IIFasil
«URAL BATIR» DASTANINDA ƏBƏDİ HƏYAT
PROBLEMİ
2.1.
«Ural batır» dastanında abadi hayat axtarışı va bu
süjetin başqa tiirk dastanlarında analogiyası. İlk başqırd
ailasinin ibtidai dünyagörüşü.
Qədim türk dastanı «Ural batır» həqiqi həyat hadisələ
rindən çox-çox uzaq mifik təfəkkürün məhsuludur. Fik
rimizi dəqiqləşdirmək üçün mifolojinin nə olduğunu
E.A.Qardnerin sözləridə açıqlayaq. E.A.Qardnerə görə
«Mifologiya təbiət varlıklan və hadisələrini şəxsləndirmə
vasitəsdə ınlatma şəklidir»1
«Ural batır» dastanında təsvir edilən ilk insanlar, onla
rın törəmələrinin həyat və məişəti, dastan boyu açıq-aş
kar görünən kosmoqonik, antropomorfık, zoomorfik ob
razların, mifik qüvvə və vasitələrin mövcudluğu, hadisələ
rin cərəyan etdiyi məkanlar (yeraltı, yerüstü, göylər),
ölümsüz həyat üçün əbədiyyət suyu axtarışı, bu amal
uğrunda iki qardaş Şulgen və Uralın qarşılaşdığı maneə
lərdə sınaqlar, xeyir və şərin əzəli-əbədi mübarizəsinin
təsviri və s. bu fikri təsdiqləməyə, yəni abidənin mifik tə
fəkkürün məhsulu olduğunu deməyə əsas verir.
Ümumiyyətlə, əbədi həyat axtarışı süjetinə bir çox
dünya, o cümlədən türk xalqlarının2 folklor nümunələ
rində rast gəlmək mümkündür. Bu süjet Başqırd xalqının
qəhrəmanlıq dastanı olan «Ural batır» abidəsində daha
maraqlı və hərtərəfli əks olunmuşdur.
İnsan xəlq olunandan həyatı dərk etmək məcburiyyə
tində qalır. Onu əhatə edən kainatın kim tərəfindən, necə *
*
' Baheddin Ögel. Türk mitolojisi. I.c.. Ankara, 1971, səh. 6.
* «Ural batır», «Bilqamıs», «M ahablıarata», «Maaday Qara», «Köqüdey»,
«Kitabi-Dədə Q orqud», «Şan kızı» dastanları, o cümlədən «Məlikməmməd».
«Yetim İbrahim»in nağılı və
62
yaradıldığı insanı daim düşündürmüş və onlar bu suala
cavab tapmağa çalışmışlar. Animist dünyagörüşlii insan
lar bu suala cavab tapmaqda aciz olduqları üçün kaina
tın, təbiətin sirrləri, ildırımın çaxması, yağışın yağması,
canlıların müəyyən müddətdən sonra məhv olması və s.
onları dəhşətə salaraq, düşünməyə məcbur etmişdir. Bu
hadisələr kainatın və təbiətin sirrlərindən baş çıxarmaq
iqtidarında olmayan ibtidai təfəkkürlü insanları daim
qorxu altında saxlamış və onlar qurtuluş yolu aramağa
çalışmışlar. İlk animist dünyagörüşlü insanlar təbiət hadi
sələrini canlı təsəvvür edərək, onlara qarşı mübarizə apa
rırdılar.
«Yaradılış süjetli mənbələr»1 göstərir ki, Tanrının ilk
yaratdıqları ölməz imiş, onları özü ilə eyni səviyyədə, eyni
məkanda, əzab-əziyyət çəkməkdən yaşadacaqmış. Bunun
bariz nümunəsinə M.N.Səbətçioğlunun tərtib etdiyi əsə
rində rast gəlirik. «Türk yaradılış dastanı»nda insanlar
Erlikin2 sözünə uyub yasaq olunmuş meyvələri yediklə
rinə görə (yəni həmin meyvələr insanlara pisliyi aşılayır)
Tanrı onlara cəza verərək, ölümlü etmişdir.
Tanrı Erlikin sözünə uyub meyvədən dadan Eceyə: «...
Sen Erlikin sözünə uydun, yasak meyveyi yedin, öyleyse
cezanı çekeceksin. Çocuk doğuracaksın, doğururken de
türlü ezab ve cefa çekeceksin. Sonunda öleceksin, ölümü
dadacaksın!...»
Doğanaya... da ceza verdi: «... Erlikin gösterdiğini ye
din. Benim sözümü dinlemedin... Benim sözümü dinlemiş
olsaydın... benim kimi olacaktın. Bundan sonra senin do-
kuz kızın, dokuz oğlun olacak. Bundan sonra ben insan
M.N.Səbətçioğlu «Türk yaradılış dastanı» İstanbul, 1976; «Bibliya».
Moskva. 1990; «Quran». Bakı. 1993.
' Yerlik türk mifologiyasında həm yeraltı dünyanın sahibi, həm də şeytan
obrazı kimi verilib. «Türk yaradılış dastanın»da şeytan (insanları düz yoldan
çəkindirən) funksiyasını yerinə yetirir. O, Tanrıya qarşı çıxdığı üçün Tanrı
onu Yerlik adlandırır, sonrakı pis əməllərinə görə onu yeraltı dünyaya
göndərir.
63
yaratmayacağım. Bundan sonra insanlar senden türeye-
cek.»1
Bu süjetin analogiyası daha sonra dini rəvayətlərdə
(Adəm Həvva) öz əksini tapmışdır.
Göründüyü kimi ilk yaradılış dastanlarına əsasən Tanrı
insanı ölməz yaratmış, Şeytan Onun yaratdıqlarının qəl
binə yol taparaq, onları Tanrının gözündən salmaqla,
ölümlü etmişdir. «Əbədi həyat axtarışı» süjetli dastanlar
elə bil bir növ həmin yaradılış dastanlarının davamı təsi
rini bağışlayır. Həmin süjeti izləyərkən belə bir qənaətə
gəlmək olar ki. insanlar itirdikləri səadəti (ölməzliyi) ax
tarır, bu yolda onları aldadan şər qüvvəyə Erlikə (şey
tana) qalib gəlmək uğrunda mübarizə aparırlar.
Başqııd dastanı «Ural batır»da Ural əbədi həyat suyu
axtarışı zamanı şər qüvvələri təmsil edən Qatil şahla,
ilanlar şahı Qəhqəhə və oğlu Zərkumla, əjdəha Əzrəklə,
divlərlə, qadağan edilmiş qanı içdiyinə görə şər qüvvələrin
xidmətçisinə çevrilmiş doğma qardaşı Şulgenlə; Şumer
dastanı «Bilqamıs»da Bilqamıs və Enkidu Humbaba və
onu himayə edən ildırım, tufan, yağış tanrısı Addu, Veer,
Şamaş, yer adamı Yerşkiqal ilə; Altay dastanı «Maaday
Qara»da Köqüdey Merqen şəri təmsil edən Qara Qula,
Erlik bəy, onun qızı Qara Qulanın arvadı Qara Taadi,
ona xidmət edən qara buğa, qara nər və s. ilə; «Kitabi-
Dədə Qorqud»da Dəli Domrul Əzraillə qarşılaşırlar.
Onlar sanki həmin Şeytanın təmsilçiləri olan şər ruhlara
qalib gələrək öz haqqlarını (ölməzliyi) geri qaytarmaq
uğrunda mübarizə aparır və son nəticədə əməlləri ilə əbə
dilik qazanırlar. Bu süjetin araşdırılmasında «Ural batır»
dastanının ilkin qaynaq kimi götürülməsi təsədüfü deyil.
Çünki əbədi həyat problemi başqa türk dastanları ilə ti-
poloji müqayisə zamanı bu dastanda öz qədimliyi və zən
ginliyi ilə seçilir. Görkəmli tədqiqatçı M.Seyidova görə:
1 M.N.Sepetçioğlu. Türk dastanları. İstanbul, 1976, səh. 21.
64
«Başqırdlarm ən əski, kosmoqonik, mifoloji təfəkkürü ilə
sıx bağlı, əsasən, mifik aləmin obrazlarının iştirak etdiyi
çox dərin məzmunlu, bədii estetik baxımdan yetkin «Ural
batır» eposu türkdilli xalqların bəzi mifoloji baxışlarının
kökünü aydınlaşdırmaq üçün qiymətli qaynaqdır.»1
«Ural batır» abidəsindəki mifik obrazların üstünlük
təşkil etməsi bu dastanın lap qədimlərlə səsləşdiyini, yəni
ilk animist görüşlü insanların mifik təfəkkürünün məhsulu
olduğunu isbat etməyə əsas verir. Bu cəhətdən dastanın
ana süjet xəttini təşkil edən əbədi həyat axtarışı zamanı
qəhrəmanın qarşılaşdığı mifik qüvvə və vasitələr maraq
doğurur. Dastanda təsvir edilən insanların dünyagörüşü
ibtidai xarakterlidir. Belə ki, hələ ölümün nə olduğunu və
kim tərəfindən göndərildiyini, təbiətin dəhşətli, pozulmaz,
qaçılmaz bir qanunu olduğunu dərk etmək iqtidarında
deyillər. Bunu Yanbirdə atanın bu adaya necə gəlib çıx
dıqlarını oğullarına nağıl etdiyi səhnədə aydın görmək
mümkündür:
Ülem hindu hulmağan.
Boron bez tıuğan erzə,
Atayzar torğan erzə
Ülem hula torğaynı;
Bik kübehe у ay tən ük
Yatıb ülə torğıynı...
Kürəhən, uy lap tormanı:
Kitkənde ul kürməne. (s.,61)
Mənası: Ölüm buranı tapa bilməz. Əvvələr bizim ana
dan olduğumuz yerə, atalarımız yaşadığı torpağa Ölüm
gəldi. Çox cavanları məhv elədi. Amma ölüm bilmədi ki,
ananızla mən qaçıb gizlənmişik.
Ailənin başçısı Yanbirdənin fikrincə, insan ayağı dəy-
1 M.Seyidov. Azərbaycan mifik təfəkkürünün qaynaqlan. Bakı, 1983, səh.
120
.
65