115
növbədə və tamamilə danışıqsız qəbul etdilər, çünki belə hərəkət
etməklə öz imtiyazlı mövqelərini itirmədilər
1
. Yeni din tacir və
sənətkarlar arasında müvəffəqiyyət qazanırdı, çünki ərəb hakim
dairələri tacir sinfinə və sənətkarlara böyük güzəştə gedir, asanlıq
yaradır və beləliklə, onların fəaliyyətini genişləndirirdilər. Kəndlilər
isə islam dinini qəbul etməklə birinci növbədə çalışırdılar ki, çox ağır
can vergisindən xilas olsunlar
2
, çünki Xilafətdə bu vergi, Sasanilər və
ya Bizans xəzinəsinə verilən töycülərdən yüngül və az olsa da, ağır
idi. Bundan başqa, kəndli islam dinini qəbul etdikdə, xəlifə I Ömərin
qanununa görə, müəyyən müddət xəzinədən hətta illik pul mükafatı
alırdı
3
.
Lakin yuxarıda göstərdiyimiz kimi, şəhərlərdə islam dini
nisbətən sürətlə yayılırdısa, Azərbaycanın kənd yerlərində yeni dinin
qəbul edilməsi, bəzən ərəblər əleyhinə geniş üsyanlarla qarşılanırdı;
çünki ərəblər kənd yerlərində öz dinlərinin yayılmasını ölkədə
mövcud olan istismar (ərəblərə Sasanilərdən keçən istismar) sistemi
ilə sıx əlaqələndirirdilər.
İslam dini bütün bütpərəstlik və çoxallahlılıq formalarına
qarşı şiddətlə mübarizə edib canlı vücudların şəklini çəkib onlara
sitayiş etməyi qəti qadağan edirdi. Lakin bizə elə gəlir ki, bəzi
"tədqiqatçılar" arasında yayılan belə bir fıkri tamamilə və həmişəlik
rədd etmək lazımdır ki, guya islam dini əmələ gəldiyi gündən insanın
və canlı vücudların təsvir edilməsinə düşməncəsinə münasibət
bəsləyirmiş. Çoxdan müəyyən edilmişdir ki, VIII əsrin ortalarına
qədər ərəblər arasında insanı və canlı vücudları təsvir etməyin
yolverilməz olduğu haqqında heç bir təsəvvür yox idi
4
.
1
В.В.Бартольд. К ситории крестьянских движений в Персии, стр. 57.
2
89
Mahmud Mustafa. Əl-ədəb əl-ərəbiyy və tarixuhu (Fi əsrey sədr əl-
İslam və`d-davla əl-Əməviyyə), c. I, əl-Qahirə, 1937, səh. 165.
3
A.Y.Krımski. Sitat gətirilən əsəri, səh. 133.
4
K.A.Creswell. The Lawfullness of Paintingin..., №11-12, 1946; IC,
№24, 1950.
116
Islam dininin yayılması ilə Azərbaycan və Arranda təsviri
incəsənətin tətbiq dairəsi daralır. Burada islamdan əvvəlki dövrün
incəsənətində (xristian incəsənəti) böyük yer tutan dini naqqaşlıq və
heykəltəraşlıq tamamilə yox olur. Lakin müsəlman ilahiyyatçıları
dini olmayan təsviri incəsənəti X əsrədək təqib etmirdilər.
Qeyd etdiyimiz kimi, Arran əhalisinin islam dinini qəbul
etməsi, Azərbaycandakı müsəlmanlaşdırma şəraitindən fərqli idi.
İstilaçılardan asılı olmayan müxtəlif səbəblərə görə, Arran
əhalisinin müsəlmanlaşdırılmayan hissəsinin taleyindən ayrıca
danışacağıq. Bu, xüsusilə dağ rayonlarının əhalisinə aiddir.
Digər xristian ölkələrində olduğu kimi, Arranda da yunan
diofizit dini etiqadından kənara çıxan bir çox hallar var idi və bunlar
qriqoryan təriqətinə düşmən, müxtəlif bidət cərəyanları şəklində
təzahür edir və amansızlıqla təqib olunurdu.
Ortodoks "kilsə knyazlarının" üstünlüyü və təzyiqi yerli
Alban ruhanilərini hiddətləndirir və onların qəzəbinə səbəb olurdu.
Lakin Alban kilsəsini təqib etməkdə və onun müstəqil olmaq
hüququnu məhdudlaşdırmaqda erməni qriqoryan kilsəsi xüsusi rol
oynamışdır. Erməni katolikosluğu həmişə özünün ilkinliyini və
Alban kilsəsindən üstün olduğunu iddia edirdi. Alban "bidətçilərinin"
"başına ağıl qoymaq" üçün öz əleyhdarını təhqir etməkdə heç bir
vasitədən çəkinmirdi. Erməni və Alban ruhaniləri arasında əsrlər
boyu mübarizə olmuşdur
1
.
Erməni katolikosları Alban kilsəsini öz nüfuzuna tabe etmək
üçün əvvəlcə Sasanilərin, sonra isə Ərəb xilafətinin silahlı
qüvvələrinin köməyinə əl atırdılar. Nəhayət, Alban kilsəsi erməni
katolikosunun xahişi əsasında 1836-cı ildə Peterburq Müqəddəs
Sinodunun qərarı ilə ləğv edildi və daha yaşamadı
2
.
1
Alban kilsəsi b.e. 74-cü ilindən mövcuddur (История Агван, I, глава
VI).
2
М.Орманиан. Армянская церковь, ее история, учение, управление,
внутренний строй, литература, ее настоящее. М. 1913, стр. 118; "Xəzər(?)
Albaniyasının taxtı XIX əsrin əvvəllərində Xəzər-Alban və ya Ağvan millətinin
erməni milləti ilə birləşməsi nəticəsində məhv edildi".
117
Bir çox tədqiqatçılar arasında belə bir fıkir vardır ki, "Alban
xalqı heç bir zaman ayrıca dini kilsədə təşəkkül tapmamış və onun
dili dua icra edilən dil olmamışdır" (yəni Alban dilində kilsə ayinləri
icra olunmurdu. - Z.B.
1
Biz bu cür iddialarla razılaşa bilmərik, çünki əsrlər boyu
erməni kilsəsinin Alban kilsəsinə qarşı mübarizəsi məhz bunun
əksini sübut edir, hər dəfə Alban ruhaniləri öz kilsələrinin hər bir
başqa kilsədən və xüsusilə erməni kilsəsindən asılı olmayıb müstəqil
olduğunu müdafiə üçün hər dəfə öz səslərini ucaldanda, bu kimi
hadisələr erməni katolikosluğunun heç xoşuna gəlmirdi, odur ki,
erməni katolikosluğu hər vasitə ilə bu kimi təşəbbüslərin əleyhinə
çıxırdı. Alban katolikosları Arran ilə qonşu olub ondan asılı olan
knyazlıqların (məsələn, Sünik)
2
yepiskoplarını bu vəzifədə təsdiq
etmək üçün öz əllərini onların başına qoyub dua etmək hüququna
malik olduqlarına baxmayaraq, erməni katolikosları Alban
katolikoslarının bu hüququna etinasız yanaşırdılar. Məsələn, Sebeos
bildirir ki, hələ ermənilərin üsyanından və İran mərzbanı Surenin
577-ci ildə öldürülməsindən əvvəl, "Sünik torpağının hakimi Vaqay
üsyan edib ermənilərdən ayrıldı və İran şahı Xosrovdan xahiş etdi ki,
Sünik torpağının arxivini (divanını - Z.B.) Dvindən Paytakaran
(Beyləqan) şəhərinə köçürsün və onların şəhərində Atrpatakan
hüdudlarına daxil etsin ki, erməni adı onların üzərindən götürülsün.
Bu əmr yerinə yetirildi"
3
.
S.T.Yeremyan Alban və erməni kilsələri arasındakı kilsə
ixtilaflarından danışarkən bu nəticəyə gəlir ki, "VII əsrdən (qəti
olaraq VIII əsrin əvvəllərindən) Alban kilsəsinə erməni kilsəsinin bir
1
А.Иоханнисян. Очерки истории армянской освободительной
мысли, стр. 129; habelə N.Akinyanın "Andes Amsorea" jurnalının 1953-1960-cı
illərdəki nömrələrində erməni və Alban katolikosluğu arasında gedən kilsə
mübahisələri haqqındakı məqalələr seriyasına bax.
2
История Агван, стр. 10; И.А.Джавахов. История церковного
разрыва между Грузией и Арменией, стр. 436.
3
История епископа Себеоса, стр. 28-29; Н.Адонц. Армения в эпоху
Бстиниана, стр. 220.
Dostları ilə paylaş: |