Bizi - təbiətin təlxəklərini Neçin
dağlayırsan dəhşət içində?
Bir söylə, nə olub, nə etməliyik?
Kölgə Hamleti işarə ilə çağırır.
H ora t si o.
Özüylə getməyə işarə edir.
Sanki, o istəyir təklikdə sizə Nəsə bir
sirr açsın.
M a r se l.
Baxın, necə də Ədəblə uzağa çağırır
sizi.
Fəqət getməyiniz.
H o r a t s i o. Yox, yox, qətiyyən.
H a m le t . O burda danışmır, mən gedim gərək. H
ora t s io. Yox, milord, getməyin!
H a m le t .
Nədən qorxuram?
Bir saman çöpünə dəyməz həyatım.
Ruhumsa ölməzdir onun özütək,
O mənim ruhuma neyləyə bilər?
O yenə çağırır, mən getməliyəm.
H ora t s io.
O birdən dənizin burulğanına,
Ya da ki sahildən sallanmış, qorxunc
Qayanın üstünə aparar sizi.
Orda elə müdhiş şəklə düşər ki,
Dəhşətdən şaşırar ağlınız sizin,
Dəli olarsınız vahimələrdən.
Düşünün, o yerə çıxan hər bir kəs,
Nə qədər kənardan baxsa da belə,
Qayanın altında görüb dənizi,
Quduz dalğaların nəriltisindən İtirər
ağlını.
H a m l e t .
Yenə çağırır.
Get, get, mən gəlirəm.
183
downloaded from KitabYurdu.org
Uilyam Şckspir
DÜNYA ƏDƏBİYYATI KLASSİKLƏRİ
M a r se l. Yox, yox, qoymarıq.
H a m le t . Bu nədir! Tez çəkin əllərinizi!
H ora t s io. Özünüzə gəlin, getməyin, milord.
H a m le t .
Mənim öz taleyim çağırır məni,
Bədənimin hər bir əzələsinə Sarsılmaz bir aslan gücü
bəxş edir.
(Kölgə işarə edir.)
Çağırır.
Buraxın məni, cənablar!
(Onların əlindən çıxır.)
Göylərə
and olsun, kim mane olsa,
Mən onu kölgəyə döndərəcəyəm.
Dedim, kənar durun!.. Get, get, gəlirəm
Kölgə və Hamlet gedirlər.
H ora t s io. Ağlını itirdi sarsıntılardan.
M a r se l. Gedək arxasınca, bu borcumuzdur.
H ora t s io. Gedək. Nə olacaq bu işin sonu?
M a r se l. Fəlakət tutacaq Danimarkanı.
H ora t s io. Allah kömək olsun.
M a r se l. Gedək, tez gedək.
Gedirlər.
BEŞİNCİ SƏHNƏ
Həmin meydanın o biri hissəsi.
Kölgə və Hamlet daxil olurlar.
H a m le t . Hara aparırsan? Getmirəm daha.
Kö lg ə . Fikrin məndə olsun.
H a m le t . Fikrim səndədir.
Kö lg ə . Cəhənnəm odunda, zillət içində Əzab
çəkəcəyim vaxt çatıb artıq. H a m le t . Heyif,
yazıq kölgə!
184
downloaded from KitabYurdu.org
Kö lg ə .
H a m le t .
Kö lg ə .
H a m le t .
Kö lg ə .
H a m le t .
Kö lg ə .
H a m le t .
Kö lg ə .
H a m l e t .
Halıma yanma,
Fəqət sözlərimə yaxşı diqqət ver.
Sənə qulaq asmaq borcumdur mənim.
Elə ki eşitdin dediklərimi,
İntiqam almaq da borcundur sənin.
Nə?
Sənin atanın öz ruhuyam mən.
Müəyyən müddətə - bütün günahım
Cəhənnəm odunda kül olanadək
Gecələr gəzməyə, gündüzlər isə
Alovda yanmağa məhkum olmuşam.
Gizli sirlərini dustaqxanamın
Açmaq qadağandır, aça bilsəydim,
Bircə hekayətin bircə sözündən
Cİrəyin soyuyar, qanın donardı.
Orbitindən çıxan ulduzlar kimi,
Gözlərin çıxardı hədəqəsindən.
Dolaşmış, yapıxmış saçın bir anda
Tamam ayrılardı biri-birindən,
Qudurmuş kirpinin tikanlarıtək
Başının üstündə biz-biz durardı.
Ancaq əbədiyyət ətdən və qandan
Yaranmış qulağa sirrini açmaz.
Əgər sevmisənsə atanı bir vaxt,
Dinlə, dinlə, oğlum, sən məni dinlə!
Aman Allah!
Onun dəhşətli, rəzil,
Ən çirkin qətliyçün intiqam al sən.
Qətl?
Bəli, alçaq, ən iyrənc qətl,
Bu bir vəhşilikdir, vicdansızlıqdır.
Tez danış, tez söylə, bir xəyal kimi,
Qisas almaq üçün qanad açım mən.
185
downloaded from KitabYurdu.org
Uilyam Şekspir
DÜNYA ƏDƏBİYYATI KLASSİKLƏRİ
Kö lg ə .
Görürəm, hazırsan. Zülmət dünyada
Sulan mürgülü Leta çayının Sahilində
çürük bir ot da olsan,
Hazır olmalıydın. Qulaq as, Hamlet:
Deyirlər ki, məni bağda yatarkən Əfi
ilan çalıb. Yalandır, yalan.
Danimarkalılar saxtakarlıqla
Həyasızcasına təhqir olunub.
Bunu bilməlisən, nəcib gənc oğlum,
Atanı öldürən o əfi ilan Qoyub öz
başına onun tacını.
H a m le t .
Ah, həssas ürəyim! Demək, öz əmim?
Kö lg ə .
Bəli, o qurumsaq, o dəyyus heyvan.
Ağlın əfsunuyla, hədiyyələrlə - Ah,
çirkin olanda ağıl, hədiyyə Günahlar
törənir dünyada ancaq! - Mənim çox
istəkli kraliçamı İyrənc şəhvətinin
toruna saldı.
Hamlet, heç belə də rəzalət olar!
Ananla biz nikah bağlayan günü,
And içib söz verdik bir-birimizə.
Sədaqət göstərdim əhdimə hər vaxt,
Mən ondan heç nəyi əsirgəmədim.
O mənim əvəzsiz məhəbbətimi Alçağın
dəyərsiz bəxşişlərinə Qurban eylədi.
Şəhvət nazlansa da bir mələk kimi,
Ləyaqət sarsılıb toruna düşməz.
Fəqət bir mələyin cənnət qoynunda
Çirgiyib dünyanın səadətindən Şəhvət
leş yeyər.
Sakit ol, deyəsən, sübh mehi əsir. Gərək
kəsə deyim. Nahardan sonra Adətimə
görə, bağda yatarkən
186
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |