Azər Paşa NEMƏT
Quruluşçu rejissor, xalq artisti
Teatr tamaşası üçün başlıca üçbucaq
dramaturq (pyes), aktyor və rejissor (üstəgəl
rəssam və bəstəkar) həmrəy yaradıcılığıdır.
Böyük istedad sahibi, dünyanın bir sıra
ölkələrində tanınmış rejissor
Azər Paşa Nemət
(Nemətov) istisnasız olaraq hazırladığı bütün
tamaşaların müəllif hüququnu qazandığı üçün o,
həmin üçbucağın “dördüncü” bucağını da
ləyaqətlə təmsil edir.
Azər Paşa Azərbaycanın görkəmli
rejissoru, ömrünün sonuna qədər Gənc
Tamaşaçılar Teatrında işləmiş Zəfər Nemətovun oğludur. O, 13 avqust 1947-ci ildə
Bakıda doğulub. Güclü musiqi duyumu olan Azər Paşa Bülbül adına orta musiqi
məktəbində oxuyub (1953-1964) və bir il Azərbaycan Dövlət Konservatoriyasında
təhsil alıb. Qara Qarayevin sinfində oxuyan və hətta bir neçə mahnı bəstələmiş
Azər Paşa 1965-ci ildə teatr institutuna imtahan verib və rejissorluq fakültəsinə
qəbulda uğur qazanıb. Atasının dostu, məşhur
rejissor Mehdi Məmmədovun
kursunu bitirərək iki il sonra onun yanında assistent-müəllim işləyib. Diplom işi
“Qardaşım klarnet çalır” (A.Aleksin, Robert Rojdestvenski və Oleq Feltsman)
Gənc Tamaşaçılar Teatrının (GTT) rus bölməsındə göstərilib. 1972-ci ildə GTT-də
əvvəl rejissor assistenti, sonra quruluşçu rejissor işləyən Azər Paşa arada
Leninqradın (indiki
Sankt-Peterbruq - İ.R.) eyni tipli teatrında çalışıb (1974-1977).
Gənc yaşlarından şöhrət qazanan Azər Paşa 1977-ci ildə Bakıya qayıdaraq GTT-də
rejissor və baş rejissor (1983-1990) işləyib.
1990-cı il aprel ayının 20-dən Akademik Milli Dram Teatrının quruluşçu
rejissorudur. 1991 və 1996-cı illərdə isə Teatr Xadimləri İttifaqı İdarə Heyətinin
sədri seçilib. Andrey Popov adına SSRİ ümumittifaq müsabiqəsinin laureatıdır
(1985). Respublikanın əməkdar incəsənət xadimi (20 mart 1987) Azər Paşanın
tamaşaları İstambulda, Aşqabadda, Moskvada keçirilmiş festival və müsabiqələrdə
uğur qazanıb.
Sankt-Peterburqda GTT-də Maqsud Ibrahimbəyovun “Bütün yaxşılıqlar
üçün ölüm”, Bertolt Brextin ”Üçüncü imperiyanın iflası”
Arxangelsk Dövlət
Teatrında Rüstəm İbrahimbəyovun “Qum üzərində ev”, Tallin GTT-də Yakovlevin
“Qızım Nyusa”, Anarın “Şəhərin yay günləri”, Kamal Aslanovun “Yuxulama”
(bunu Bakıda da hazırlayıb), Rüstəm İbrahimbəyovun “Kabinet tarixçəsi”
pyeslərini tamaşaya hazırlayıb. Tiflisdə və İrəvanda quruluşlar verib. Bununla belə
Azər Paşa Nemətovun yaradıcılığının əsas müdriklik mərhələləri milli teatrımızla
bağlıdır.
Rejissor Bakıdakı GTT-nin rus bölməsində Yevgeni Şvartsın “İki
ağcaqayın” (1973), K.Meşkovun “Pin və Qvin” (1974), Y.Mitkovun “Bumbaraş”
(1977), V.Tendryakovun “Buraxılış gecəsindən sonrakı gecə” (1978), Ş.Totun
“Necəsən, cavan oğlan?”, Anarın “Keçən ilin son gecəsi” (1979), Aleksey
Tolstoyun “Buratinonun səfehlər ölkəsində macəraları” (1980), Aleksandr
Ostrovskinin “Öz adamımızdır, düzəlişərik” (1982), Kiplinqin “Oz
kefinə gəzən
pişik”, Rüstəm İbrahimbəyovun “Təmas” (1983), Beqalinin “On üç yaşına keçən
oğlan”, Mirzə Fətəli Axundzadənin “Müsyö Jordan və dərviş Məstəlişah” (1984),
Valentin Zoşşenkonun “Şapkinin sərsəm günü”, S.Prokofyeva və Tokmakovanın
“Xaçlar və sıfırlar” (1985), Karlo Qotsinin “Yellər üzərində nəğməli külək” (1987)
pyeslərini tamaşaya hazırlayıb. Azərbaycan bölməsində isə Cəlil
Məmmədquluzadənin “Danabaş kəndinin məktəbi” (1983), Mirzə Fətəli
Axundzadənin “Müsyö Jordan və dərviş Məstəlişah”, Çingiz Aytmatovun “Fudzi
dağında qonaqlıq” (1984), İsgəndər Coşğunun “Komissarlar”, Rəhman Əlizadənin
“Sabah çoxdan başlanıb” (1987), Kamal Aslanovun “Yuxulama” (1989)
dramlarının tamaşalarına əlvan janr quruluşlar verıb.
Akademik Milli Dram Teatrında onun quruluşunda Rüstəm İbrahimbəyovun
“Biganələr oteli” (1984), Arif Süleymanovun “Tufandan əvvəl” (1987), Elçinin
“Ah, Paris... Paris!..” (1997), “Mənim sevimli dəlim” (1998), “Diaqnoz “D” ”
(“Mənim ərim dəlidir”, 1999) tamaşaları oynanılır.
Rejissorun hələlik son işi
Şekspirin “Hamlet” faciəsi olub. O, bu tamaşanı 2002-ci il martın 27 təhvil verib.
“Hamlet” Akademik teatrın tarixində, bütövlükdə Azərbaycan Şekspirianasının
salnaməsində parlaq sənət qələbəsidir.
Azər Paşa Nemətovun yaradıcılığında musiqi janrı karnaval estetikası ilə
meydan teatrının oyun estetikasına əsaslanır. Rejssor bu janrda hazırladığı
tamaşalarında kompozisiya bütövlüyünə əsasən improvizə ilə nail olur. Şuxluq,
əlvanlıq, musiqi ilə sözün harmoniyası, əyləncə elementləri həmin tamaşaların
əsasında durur. Bu baxımdan “Bumbaraş”, “Necəsən, cavan oğlan?” tamaşalarını
xatırlamaq kifayətdir.
İtalyanların komediya “del arte” xalq tamaşaları estetikasında Azərbaycanda
ən uğurlu tamaşanı Azər Paşa hazırlayıb. Həmin tamaşa “Yelkənlər üzərində
nəğməli külək”dir.
Novator rejissor kimi psixoloji dramatizmlə açıq publisistikanı lirik ahəngdə
qovuşdurur. Öz tamaşalarında
hay-küylü pafosdan, çılpaq didaktikadan cəsarətlə
imtina edir.
Onun hazırladığı, janrından asılı olaraq, hər tamaşanın özünün məxsusi ritm
ahəngi var. İctimai-siyasi problemli pyeslərin tamaşasında ləngərli ahəng tapılan
ritmin əsas tənzimləyicisidir. Mənəvi-əxlaqi problemlərin səhnə təfsirində kövrək,
bir qədər lirik, ancaq dinamik ritm üstündür.
Sosial-məişət məsələlər ön
hadisələrdə dominantlıq təşkil edən tamaşalarda Azər Paşa ziqzaqlı, qabarıb-
çəkilən ritmə rəvac verilir.
Azər Paşanın tamaşalarında fəlsəfi fıkir müəyyən məsafə ayrılığında üz-üzə
qoyulmuş aynaya bənzəyir. Həmin aynalarda perspektiv məkan müxtəlif ölçülərdə
necə əks olunursa, rejissorun tamaşalarının fikir dərinliyinə açar tapdıqca üzümüzə
yeni-yeni məna qapıları açılır.