olduğunu şübhə edilməyəcək dərəcədə sübut edən Əli bəy
«türk» sözünü də dərin bir elmi şəkildə incələyir.
«Əgər türk dillərinə kifayət qədər diqqət yetirilsəydi, o
vaxt dilçilik və tarixin bir çox əfsanələri öz yerini həqiqətə
verərdi» (34, 185).Alman şərqşünasları ərəb, fars və Avropa
dillərinin təsirinə məruz qalmış və guya buna görə də
türklükdən bir dərəcə uzaqlaşan qərb-osmanlı türklərini digər
türklərdən ayırmaq üçün elmdə başqa bir termin icad etməyə
səy göstərmişlər. «Türk tayfalarının (və təbii ki, onların
dillərinin) adlandırılmasında, bir növ, hərc-mərclik vardır.
Məsələn, «oğuz», «türkmən», «türk» sözləri ilk orta əsrlərdə
və orta əsrlərdə bir çox hallarda eyni mənalarda, eyni
məqamlarda işlənir» (21, 20). Əli bəy, bu mənada, «türk» və
ya «turok» sözünün səhv olduğunu əsaslandıraraq göstərir ki:
«Türkiyədə beynülam ruslara «Moskov» deyildiyi kibi, rus
əhalisi beynində də osmanlılara «türk» ləfzindən qələt olaraq
«turok», ya «türk» deyilir». Onlara «türk» adı verilməsini
alman alimləri təklif etmişdilər. «Turuk» diri deməkdir.
«Turu» yaşamaq deməkdir. «Tır» iti, «tirik» silah deməkdir.
Şumer dilində «tır» həyat deməkdir» (34,195). Dr. Cavad
Heyət «türk» kəlməsinin «törəmək»dən yaranıb «qüvvət»
mənası verdiyini göstərir. Sümer Faruk «turuk» (Türk)
sözünün yaradılmış, doğmuş, törəmiş mənasını qeyd edir:
«Türük» (Türk) Budun: Gök Türk devletini kuran, kağanların
mensup bulundukları ve dayandıkları budundur. Kağanların
bu budundan çıkdıklarını göstermek için, bazan bu ad ile
vasıflandırılır: Türük Yanu Kağan, Türk Bilge Kağan. Türk
adının türü (yahut törü) fiilinden –k eki ile yapılmış bir isim
olduğu görülüyor. Kuvvetli anlamındaki türk sözüne gelince
bu Gök Türkler‘den çok sonra, X-XIII yüzyıllara ait Uygur
metinlerinde geçmektedir. Yani kuvvetli ve kudretli
anlamındakı türk ‘e Türk adının ortaya çıxışından çok sonra,
geç bir zamanda ve tek bir Türk kavmine ait bazı metinlerde
rast gelinmiştir, fakat ne kitabelerde, ne de Divanu lugati ‘t-
36
Türk‘de ve ne de diğer eserlerde olmadığı gibi, şimdiki Türk
lehçelerinde de görülemiyor. Fazla olarak Türk kelimesinin
Uyğurlar arasında kuvvetli ve kudretli anlamında
kullanılması, Gök Türkler‘in şerefli hatıralarından, büyük
ünlerinden gelmiş olabilir» (44, 22).
Qədim türk dilinin «türk», xalq adının «tür» felindən
yaranması haqqındakı ilk fikirlər türkologiya elmində gerçəyi
ifadə edən mülahizə kimi dəyərləndirilmişdir. Osmanlı
türklərini digər türklərdən ayrıanlara cavab olaraq Əli bəy
qeyd edir ki: «bu gün türk əqvamının cümləsi osmanlılar kimi
ərəb, fars və sairənin təsirati-irqiyyə və lisaiyyəsinə məruz
olmuş bulunuyorlar. Məruz olmayanlar isə yox kimidir, olsa
da yakutlar kimi bütpərəstlikdə qalan, ya xristianlıq qəbul
edən kiçik şöbələrdən ibarətdir». Məlumdur ki, türk dillərinin
şərqi hun qolunun uyğur qrupuna aid olan yakutların
əksəriyyəti XIII yüzilin I yarısında xristianlaşdırılmışdır. Hərf,
lüğət və qrammatika baxımdan aralarındakı oxşarlığı əsas
tutaraq alimlərin «Altay» və ya «Ural-Altay» dilləri
adlandırdıqları dillərin kökündə lisani-əsliyi-turani» olsa da,
Əli bəy bu dillərin əslinin mahiyyətə görə hələ layiqincə
anlaşılmamasını göstərir. Bu dillərin altı şöbəyə (fin-uqor
dilləri, samoyed ləhcələri, türk ləhcələri, moğol ləhcələri,
mancuriya-dili, yapon dili) ayrılması və onların turani olması
haqqında alimlərin hamısı həmrəy olsa da, yapon dilinin turan
əsilli olduğunu iddia edən Venqler olmuşdur. Q.Venqlerin
(1863-1913) araşdırmalarında yaponların dili qədim söz
kökləri baxımından Altay dillərinə yaxın bir dil kimi təqdim
edilir.
Əli bəy bu məsələ ilə bağlı alimin 1900-cü ildə
Budapeştdə çap olunan əsərinə istinad etmişdir. O, turan
qrupuna (macar, tunquz-mancur, monqol və fin-uqor qrupuna
daxil olan tayfalardan ibarət topluq turan qrupu hesab olunur)
şumer və akkadi adlı qədim dilləri də daxil edir. Əslində çox
qədim olan (e.ə.III minillik) şumer və akkad dilləri yalnız
37
1857-ci ildən tam şəkildə oxunmağa başlanmışdır. Ilk yazı
sistemi hesab olunan mixi yazı növünün yaradıcısı kimi
tanınan şumerlərin dilini və dövlətini sıxışdırıb meydandan
çıxaran akkadların da dili şumer dilinə və yazısına əsaslanırdı.
Əli bəy bütün Turan dillərini (türk, monqol, buryat, kalmık,
tunquz, mancur, even, koreya və yapon dilləri) bir-birinə
yaxınlaşdırıb onları ümuiləşdirən beş əsas əlamət göstərir:
1. Söz kökünün şəkilçi qəbul etdikdə dəyişməməsi. «Bu
isə bir lisanın asanlığı, sadəliyi, müsbətliyi nöqteyi-
nəzərindən, əlbəttə, böyük bir məziyyətdir».
2. Sözlərin qrammatik dəyişməsi və yeni söz düzəlməsi
zamanı şəkilçilərin kökdən sonra gəlməsi. Söz kökündən
əvvələ keçən şəkilçilərə turan dillərindən yalnız macar dilində
rast gəlmək olur ki, o da Əli bəyin fikrincə, nadir
hadisələrdən-dir.
3. Kök və şəkilçilərin ahəng qanununa tabe olması.
4. Ədat və əvəzliklər artırılması vasitəsilə felin
təsriflənən formalarının yaranması keyfiyyəti. Bu, «dəxi bir
çox turan lisanlarının övsafı-müştərəkəsindən məduddur».
5. Turan dillərini vahid şəkildə birləşdirən sintaktik
qaydalar. Əli bəy bu əlaməti turan dilləri üçün ümumi bir
keyfiyyət kimi qiymətləndirmişdir.
Əli bəy Hüseynzadə türk dillərinin tədqiqində iki əsas
yol göstərmişdir: 1.Türk ləhcə və şivələrindən hansının daha
çox türkcə olduğunu aydınlaşdırmaq. 2.Çağdaş türklərdən hər
birinin xalis türkcədən uzaqlaşıb –uzaqlaşmadığını və əgər
uzaqlaşıbsa, bunun nə dərəcədə olduğunu müəyyənləşdirmək.
Bu isə ən qədim və xalis türklərin kim olduğunun kəşfi ilə
mümkündür. Bu kəşf isə dilçilik, tarix və coğrafiya elmi ilə
əldə oluna bilər. Həmin məsələdə türk ləhcələrinə digər Turan
dillərinin də təsiri unudulmamalıdır: «Heç şübhə yoxdur ki,
lisani-əsliyi-türk müxtəlif səbəblər təhtində təhəvvülata
uğramaqdan və başqa dillərin təsiratına məruz bulunmaqdan
bir an xali qalmamışdır». Əli bəy bunun əsas səbəbi olaraq
38
Dostları ilə paylaş: |