və nəhvi bilkülliyyə yaddan çıxardıb, artıq bir neçə türkcə
sözü fars, ya rus nəhvinə tətbiqən yan-yana düzərək ifadeyi-
məram etmək istəyirdilər». Əli bəy şivə nöqsanları içində
yersiz olaraq rus sözlərinin işlədilməsini də qeyd edirdi və
göstərirdi ki, əgər onlara üstünlük verilsə, türk hərfləri ilə
rusca yazmağa gətirib çıxara bilər. Ayrı-ayrı şivələrin inkişafı,
onlarda özünü göstərən qüsurlu cəhətlərin Azərbaycan dilinin
parçalanmasına, tənəzzülünə səbəb olaraq fəsadlı nəticələr
verəcəyini Əli bəy əvvəlcədən görür və dilin gələcəyi naminə
şivələri birləşdirməyi onların aid olduğu əsas dilin tərəqqisini
təmin edən amil kimi qiymətləndirirdi.
Dil məsələləri ilə bağlı sonrakı iki məqsəd bir-biri ilə
əlaqəlidir və biri digərini tamamlayır. Istanbul türkcəsinə
yüksək münasibət göstərən Əli bəy bütün Azərbaycanda belə
münasibət formalaşdırmağa çalışırdı. O, Osmanlı (Türkiyə)
dilini «dərin fikirlər», «ən nazik, ən rəqiq hissləri ifadəyə»
qadir olan yüksək dil kimi qəbul edir və onun hər hansı bir
Avropa dili ilə rəqabət edə biləcəyini göstərirdi. Türk dilinə
məxsus olan qayda-qanunlar «daha bəsit», «daha asan» və
«daha mükəmməl» olduğundan onu inkişaf etdirməyin ən
düzgün yol olduğunu Əli bəy faktlarla əsaslandırırdı.
«Yazıları, dersleri ve müsahabeleri ile yeni azeri neslinin
edebi terbiyesi ve fikri tekamülü üzerinde şiddetle müessir
olan Ali bey Hüseyinzade... hakiki bir sanatkar ruhuna
malikti; Hamid ile Fikret‘e ve onların ellerinde kudretli ve
ahenkli bir ifade vasıtası şekline giren edebi Istanbul lehcesine
hayrandı. Yeni açılacak türk mektepleri ve matbuatı vasıtası
ile, bu lehceyi Kafkasya türkleri arasında edebi lehce olarak
yaymak ve yeni azeri edebiyatını bu lehce üzerine kurmak
istiyordu» (42, 146).
Istanbul ləhcəsinin islahı gələcək ali məqsədə-vahid
ümumtürk dilinə nail olmaqda əsas vəzifələrdən biri idi. Ona
görə də Əli bəy və digər füyuzatçılar Istanbul türkcəsini
Azərbaycan dilinə yaxınlaşdırır və XX yüzilin əvvəlində
12
mətbuatda həmin dilin işlənmə dairəsini genişləndirirdilər.
Bütün türk dillərinin vahid halda birləşdirilməsi aktual bir
problem olaraq irəli sürülürdü: «Türkcə ləhcələr üzərinə
həmcins və həmcivar bulunan sair Turan lisanlarının da
təsiratını unutmamalıdır. Heç şübhə yoxdur ki, lisani-əsliyi-
türk müxtəlif səbəblər təhtində təhəvvülata uğramaqdan və
başqa dillərin təsiratına məruz bulunmaqdan bir an xali
qalmamışdır» (24, 221). Türk dilinin parçalanıb müxtəlif
qollara ayrılmasında iqlim şəraitini, coğrafi mühiti, başqa
xalqlarla münasibəti, müxtəlif məzhəblər və onlar vasitəsilə
gətirilən xətt və «lisani-dini» də səbəblərdən biri hesab edən
Əli bəy bütün türklərin ortaq bir dildən istifadəsini nəzəri
baxımdan əsaslandırır və türk dilinin islah olunması
məsələsini qətiyyətlə irəli sürürdü. Əli bəy Istanbul şivəsinə
«mükəmməl bir türkcə» kimi qiymət verir və qeyd edir ki:
«Lisani-farsı bir əsrdən bəri tədəniyə üz tutduğu halda
(«Həqayiq»in lisanı da buna dəlil ola bilir), lisani-türki
gündən-günə tərəqqi və təali etməkdədir» (24, 184).
1905-ci ildə Nijni Novqorodda I Rusiya Müsəlmanları
Konqresində Əli bəy Azərbaycanı təmsil edən nümayəndə
kimi iştirakçı olmuşdur. Əlimərdan Topçubaşov, Əhməd
Ağaoğlu, Fərrux Vəzirov və Əli bəy Hüseynzadə Konstitusiya
tələb etmək üçün Peterburqda general Trepovun intriqalarına
baxmayaraq mübarizə nəticəsində istəklərini tam olmasa da,
baş nazir Vitteyə qəbul etdirmiş, beləliklə, dumaya
azərbaycanlılardan da üzv seçilməsi təklifini vermiş və ana
dilində yeni bir qəzet çıxarılmasına icazə almışdı. Əslində,
Peterburqa həm azərbaycanlılar, həm də Qafqaz müsəlmanları
heyət göndərmək fikrində idilər. Bəziləri (Irəvandan gələnlər)
qorxduğu və çara sədaqətini sübut etmək üçün heyətdən
ayrılmışdı.
Əli bəyin Türkiyədə «Türk dərnəyi»ndə iştirakı onun
türklük istiqamətindəki fəaliyyətinin qaynar dövrlərindəndir.
«Türk dərnəyi»ni Rusiyadakı təzyiqlərdən qaçıb Istanbula
13
pənah aparan türklər 18 yanvar 1908-ci ildə yaratmışdılar.
Məqsəd Türk dünyasını tanımaq və tanıtmaq idi.
Ə.Hüseynzadə Bakıdan Istanbula dönən kimi 4 dekabr 1910-
cu ildə həftənin 1-ci günü onun üzvü olmuşdur. 1910-cu ildən
sonra Türkiyədəki həyatı tibbi fəaliyyətlə yanaşı, dərnək işləri
içində konfrans və konqreslərə həsr edilmiş, elmi və siyasi
məqsədlə dövlət tərəfindən müxtəlif ölkələrə getmişdir.
«Edebiyatla ilgisi yazmaktan ziyade okumak şeklinde
olmuştur» (40, 19).
Əli bəy 1911-ci ildə Selanikdə konfrans keçirmiş, onun
konfransdakı məruzəsi Selanik türklərinə çox böyük təsir
göstərmişdir. 18 avqust 1911-ci ildə Aqil Muxtar, Məmməd
Əmin, Əhməd Hikmət, Əhməd Ağaoğlu, Yusif Akçura ilə
birlikdə «Türk yurdu» dərnəyini qurmuş və onun orqanı olan
«Türk yurdu» dərgisini çıxartmışdır.
Əli bəy Istanbulda Qafqaz Türkləri Maarif Cəmiyyətinin
(1913), Yüksək Sağlıq Məclisinin (1916), Türk-Macar
Dostluq Yurdu Ümumi Mərkəzinin (1916) üzvü olmuşdur.
I Dünya müharibəsindən sonra Rusiyanın dağılması
labüd idi. Orada yaşayan türklərin dini və mədəni
muxtariyyətləri, seçki sistemində dəyişikliklər edilməsi və s.
məsələlərlə bağlı dövlətləri məlumatlandırmaq üçün Rusiya
Müsəlmanları, Türk-tatar Millətlərinin Müdafiə və Hüquq
Cəmiyyəti qurulmuşdu. Cəmiyyətin göndərişi ilə 10 dekabr
1915-ci ildə Turan Heyəti tərkibində Əli bəy Hüseynzadə,
Yusif Akçura, Krımlı Məmməd Əsəd Çələbizadə, Buxaradan
Mühiməddin Bəycandan ibarət heyət Avropaya getmişdi.
Heyət Sofiya, Budapeşt, Vyana və Berlində görüşlər keçirmiş,
Əli bəylə Y.Akçuranın müəllifliyi ilə Budapeştdə alman
dilində çap olunan kitabçada yazılmışdır: «Rusiya öz təbəəsi
olan Türk və digər müsəlman xalqlarının ən təbii, qanuni və
müqəddəs haqlarını zorla əllərindən almışdır. Onların öz
soydaşlarıyla hər cür təmas və əlaqələri qadağan edilmişdir,
məsələn, Qazanlı və Qafqazlı bir türkə, Türküstan və Qırğız
14
Dostları ilə paylaş: |