9
―Biz öz ləşgərimizi (Qəzvində) bir dağ ətəyinə yığıb gözləyirik. Əgər qəddar
ruzigar ona kömək edərsə, o öz qoşunu ilə Qəstəntəniyyə sahilində çətir quracaq,
Qara Boqdan və Rus(iya)dan keçib Azərbaycana yetəcəkdir. Sizə deyiləsi xəbərlər
çoxdur. Bu barədə (məlumat vermək üçün) Xacə Bəhram Naxçivanini sizin tərəfə
göndəririk. Nə fərman etsəniz ona əməl edəcəyik‖.
23
Sultan Məhəmməd cavan olmasına baxmayaraq, atası Bayazid kimi
Teymurilərə qarşı çılğınlıq etmir, sülh və mübarizə məsələlərini diplomatik yolla
həll etmək istəyirdi. O, Qara Yusifə də bunu məsləhət görür, ―səy edin ki, fitnə
atəşi şülələnməsin‖ deyirdi.
24
Qeyd etmək lazımdır ki, Qara Yusifin böyük oğlu Qara İsgəndər də öz
növbəsində I Sultan Məhəmmədə məktub yazaraq ―Şahrux Mirzə həmişə
Azərbaycanı ələ keçirmək fikrində olmuşdur‖ cümləsini əlavə etmişdir ki, bununla
da Rum sultanını Azərbaycana tərəf yönəlməkdə olan yeni Teymuri təhlükəsindən
xəbərdar etmək məqsədi güdmüşdür.
25
Doğrudan da, Əmir Teymurun dördüncü
oğlu olan Xorasan hökmdarı Şahrux (779-850), Qara Yusifin I Sultan Məhəmmədə
xəbər verdiyi kimi, Xorasanla kifayətlənməyərək Azərbaycanı da ələ keçirmək
niyyətində olmuşdur. O, qardaşı Miranşaha yazdığı məktubunda bildirir ki,
Miranşahın ―Azərbaycan məmləkətinə heç bir dəxaləti olmamalı və o, Arran,
Muğan, Əraməne
*
(ermənilər diyarı – Ş.F.) və Gürcüstan vilayəti ilə
kifayətlənməlidir.‖
26
Bu biri tərəfdən Azərbaycanı ələ keçirmək barədə Ağqoyunlu əmirləri də
götür-qoy edir, özlərinə bu işdə güclü arxa axtarırdılar. Qara Yuluq Osman bu
məqsədini həyata keçirmək üçün Şahruxdan kömək umur, onu nəinki
Azərbaycanın, hətta Şam və Rum dövlətlərini də zəbt etməyə çağırırdılar. Onun
məmulatına görə, Hələb və Şam əmirləri, Əmir Məhəmməd Qaramani, İsfəndiyar
Qəstəmuni, Həmideli diyarının hakimi Hüseyn bəy, Əmir Həmzə bəy İzmiri,
Zülqədər hakimi Süleyman bəy, Qəstəntəniyyə kralı, Trabzon kralı, Gürcüstan
məlikləri, Şirvan və Gilan hakimləri, Kürdüstan və Laristan valiləri də guya
Şahruxun hücumunu gözləyir və ona kömək edəcəklər.
27
Qara Osman bu
məktubunda Şühruxu şirnikləndirərək əlavə edir: ―Biz özümüzün miqdarca az olan
qoşunumuz Azərbaycan və Rum hakimlərindən qorxub-çəkinmirik, sizin gəlişinizi
gözləyirik. Qara Yusif Türkmanın qüdrət və taqəti onun Sizin qulamlarınızdan
birinə qarşı (yəni Qara Osmana qarşı – Ş.F.) çıxması üçün kifayət deyildir.
(Gəlsəniz,) yalnız Qara Yusif deyil, həmiçinin Rum və Şam (da) sizin bir
həmlənizlə basılar‖.
28
Məsələ bundadır ki, Qara Osmanın Şahruxa yazdığı bu məktubu aparan
qasid yolda Qara Yusifin döyüşçüləri tərəfindən axtarılmış və həmin məktub ələ
keçirilərək, Qara İsgəndər vasitəsilə başqa ünvana – Bursa şəhərinə iqamət edərək
*
Bəhs olunan dövrdə ―Ermənistan‖ adlı bir dövlət olmadığına görə, təbiidir ki, ilkin mənbələrdə
―Ermənistan‖ deyil, məhz ―ermənilər‖ /‖əraməne‖/ ifadəsi işlənmişdir.
10
Sultan Məhəmmədə göndərilmişdir.
29
Sultan Məhəmmədin Qara İsgəndərə yazmış
olduğu cavab məktubunda Rum sultanı Qara İsgəndərin atasını (Qara Yusifi)
―padşah‖ adlandırır ki, bu da Qara Yusifin Azərbaycanın hələ rəsmi padşahı elan
edilmədiyinə baxmayaraq padşah kimi tanındığına bir işarədir.
*
Şahruxa yazdığı məktubun Qara Yusif tərəfindən ələ keçirilib Rum
sultanına göndərilməsi xəbərini eşidən Qara Osman bərk təşvişə düşmüş, dərhal
Sultan Məhəmmədə bəraət məktubu göndərmişdi. Onun yazdığına görə Sultan
Məhəmmədə çatan məktub heç də onun Şahruxa yazdığı məktub deyildir. Belə ki,
guya Qara Osmanın Xorasan hökmdarına yazmış olduğu başqa məzmunlu məktub
yolda Cahanşah İbn Qara Yusif tərəfindən ələ keçirilmiş, qasid öldürülmüş,
məktub yandırılmış, əvəzində isə yeni məzmunlu məktub yazılmış, Təbrizdə Qara
Osmanın saxta möhürü düzəldilmiş və həmin məktub yeni möhürlə möhürlənərək,
Osmanlılarla Ağqoyunluların arasını vurmaq məqsədilə Rum sultanına
göndərilmişdi. ―Mənim sizə sədaqətdən başqa heç bir təqsirim yoxdur‖ yazan Qara
Osman onu ―düşmənlərin sözünə inamamağa‖ çağırır. Onun yazdığına görə,
Osmanlı hökmdarı gərək Qara Yusif Osmanlı sultanına yolladığı bu zəraətnamədə
(üzrxahlıq məktubunda – Ş.F.) 1402-ci ildə Əmir Teymur və Rum sultanı arasında
döyüşün baş vermə səbəbini Yusiflə əlaqələndirib, ―onlar (yəni Qaraqoyunlular –
Ş.F.) elə əvvəllər də [sizə qarşı] fitnəkar olublar‖ yazaraq, Osmanlı – Teymuri
ziddiyətinə Qara Yusifin səbəb olduğunu xəbər verir.
31
sultan Məhəmməd öz
növbəsində onun da məktubunu cavabsız qoymur. O, ilk növbədə Qara Yusifi
həmişə himayə etməklə yanaşı ( beə ki, onu ―Təbriz şəhriyarı‖ adlandırır)
Aqğqoyunlu əmrinə də qədimdə olduğu kimi öz dostluğunu təklif edir.
32
Beləliklə,
məlum olur ki, Rum sultanı Ağqoyunlu və Qraqoyunlu əmirləri arasında gedən
münaqişədən öz xeyrinə istifadə etmək fikrində olmuş, onların heç birini özündən
incitmək istəməmişdir.
Rum sultanının Ağqoyunlularla ixtilafa girməməsi Osmanlı-Qaraqoyunlu
münasibətlərinə heç bir mənfi təsir göstərmir. Belə ki, hər iki hökmdar yenə də bir-
birinə məktublar yazır, biri digərini öz ölkələri və qonşu dövlətlərdə baş verən
hadisələrlə tanış edirdi.
33
*
Qeyd: Doğrudan da Qaraqoyunlu dövlətinin rəsmi hökmdarı Qara Yusif deyil, Pirbudaq elan
edilmişdi, çünki həmin dövlətə o zaman yalnız ―Çingiz soyundan‖ olanların ―sultan‖, ya ―xan‖ titulu ilə
hökmdarlıq etmək hüququ vardı və Pirbudaq həmin soyun əsl nümayəndəsi olan Sultan Əhməd Cəlairi
tərəfindən ―mənəvi övladlığa‖ qəbul edilmiş və hökmdarlıq statusu qazanmışdı. Bunu nəzərə alan Qara
Yusif h. 814 (m. 1411)-cü ildə bütün Azərbaycan başçıları və türkman bəylərinin Təbrizə çağırıb,
onların hamısının iştirak etdiyi bir məclisdə Pirbudağı rəsmən ―sultan‖ elan etdi. Padşahlıq
mərasimindən sonra bütün fərman və hökmlərin başına monqol üsulu ilə ―Sultan Pirbudaq xan
yarlığından! Əbunəsr Yusif bahadır sözümüz!‖ cümləsi yazılırdı. Qara Yusif hətta dövlətin müxtəlif
yerlərində üzərində oğlu və özünün adları həkk edilən mis və gümüş sikkələr kəsdirmişdi ki, bunların ən
əskiləri 814 (1411)-cü ildə buraxılmışdır (Ahmed Teuhid. Meskukat-i Kadime-i İslamiyye Kataloqu, c.
IV, İstanbul, h. 1321, s. 450-455. Bax: Faruq Sumer. Qaraqoyunlular, səh. 87-88).
Dostları ilə paylaş: |