118
hissəsi kimi baxılırdı"
1
və bu zaman Arran vilayətlərindən Sünik,
Arsax, Uti və başqaları
erməniləşdirildi
2
.
Bu iki kilsənin kilsə mübahisələri məsələsi böyük və ətraflı
tədqiqat tələb edirsə də biz bu barədə qısaca danışacağıq, çünki
Arranın dövlət dini VII əsrdə və sonrakı əsrlərdə erməni
katolikosluğu üçün böyük cəncəl olub ona daim narahatlıq və
başağrısı vermişdir.
Yuxarıda qeyd edildiyi kimi, Mitilenli Zaxarinin VI əsrə aid
olan "Suriya xronikası"nda deyilir: "Bu şimal tərəfdə (Zaqafqaziyada
- Z.B.} özlərinin 24 yepiskopu olan beş dindar xalq vardır. Qurzan da
Ermənistan torpağındadır, onların dili yunan dilinə oxşayır, onların
İran şahına tabe olan xristian padşahı vardır. Arran torpağı da həmin
Ermənistan torpağındadır, onların [öz] dili, dini və xaçpərəst xalqı
vardır, onların da İran şahına tabe olan padşahı vardır".
3
Qurzanın (İberiya, Gürcüstan) və Arranın VI əsrdə öz dilləri
və öz padşahları olduğunu nəzərə alaraq qeyd etmək olar ki, nə
Qurzan, nə Arran etnik və ya siyasi cəhətdən Ermənistanın bir hissəsi
olmamışlar. Burada birlik sırf kilsə birliyi olmuş və 527-ci ildə Dvin
şəhərində çağırılan Alban, İberiya və erməni kilsələrinin
yığıncağında elan edilmişdi; lakin 607-ci ildə həmin Dvində bu
kilsələr erməni kilsəsindən ayrılmışdır
4
.
Bizim üçün isə bu cəhət daha çox əhəmiyyətlidir ki, Suriya
xronikası müəllifi açıqca deyir ki, Arranın öz dili vardı və bu dil
müəllifin xronikada adını çəkdiyi xalqlardan heç birinin dilinə əsla
1
С.Т.Еремян. Идеология и культура Албании III-VII вв., стр. 328.
2
Kursiv bizimdir. İki müxtəlif anlayış olan erməniləşdirmə və
qriqoryanlaşdırma anlayışlarının qarışdırılması diqqəti cəlb edir. Bu yerdə erməni
kilsəsinin köməyi ilə Arran əhalisinin yalnız qriqoryanlaşdırılmasından danışıla
bilər. S.T.Yeremyanın bu barədəki nöqteyi-nəzəri o qədər də doğru deyildir, çünki
Arran vilayətlərində Sünik vilayəti və Arsaxın xeyli hissəsi, XII əsrin əvvəllərinə
yaxın erməniləşdirilmişdir. B a x: А.С.Вартапетов. Христианские памятики
Карабаха, л. 8.
3
Из сирийской хроники Захария Митиленского, стр. 114.
4
Histoire de la Siounie, p. 252: İ.A.Cavaxov. Sitat gətirilən əsəri, səh.
445.a
119
oxşamırdı. N.V.Piqulevskaya qeyd edir ki, "VI əsrdə güclü erməni
təsirinə baxmayaraq, bu vilayət (Arran - Z.B.) hələ öz doğma
ləhcəsini saxlamışdı"
1
.
Biz yalnız bunu əlavə edək ki, "güclü erməni təsiri" xeyli
dərəcədə onda ifadə olunurdu ki, ərəblərin basqını və Ərəb-Bizans,
ondan əvvəl isə, İran-Bizans müharibələri zamanı Arrana külli
miqdarda erməni köçmüşdü və bunlar yerli əhali ilə qarışaraq,
qriqoryan kilsəsinin təlimi və ehkamlarını yaymaqda bu kilsəyə
böyük yardım göstərirdilər. Buna baxmayaraq, təkcə VI əsrdə deyil,
habelə IX-X əsrlərdə Bərdə ətrafında Arran dili qalmışdı. Orta
əsrlərdəki ərəb müəllifləri və coğrafiyaşünasları (İstəxri, ibn Havqəl,
Müqəddəsi və s.) bildirirlər ki, Arran əhalisi öz Arran dilində
danışırdı. XIII əsrdə Gəncədə yaşamış Kirakos Qandzaketsi yazır ki,
yalnız Alban "rəislərinin", yəni zadəganlarının əksəriyyəti erməni
dilini bilirdi və bu dildə danışırdı
2
.
Müasir tədqiqatçılar (A.Y.Krımski, V.F.Minorski, S.Nəfisi,
Z.İ.Yampolski və s.) da bu fikrə şərikdirlər ki, IX-X əsrlərdə Bərdə
şəhərinin ətrafında Arran dilində danışırdılar; onlar belə güman
edirlər ki, Azərbaycan Respublikasının şimal hissəsində və
Gürcüstanda yaşayan udilər (utilər) Alban dilçiliyi ənənələrinin
bilavasitə davamçıları hesab olunur
3
.
Beləliklə, Arranın öz dili olduğundan bəhs edən həm Suriya
mənbəyi, həm də IX-X əsrlərdəki ərəb müəlliflərinin verdiyi
məlumat belə bir həqiqəti təsdiq edir ki, Arran nə etnik, nə də siyasi
cəhətdən Ermənistan və ya onun bir hissəsi olmamışdır, yalnız eyni
adlı bir kilsəyə mənsubiyyət buna səbəb olmuşdur ki, suriyalılar
1
Н.В.Пигулевская. Сирийский источник VI в. о народах Кавказа,
стр.109.
2
Киракос Гандзакеци, səh 99.
3
А.Крымский. Страницы из истории Северной или Кавказского
Азербайджана, стр. 372; Səid Nəfisi.Babək xürrəmdin. Tehran, 1333, səh.21.
120
Arran və Qurzanı Ermənistanın tərkibinə daxil etmiş və Ermənistan
adlandırmışlar.
VIII əsrin əvvəllərində erməni katolikosu İlya, xəlifə Əbd ül-
Malikə (685-705) xəbərçilik edib bildirmişdi ki, albanlar Xilafət
əleyhinə Bizansla ittifaq bağlayırlar. Onda, Əbd ül-Malik ərəblərin
hərbi siyasi qüdrətinə istinad edərək, Arran katolikoslarını İlyaya
tabe etdi. Ermənistan, Arran və İberiya torpaqlarının Suriya və ərəb
mənbələrində "Arminiya" adlandırılması yalnız onların inzibati
birliyini və Ermənistan katolikosluğunun iddialarına iltifatla yanaşan
Xilafətdə erməni keşişlərinin yaxınlığını ifadə edirdi
1
. Alban
(diofızit) kilsəsinin Bizansdan kömək umub ona arxalanması
ərəblərin heç xoşuna gəlmirdi. Buna görə də ərəblər erməni
katolikosluğunun xahişlərini böyük həvəslə qəbul edir və beləliklə,
bir oxla "iki dovşan" vururdular, yəni Zaqafqaziyada Bizansın
mənafeyini sarsıdır və qriqoryan keşişlərindən yardım görürdülər; bu
keşişlər isə Arranda öz mənafelərini yeridirdilər.
Erməni katolikosu İlyanın xəlifə Əbd ül-Malik ilə yazışması
aşağıda verilir.
Erməni katolikosu İlyanın Əbd ül-Malik Əmir əl-
Mömininə məktubu
"Hökmdar Əbd ül-Malik
2
Əmir əl-Mömininə erməni
katolikosu İlyadan.
Qadir Allahın iradəsi ilə bizim tabe ölkəmiz Sizə qulluq edir.
Biz və Alban kilsəsi bir ilahi İsa dininə etiqad edirik. Partav taxtında
oturan indiki Alban katolikosu yunan imperatoru ilə sazişə girib öz
ibadətlərində onun adını çəkir və ölkəni məcbur edir ki, hamı dini
etiqadda ona qoşulsun və onun himayəsini qəbul etsin.
İndi qoy bu Sizə məlum olsun, ta bu barədə qərar qəbul
edəsiniz, çünki bu bədəfkarlıqda onun bir əyan qadın həmfikri də
1
История Агван, стр. 237; Киракос Гандзакетси, səh. 101.
2
Vardan (səh. 92) və Drasxanakertli İohannes (səh. 78}onu səhv olaraq
Ömər (II. 717-720) adlandırırlar.