Gülsüm Hüseynova.
Tat dilinin leksikası
müəyyəndir. Tədqiqatçı sözləri leksik-semantik qruplara
ayırmağa çalışmışdır. Daha doğrusu, o, tematik söz qruplarını
müəyənləşdirmişdir. Məlumdur ki, «mənaca bir-birinə yaxın
olan tematik söz qruplaşmalamma semantik sahə deyilir.
Semantik sahəyə daxil olan sözlər bir-biri ilə etimoloji
cəhətdən bağlı, əlaqədar olmayıb, ifadə etdikləri əşya (hadisə)
və məfhumların yaxınlığına görə qruplaşır» (140, 314).
Lüğət tərkibinə daxil olan sözlərin qruplaşdırılması,
bütün leksik-semantik qrupların təyini dilçiliyin mürəkkəb
məsələlərindən biridir. Bu problem leksikologiya ilə bağlı
tədqiqat işlərində, xüsusən lüğət tərkibinin semantikaya görə
təsnifındə həmişə ön plana çıxır. Nəticədə çoxsaylı leksikoloji
tədqiqatlarda müxtəlif təsnifatlar nəzərə çarpır. Müasir
dilçilikdə dilin lüğət tərkibinin sözlər deyil, məfhumlar
əsasında təsnifınə üstünlük verilir. R.Hallinq və V.Vartburqa
görə, lüğət tərkibi üç: «kainat», «insan», «kainat və insan»
bölgüləri əsasında təsnif oluna bilər (140, 314). Bu bölgünün
əsasında duran ümumiləşdirici məfhumun hər biri yeni
ümumiləşdirici
məfhuma
bölünür.
Məsələn,
kainat
aşağıdakıları əhatə edir: göy və atmosfer, yer, bitkilər aləmi,
canlılar aləmi. İnsan məfhumu üzrə insan canlı bir varlıq kimi,
insanın daxili aləmi və ağlı, insan ictimai varlıq kimi, insan
ictimai hadisə və proseslərin iştirakçısı kimi təsniflər aparmaq
mümkündür.
Sözlərin məfhumlar əsasında qruplaşdırılması zamanı
ümumidən xüsusiyə doğru getdikcə budaqlanmalar artır.
Məsələn, bitkiləri ağaclar, kollar, dənli bitkilər, tərəvəz,
meyvə, yem bitkiləri, dərman bitkiləri və s.-ə ayırmaq olur.
Bütün bunlar leksik-semantik qruplara bölmənin, təsnifın
çətinliyini göstərir. Lakin mürəkkəblik təsnifatın ixtiyari
şəkildə aparılmasına əsas vermir. Quşlar bir məfhumdursa, çöl
quşları və ev quşları bu məfhum qrupuna daxil edilməlidir. Tat
47
Gülsüm Hüseynova.
Tat dilinin leksikası
dilinin Quba ləhcəsinin lüğət tərkibinin təsnifatında ev və çöl
quşlarının adları bir qrup, quşların bədən üzvlərinin adları
başqa bir qrup kimi verilmişdir. Yaxud həmin təsnifatda ev
heyvanları (X qrup), çöl heyvanları (XI qrup), başqa heyvanlar
(XII qrup) şəklində verilir. Zənnimizcə, təsnifatda heyvanlar
qrupunu ayırmaq, onun tərkibində ev, çöl və başqa heyvanlar
yarımqruplarını ayırd etmək daha məqsədəuyğun olardı. Başqa
bir irad çarıq və onun hissələrini bildirən sözlərin ayrıca qrup
kimi qeyd olunması ilə bağlıdır. Belə çıxır ki, bütün ayaq
geyimlərinin (ayaqqabı, qaloş, çəkmə və s.) hər biri bir qrup
təşkil etməlidir. Geyimlərin bir qrupda birləşdirilməsi daha
məqsədəuyğun sayılmalıdır. Qeyd edilən cəhət leksik-semantik
qrupların düzgün təyin edilmədiyini göstərir.
Leksik-semantik təsnifat dilin ümumişlək sözləri əsasında
aparılır. Leksik sistemin vahidlərini isə müxtəlif şəkildə
qruplaşdırmaq olar. Məsələn, S.Cəfərov Azərbaycan dilinin
leksik sistemini forma və məzmun etibarı ilə söz qrupları, dilin
mənşə etibarı ilə lüğət tərkibi, aktiv və passivliyə görə lüğət
tərkibi, istifadə dairəsinə görə lüğət tərkibi, üslubi leksika kimi
ayrı-ayrı bölmələrdə tədqiq etmişdir (33, 17, 63, 72, 83).
H.Həsənov Azərbaycan dilinin lüğət tərkibini işlədilmə
dairəsinə görə üç qrupa bölür: 1) ümumişlək sözlər; 2) məhdud
dairədə işlədilən sözlər; 3) xüsusi leksika.
Tədqiqatçı
ümumişlək sözləri
nitq
hissələrinin
xüsusiyyətləri əsasında leksik-semantik qruplara ayırmışdır: 1)
ad bildirənlər; 2) əlamət və keyfiyyət bildirənlər; 3) miqdar və
qeyri-müəyyən kəmiyyət bildirənlər; 4) bu və ya digər nitq
hissəsinin yerində işlənənlər; 5) hal və hərəkət bildirənlər; 6)
məkan və zaman bildirənlər (67, 168-170).
Biz belə düşünürük ki, tat dilinin Quba ləhcəsinin lüğət
tərkibinin leksik-semantik qruplara ayırd edilməsi işi tam
həllini
tapmamışdır.
Bu
ləhcənin lüğət
tərkibinin
48
Gülsüm Hüseynova.
Tat dilinin leksikası
«özünəməxsus sözləri» qrupunda mənşəcə Azərbaycan dilinə
aid sözlər də yer tutmuşdur. Bunlardan bəzilərinin etimoloji
təhlilini veririk.
T.Əhmədov
tat
dilinin
Quba
ləhcəsində
işlənən
çurpə//çiilpə
«çolpa» sözünü tat dilinin özünə məxsus sözləri
sırasında verir. Bu söz qədim türk sözləri lüğətində və
Mahmud Kaşğarinin lüğətində yoxdur. XIII-XIX əsrlərə aid
türk yazılı abidələrinin dilində isə
«çolpa»
sözü işlənmişdir.
Abidələrdə həmin sözün
«çolpa»
variantı ilə yanaşı,
«çulpa»
fonetik variantı da qeydə alınmışdır: «axmaq», «bacarıqsız»,
«aciz», «zavallı»;
çolpahk
«işə yaramazlıq», «səfehlik».
Maraqlıdır ki, bu lüğətdə
çoluq-çolpa
qoşa sözü «çoluq-co-
cuq» anlamında verilmişdir (320, 58).
Azərbaycan dilinin izahlı lüğətində «çolma-çocuq -
övladlar, uşaqlar, oğul-uşaq; çolpa - 1) Toyuq, qartal, qırqovul
və bəzi başqa quşların bir və ya ikiillik xoruzu; 2) Həmin
xoruzun bütöv şəkildə qızardılmışı; 3) Məcazi mənada «uşaq»;
çolpalanmaq -
çolpa yaşına çatmaq;
çolpalı -
«çolpadan bişi
rilmiş, içərisində çolpa olan» sözləri var (16, 446-447).
Çolpa
sözü Azərbaycan dilinin dialekt və şivələrində də eyni
mənalarda işlənir. Çolpa sözünün türk lüğətindəki mənası bu
sözün Azərbaycan dilindəki mənası ilə səsləşir. «Balacalıq»,
«acizlik», «uşaqlıq» semantikasının
çolpa
sözündən alınması
şübhə doğurmur.
Fars dilində
üLüjji.
(xorusək)
sözü
«çolpa»
mənasındadır (253, 550). Tacik dilində
çolpa
sözünün qarşılığı
xıırıısça xurusçak
fars dili ilə eyni kök əsasında formalaşır
(274, 484). Bu dillərin heç birində eyni anlamda olan, «çolpa»
sözü işlənmir. Ayrı-ayrı İran və türk dilləri əsasında aparılmış
bu təhlilə istinadla demək olar ki, «çolpa» sözü türk
mənşəlidir.
T.Əhmədov Quba ləhcəsində işlənən
əlçə
«alça» sözünü
49
Dostları ilə paylaş: |