer üzündə 70, Altayda 60 xaqanlıq
mövcuddur. Sayı-hesabı bilinməyən ordu var. Xarici
portret təsviri dastanın aid olduğu dövrü müəyyən etməyə
kömək edən əsas amillərdəndir. Dastanda Altay xalqına
məxsus hərbi geyiminin geniş təsviri, dastanı yaradan şəx
sin çox zəngin portret yaratmaq qabiliyyətindən xəbər
verir. «Maaday Qara»nın hərbi geyiminin təsvirinə diqqət
edək: «... 62 düyməli şalvarını, 90 qatlı çuqun altlığı olan
qara çəkməsini, 62 ay kimi parıltılı, qızılı rəngli düyməli
sincab dərisindən kürkünü, 72 gün kimi şölə saçan,
gümüşü düyməli günəşli kürkünü, tunc və qızıl işləməli
dəbilqəsini geyidi. Qızıl işləməli tunc kəmərini bağladı.
Üstdən 68 düyməli tunc-qızıl işləməli zirehini geydi.»1
Rəqəmlərin hiperbolik səviyyədə göstərilməsinin əsas
səbəbi yəqin ki, geyimin hərbi əzəmətini nəzərə çatdırmaq
məqsədi daşıyır.
«Ural batır» dastanının isə belə portret təsvirlərindən
uzaq olması onu başqa qədim türk dastanlarından əsaslı
surətdə fərqləndirir. Ümumiyyətlə, dastanda məişət təsvi
rinin əsas elementi olan geyimin adi bir detalının belə təs
viri yoxdur. Təkcə çevrilmələr var: qızın-quşa, quşun-
qıza, ilanın-insana və s. Təkcə Ayxulunun təqdimində
(yəni qıza çevrilməsində) gözəl olduğu və yanağının azca
çökək olması və bir də Qatilin torpağındakı qızın təsviri
(s. 114,71) var. Lakin bu portret üçün çox az materialdır.
Bu söyləyicinin də əlavəsi ola bilər. Yənbirdə, Yənbikə və
oğullarının nə cür xarici görünüşə malik olmaları haq
qında kiçicik bir ştrix belə yoxdur...
Şumer dastanı «Bilqamıs»ın məişət təsvirindəki yüksək
mədəni şərait bu baxımdan nəzəri cəlb etməyə bilməz.
Buradakı məişət təsvirindəki aramxanaların mövcudluğu
maraqlı haldır.
Ninsun dönüb özünü cıramxanaya saldı,
Sabunlu köklər ilə bədənini yudu o1.
Məişətin ən vacib atributu sayılan aramxanaların
mövcudluğu həmin xalqın mədəniyyətin müəyyən mərhə
ləsində dayandığını göstərən əsas faktordur. Aramxanalar
paklığın, təmizdiyin, mədəniyyətin simvoludur. «Bilqa-
mıs» dastanının məişətində geyimin təsviri eyni zamanda
sənətkarlığın inkişafına əyani sübutdur. Belə ki, onların
geyimləri ibtidai formada deyil, zövqə görə tikilmiş sənət
kar əlinin məhsuludur. Şamxatın Enkidunu Uruka apar
maq üçün verdiyi təsvir bu baxımdan diqqəti çəkir:
Gedək, Enkidu, gedək, o hasarlı Uruka -
O yerə ki,adamlar şux geyimlə öyiiniir,
O yerə ki, hər günü toya, bayrama döniir2 *
.
«Bilqamıs» dastanında etiqad növü olan din mövcuddur.
Dinin atributu olan müqəddəs məbədlər, qalalar tikilib.
Müqəddəs Eananm qalası oldu Uruk\
və ya
Ayağa dur, Enkidu, səni aparacam
Eana məbədinə, Anunun məskəninə4.
Şumerlərdə inkişaf o səviyəyə çatıb ki, artıq yazı sənəti
formalaşıb.
1 Bilqamıs. Bakı, 1985, səh. 32.
2 Bilqamıs. Bakı, 1985, səh. 15.
1 Bilqamış. Bakı, 1985, səh. 8.
4 Yenə orada, səh. 18.
«M aaday Kara». Москва, 1977, стр. 72-73.
58
59
Başına gələnləri sal bir qayaya döydü,
Buradan belə nəticə çıxarmaq olar ki, «Ural batır»
Sonra hasara alıb, adım Uruk qoydu'.
abidəsi məişət tipologiyasına cəlb edilmiş dastanlardan
zaman baxımından öz ibtidailiyi, arxaikliyi ilə fərqlənir.
Göründüyü kimi, məişət tipologiyasında «Bilqamıs»la «Ural batır» dastamndakı ilk ailənin dünyagörüşü ibtidai
«Ural batır» arasındakı zaman fərqinin çox böyük olduğu xarakterlidir. Bu ibtidailiyi ilk insanın təbiət qüvvələrinə
aşkarlanır.
animist baxışı kimi qiymətləndirmək düzgün olar.
«Kitabi-Dədə Qorqud» dastanında məişət təsviri daha
zəngindir. Burada məişətin atributlarından sayılan ye
mək, geyim, yaşayış məskənlərinin türk üslubundakı bə
zək təsvirləri ilə yanaşı, qədim toy-nişan adət-ənənələri
nin təsvirinin də yer alması maraq doğurur. Belə ki.
«Bayburanın oğlu Bamsı Beyrək boymmda xalqın qədim
nişan adət-ənənəsinin başlıca şərtlərindən olan başlıq
vermənin əlamətləri mövcuddur. Banuçiçəyin qardaşı
Dəli Qarçar bacısı üçün aşağıdakı qədər başlıq tələb edir.
«- Min buğra (nər) gətirin ki, maya (üzün) görməmiş ola.
Min dəxi ayğır gətirin ki, heç qısrağa aşmamış ola. Min dəxi
qoyun görməmiş qoç gətirin. Min də quyruqsuz, qulaqsız
köpək gətirin. Min dəxi (iri) birə gətirin mana, dedi. - Əgər
bu dediyim nəsnələri gətirsəniz xoş, verdim.»1
2
Dastan və nağılların bir çoxunda bu cür ağır başlıqla
rın, çətin sınaqların mövcudluğu qız adının, şərəfinin uca
tutulduğuna işarədir.
«Kitabi-Dədə Qorqud» dastanında Oğuzların toy
adət-ənənəsinin də gözəl təsviri var: «Oğuz zamanında bir
yigit ki, evlənsə ox atardı. Oxu nə yerdə düşsə anda gər
dək tikdirərdi. Beyrək xan dəxi oxun atdı, dibinə gərdəyin
dikdi. Adaxlısından ərgənlik bir qırmızı qaftan gəldi»3.
Başqırd dastanı «Ural batır»da isə sınaqlar mövcud
olsa da, bu cür toy-nişan ənənəsinin kiçicik izinin belə
olmamağı bu dastanın arxaikliyini təsdiq etmə baxımın
dan maraqlıdır.
1 Yenə orada, səh. 8.
2 Kitabi-Dədə Qorqud, Bakı, 1978, səh. 33.
3 «Kitabi-Dədə Qorqud. Bakı, 1978, səh. 55.
60
61