Gülsüm Hüseynova. Tat dilinin leksikası
tat mənşəli sözlər sırasında vermişdir.
Qədim türk sözləri lüğətində
«aluç-alça
qeydə alınmışdır
(193, 40).
Mahmud Kaşğaridə
«aliiç»
sözü «sarı ərik, alıç»
mənasında verilmişdir (86, 141).
H.Eren
alıç
sözünün etimologiyasını izah edərkən bu
sözün «yabanı olaraq bitən bir ağac», türkməncədə «ağ tikan»
mənasında olmasını, qədim qıpçaqcada «alçu» şəklində
işlənməsini, Klosonun bu sözün farsca
ahı
kökü ilə
yaxınlığının olduğunu göstərməsini, başqa bir mənbədə sözün
farsca
ahı
kökü ilə
-ça
kiçiltmə şəkilçisindən törəməsini qeyd
etmişdir. O, sonuncu halda
ahı+ça
formasında son «a» səsinin
düşməsinin, «alça» variantında isə «u» səsinin düşməsi
səbəbinin izah edilmədiyini göstərmişdir. Yerli ağızlarda bu
sözün «yemişan» mənasında işlənməsi də qeyd olunmuşdur.
Rəsenen də bu sözün farsca «aluça»dan alındığını söyləmişdir
(324, 8).
E.Quliyev «alça» sözünün abidələrdə «aluç» formasında,
müasir türk dillərində türk,
«alça»,
qırğ.
alşa,
qaz.
alıça,
başq.
olça,
özb. dillərində işləndiyini göstərərək, onun gavalı
növlərindən biri olub, rus dilindəki
alıça
sözünün M.Fasmerin
türk və Azərbaycan dillərindən alınmasını göstərdiyini qeyd
etmişdir. O, sözün daha qədim dövrlərdə şərqi slavyan
dillərinə keçməsi qənaətinə gəlmiş və bunu müasir türk dilləri
səviyyəsində
ikinci
hecadakı
saitin
düşməsi
ilə
əlaqələndirmişdir. E.Quliyev
alça
sözünü
al
kökü və
ça
şəkil
çisinə ayırmış, şəkilçinin qədim türk
-ç
kiçiltmə şəkilçisinin
variantı
-ça
olduğunu söyləmişdir (214, 149).
T.Əhmədov əlamət və keyfiyyət bildirən sözlər sırasında
kü çək
«kiçik» sözünü də aid edir. Tədqiqatçı Quba ləhcəsində
işlənən
gudək
«gödək» sözü barəsində də eyni fikirdədir (47,
32).
50
Gülsüm Hüseynova.
Tat dilinin leksikası
Tat dilinin müxtəlif ləhcələrində qədim türk sözlərinin
sayı çoxdur. Bu, tat-türk, tat-Azərbaycan dil əlaqələrinin
qədim tarixə malik olduğunu göstərir. Tat dilində işlənən
qədim türk sözləri haqqında bu işin sonrakı səhifələrində bir
daha ətraflı danışılacaqdır.
Tat dilinin Quba ləhcəsinin lüğət tərkibi sözlərin mənşəcə
növlərinə görə də tədqiq olunmuşdur. Ləhcədəki alınmaların
əsasən aşağıdakı dillərə aid olması göstərilir: 1) Azərbaycan
dili mənşəli sözlər:
qurxmezi
«qorxmazı - armud növü),
balda z
«baldız»;
qazi
«quzu»,
siizmə
«süzmə» və s.; 2) ərəb mənşəli
sözlər:
ruh, şərəət
«şəriət»;
musıdmım
«müsəlman»;
sahat
«saat»,
cəsus
«casus» və s; 3) rus dilindən alınmalar:
qarnizım
«qarnizon»;
pıdk
«polk»;
rumkə
«rumka»;
çaxatkə
«vərəm»;
zoud
«zavod» və s; 4) fars mənşəli sözlər:
hərəmzodə
«haramzada»;
aşbazxcma
«aşxana», «yeməkxana»,
şirmoyi
«şirmayi»,
yadigar
«yadigar» və s. (325, 49-53).
Tat dilinin Quba ləhcəsindəki alınma sözlərdən bəhs
edərkən bəzi məsələlərə diqqət yetirmək lazım gəlir. Birincisi,
ərəb və rus dillərindən alınmaların birbaşa və ya vasitəli
olması maraq doğurur. T.Əhmədovun fikrincə, ərəb dilindən
tat dilinə bir sıra sözlər, o cümlədən
xollu
«dayı»,
ama
«uzaq
əmi»,
gal
«çığırmaq»,
da
«pis»,
cə
«xırda balıq»,
ləhə
«palçıq»,
çəh
«çirk»,
həsii
«xəşil» sözləri Quba ləhcəsinə
birbaşa keçmiş sözlərdir. Müəllif bu sözlərin ərəb dilindən tat
dilinə birbaşa keçməsini onlara nə Azərbaycan ədəbi dilində,
nə də dialekt və şivələrində, demək olar ki, təsadüf
olunmaması ilə bağlayır. Zənnimizcə, bu cür əsaslandırma
özünü doğruldur. Lakin bu və ya digər ləhcədə müxtəlif
alınmaların olması ərəb və tat dilləri arasındakı əlaqələrin
müxtəlif ərazilərdə başqa-başqa şəkildə getməsini iddia etməyə
imkan verir. Bu isə özünü doğrultmur. Birbaşa alınmaların
daha əvvəlki dövrə təsadüf etməsi, onların fars dili vasitəsi ilə
51
Gülsüm Hüseynova.
Tat dilinin leksikası
alınması ehtimalı, eləcə də, həmin sözlərin mənşəcə İran
dillərinə aidliyi də öyrənilməlidir.
İkinci məsələ fars dilindən alınmalarla bağlıdır. Burada
sözün Azərbaycan dili vasitəsi ilə tat dilinə keçməsi şübhə
doğurmur.
Tat dilinin Quba ləhcəsinə keçən alınma sözlərin, əsasən,
Azərbaycan dili vasitəsi ilə keçməsi danılmazdır. Eyni
zamanda dil əlaqələri zəminində başqa dillərdən birbaşa
alınmaların olması ehtimalı da var. Şübhəsiz, bu cür alınmalar
cüzidir və onların təyin edilməsi mürəkkəb məsələdir.
Tat dilinin Quba ləhcəsində yeni sözlər, əsasən, iki yolla
leksik və morfoloji üsullarla yaranır. Leksik üsulla söz
yaradıcılığına misal olaraq bu ləhcədə sözlərin heç bir
qrammatik forma qəbul etmədən bir-birinə yanaşması ilə yeni
sözlərin əmələ gəlməsini qeyd edə bilərik. Məsələn:
daspoçə
«əl-ayaq» (
das
«əl»,
poçə
«ayaq»);
sərdig
«qazan qapağı» (
sər
«baş»,
dig
«qazan»);
хипә-сикә
«ev-eşik»
{xanə
«ev»,
сакэ
«eşik») və s. Bu yolla yaranan yeni sözlərin həm bitişik, həm
də qoşa söz formalarına rast gəlinir. Məsələn:
sər-тих
«üst-
baş»,
sibdar
«alma ağacı»
(sib
«alma»,
dar
«ağac»),
Fikrimizcə, bu sözlərin bir qismi Azərbaycan dilində işlənən
müvafiq qarşılığın təsiri ilə əmələ gəlir:
sər-тих
«üst-baş»,
daspoçə
«əl-ayaq». Azərbaycan dilində olan sözlərin tərkib
hissələri tat dilinə tərcümə edilir və yeni söz formalaşır. Bu,
sözalmanın kalka üsuluna uyğun gəlir.
Söz yaradıcılığında qoşa sözlər də müəyyən yer tutur.
Bunların bir qismi eyni sözün təkrarı yolu ilə formalaşmışdır.
Məsələn:
koval-koval
«çuval-çuval»,
zıı-zıı
«tez-tez»,
seto-seto
«üç-üç» və s. Onu da qeyd etmək lazımdır ki, bu sözlər
ləhcənin müasir dövrünə aid sözlər deyil. Yəni, onlar elə ümu-
mişlək sözlərdir ki, dilin tarixi inkişafının daha əvvəlki
dövrlərində istifadə edilmişdir.
52
Dostları ilə paylaş: |