Say 1 (12) • 2015 |
STRATEJİ TƏHLİL
59
Açar sözlər: 1918-ci il mart soyqırımı, erməni terroristləri, daşnaklar, Bakı
Soveti, Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti, Fövqəladə İstintaq Komissiyası
Key words: March genocide of 1918, the Armenians terrorist, Dashnaks, of
Baku Council, Azerbaijani Democratic Republic, Extraordinary Investigation
Commission
Ключевые слова: мартовский геноцид 1918 года, армянские терро-
ристы, дашнаки, Бакинский Совет, Азербайджанская Демократическая
Республика, Чрезвычайная Следственная Комиссия
Ermənilər
tərəfindən
soyqırıma məruz
qalmış
Azərbaycan
qadınları
(1918-1920-ci illər)
Lətifə
ƏLİYEVA
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin
İşlər İdarəsinin
Siyasi Sənədlər Arxivinin
elmi işlər üzrə direktor müavini,
tarix üzrə
fəlsəfə doktoru
latifa-aliyeva@rambler.ru
STRATEJİ TƏHLİL | Say 1 (12) • 2015
60
Giriş
Azərbaycan tarixşünaslığında bu vaxtadək 1918-1920-ci illərdə soyqırıma
məruz qalmış qadınların aqibəti və vəziyyəti xüsusi tədqiqat obyekti olmamış-
dır. Azərbaycanın dövlət müstəqilliyini bərpa etməsindən sonra on minlərlə
qurbanlar bahasına başa gələn soyqırımı faciəsinin hərtərəfli və obyektiv elmi
dərki prosesinə başlamaq mümkün oldu. On illər boyu arxivlərdə məxfilik qrifi
altında gizlədilmiş faciəli hadisələrlə əlaqədar tarixi həqiqətin aşkara çıxarılma-
sı bu gün aktual problemlərdən biridir.
Arxivlərdə 1918-1920-ci illərdə erməni millətçilərinin müsəlman əhalisini
total şəkildə qırmaları haqqında məlumat və faktları ehtiva edən sənədlər sax-
lanılır. Azərbaycanlıların soyqırımı haqqında mühüm sənədlərə Azərbaycan
Respublikası Prezidentinin İşlər İdarəsinin Siyasi Sənədlər Arxivində də rast
gəlinir.
1. Türk-müsəlman əhalisinin qətliamı
1918-ci ilin mart hadisələrinə dövlət səviyyəsində ilk dəfə azərbaycanlıların
soyqırımı kimi rəsmi siyasi qiymət Azərbaycan xalqının ümummilli lideri Heydər
Əliyev tərəfindən verilmişdir. Prezidentin “Azərbaycanlıların soyqırımı haqqın-
da” 26 mart 1998-ci il tarixli Fərmanında xüsusi olaraq vurğulanır: “Azərbaycan
xalqına qarşı dəfələrlə törədilmiş və uzun
illərdən bəri öz siyasi-hüquqi qiymətini
almamış soyqırımı da tarixin açılmamış
səhifələrindən biridir” [1].
XX əsrin əvvəllərində baş vermiş bu
qanlı hadisələrə Azərbaycanın dövlət və
siyasi xadimləri tərəfindən də münasibət
bildirilmiş, ətraflı təhlil edilmişdir. Mart
hadisələrinin ildönümünə həsr olunmuş
məqaləsində M.Ə.Rəsulzadə bunu “türk-
müsəlman əhalisinin qətliamı” adlandırmış-
dı [2]. O hesab edirdi ki, bu, bolşeviklərin
ətraflı düşünülmüş, ölçülüb-biçilmiş planı
idi və daşnakların köməyi ilə həyata keçiril-
mişdi [2].
Azərbaycanın ovaxtkı görkəmli dövlət
xadimlərindən olan Ə.M.Topçubaşov hesab
edirdi ki, bolşeviklər Bakıda hakimiyyəti ələ
keçirmək məqsədilə müsəlman əhalisinin
qırğınını çoxdan hazırlayırdılar və qadın-
uşaq demədən hamını məhv etməyə hazır
idilər [3, s.130].
1918-ci ilin mart hadisələrinə
dövlət səviyyəsində ilk
dəfə azərbaycanlıların
soyqırımı kimi rəsmi siyasi
qiymət Azərbaycan xalqının
ümummilli lideri Heydər
Əliyev tərəfindən verilmişdir.
Prezidentin “Azərbaycanlıların
soyqırımı haqqında” 26 mart
1998-ci il tarixli Fərmanında
xüsusi olaraq vurğulanır:
“Azərbaycan xalqına qarşı
dəfələrlə törədilmiş və
uzun illərdən bəri öz siyasi-
hüquqi qiymətini almamış
soyqırımı da tarixin açılmamış
səhifələrindən biridir”.
Say 1 (12) • 2015 |
STRATEJİ TƏHLİL
61
Başda Stepan Şaumyan olmaqla bolşeviklərin rəhbərlik etdiyi daşnakların
cinayətlərini azərbaycanlı bolşeviklər də tənqid etmişdilər. Görkəmli dövlət xa-
dimi Nəriman Nərimanov yazırdı: “Şamaxıda daşnak Əmirovun və Styopa Lala-
yevin törətdiklərinə nə ad qoymaq olar?” [4, s.185]. Bəlli olduğu kimi, 1918-ci il
aprel ayının əvvəlində S.Şaumyan tərəfindən Şamaxıya göndərilmiş S.Lalayev
müsəlman qadın və uşaqları məscidə toplayaraq, onları canlı-canlı yandır-
mışdı [5, s.20]. N.Nərimanov kədər hissi ilə qeyd edirdi: “Nəticədə müsəlman
qadınları uşaqları ilə kütləvi şəkildə daşnakların, yəni “sovet hakimiyyətinin
müdafiəçilərinin” əsirliyində bulunmuş oldular” [6, s.59-60; 7, s.176]. “Bura-
daca bizim müdafiəçilərimiz – daşnaklar tərəfindən qadınlara qarşı törədilmiş
iyrənc təhqirlər haqqında necə susmaq olar?” – deyə N. Nərimanov yazırdı [5,
s.60]. Bu hadisələrə qiymət verən Mir Cəfər Bağırov Azərbaycan Kommunist
(bolşeviklər) Partiyasının XXII qurultayındakı çıxışında qeyd edirdi: “1918-ci ildə
Amazasp, Abram Valuyants, polkovnik Avetisov sovet hakimiyyəti uğrunda sa-
vaşmırdılar. Mən iştirakçı idim, təəssüflər olsun ki, Amazaspın dəstəsinin üzvü
idim və onların Qubada nələr etdiklərini görmüşdüm. Hələ mən Şamaxıda və
başqa yerlərdə törədilənlərdən danışmıram” [7].
1918-ci ildə Birinci Dünya müharibəsi başa çatdı. Xalqlar sülh əldə etdilər.
Fəqət Azərbaycan xalqı savaşmaq, öz qonşularının hücumlarını dəf etmək
məcburiyyətində qalmışdı. Ermənilər yaranmış mürəkkəb vəziyyətdən yararla-
naraq, Azərbaycan ərazilərini zəbt etməyə və onların hesabına öz dövlətlərini
qurmağa can atırdılar. Erməni əraziləri haqqında söz salan Bakı şəhərinin
ovaxtkı rəisi Martınov bu hadisələrdən xeyli əvvəl bildirirdi ki, “ermənilərin...
Qafqazda öz əraziləri yoxdur. Nəinki quberniya, hətta elə bir qəza yoxdur ki,
o, müstəsna erməni ərazisi hesab edilsin. O zaman soruşulur: gələcək erməni
dövləti üçün ərazi haradadır?” [8].
Qarşıya qoyulmuş məqsədin həyata keçirilməsi, yəni ərazilərin onların
həqiqi sahiblərindən – azərbaycanlılardan “azad” edilməsi üçün erməni silah-
lıları etnik təmizləmə siyasəti aparır və torpaqları qəsb edirdilər. Onlar yerli
müsəlman əhalini terrora məruz qoyur, dinc sakinləri öz evlərindən didərgin
salır, Azərbaycan
kəndlərinə hücumlar edir, yerli əhalini soyur və öldürürdülər.
2. Fövqəladə İstintaq Komissiyasının fəaliyyəti
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti dövründə yaradılmış Fövqəladə İstintaq Ko-
missiyasının (FİK) materialları o illərin qanlı hadisələrini öyrənmək baxımından
xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. 1918-ci ildə müstəqil respublikanın gənc hökuməti
qarşısında bir sıra mürəkkəb vəzifələr dururdu. Bu vəzifələrdən biri də 1918-
ci ildə ermənilərin azərbaycanlı əhaliyə qarşı törətdikləri cinayətlərin açılma-
sı üçün istintaq hərəkətlərinin təşkil edilməsi idi. Hər şeydən öncə Bakıda və
onun qəzalarında ermənilər tərəfindən azərbaycanlıların soyqırımının, yəni
dinc əhalinin etnik əlamətə – türk-müsəlman mənşəyinə görə kütləvi qırğını-