7
Şirvan adlı geniş ərazilərdə yerləşən və Azərbaycanın orta əsr böyük feodal
dövlətlərindən biri olan Şirvanşahlar dövlətinin torpaqlarına daxil olmuşdur.
Orta əsr mənbələrində Şirvan və ya Şarvan adı altında Kür çayından şərqə
doğru, Xəzər dənizinin qərb sahillərini əhatə edən və qədim Qafqaz
Albaniyasının və ya ilk orta əsrlər Aranın tərkib hissəsi olan ərazilər nəzərdə
tutulurdu. Şirvan əyalətinin sərhədləri orta əsrlər boyu müxtəlif siyasi
hadisələr və işğallar nəticəsində ölkənin inzibati bölgüsünün dəyişdirilməsi
nəticəsində dəfələrlə dəyişikliklərə uğramışdır. Bəzi dövrlərdə Şirvanın bir
hissəsi Atropatenanın tərkibinə daxil olmuş, onun şimal sərhədləri isə uzun
müddət Cənubi Dağıstanın şəhər və kəndlərinə qədər uzanmışdır. (7)
Təsadüf deyil ki, “Quba” adı həmçinin orta əsr Azərbaycanının məş-
hur ticarət və mədəniyyət mərkəzi olan Şirvanın paytaxtı – “Quba-Şirvan
xalçalarını almaq üçün dünyanın hər yerindən insanların axışıb gəldiyi”
Şamaxı şəhəri haqqında yazılan mənbələrdə də xatırladılır. (8) Quba
nahiyəsinin əhalisinə gəldikdə isə qeyd edilməlidir ki, uzun minilliklər boyu
Şirvan torpağı bir-birini əvəz edən qafqazdilli, irandilli və türkdilli tayfalar
arasında rəngarəng əlaqələr və təmas meydanı olmuşdur. Bu yalnız yazılı
mənbələrlə deyil, həm də arxeoloji və toponimik məlumatlarla da təsdiq
edilir. Şirvanın qafqaz, iran və türk mənşəli qədim əhalisindən əlavə, bu-
rada VII-IX əsrlərdən başlayaraq ərəblər də yaşamışdır. “Mənbələr və toponi-
mik məlumatlar göstərir ki, Qafqaz, irandilli və türkdilli tayfalardan ibarət
yerli əhali eramızın əvvəlindən etibarən köçəri türklərlə intensiv surətdə
qaynayıb-qarışmışdır. Türk tayfalarının burada dərin kök salması Azərbaycan
xalqının etnogenezində mühüm komponentlərindən biri olmuşdur.
Azərbaycanda məskunlaşmış ərəb tayfaları yerli əhali ilə qaynayıb-
qarışmış, dilləri aradan çıxmış, onun izləri yalnız toponimikada və məhəlli leksi-
kada qalmışdılar. Bu, ərəb istilasınadək Azərbaycanda türk və İran ünsürlərinin
davamlı və sabit olduğunu göstərir”. (9) Artıq XVI – XVIII əsrlərdə Azərbaycanın
etnik mozaikasının nəzərə çarpan hissəsini Türkiyədən Azərbaycana yeni kürd
tayfalarının köçməsi, habelə digər kürd tayfalarının Cənubi Azərbaycandan
Şimali Azərbaycana ölkədaxili yerdəyişməsi təşkil etmişdir. (10)
Şirvanın şəhərləri və digər yaşayış nahiyələri Səfəvi İranı ilə Sultan
Türkiyəsi arasında müharibələrin faciəvi və dağıdıcı nəticələrini müntəzəm
olaraq öz üzərilərində hiss etmişlər. Belə ki, XVI əsrdə osmanlılarla səfəvilər
arasında artıq 6-cı müharibə nəticəsində, türklər, 1578-ci ildə Şirvanı ələ
keçirərək, onu 2 əyalətə – Böyük və Kiçik Şirvana bölmüşlər. Quba 3-cü
inzibati sancaq qismində, mərkəzi Dərbənd şəhəri olmaqla, Kiçik Şirvanın
tərkibinə daxil edilmişdir. (11) Mənbələrdən göründüyü kimi, qubalılar
səfəvilərin tərəfində vuruşsalar da, qızılbaş hökmdarlarının hakimiyyətindən,
xüsusilə də Şah sarayının yerli məmurlarından və hərbi nümayəndələrindən
heç də razı deyildilər. (12)
1918-ci il Quba hadisələri – Azərbaycanın müsəlman
əhalisinin kütləvi qırğını planlarının tərkib hissəsi kimi
Quba. Aprel-may 1918-ci il. Müsəlman qırğınları sənədlərdə
8
“Azərbaycanın demək olar ki, bütün ərazisinin, cənub-şərq küncü is-
tisna olmaqla, osmanlılar tərəfindən müntəzəm olaraq tutulmasına və hətta
uzunmüddətli işğalına baxmayaraq, bununla belə, Azərbaycan bu dövrdə
də artıq İranın Səfəvi dövləti sistemində özünün inzibati baxımdan xüsusi
mövqeyini itirməmişdi... 1593-cü ildən etibarən, Azərbaycanın qızılbaşların
əlində qalan əyalətləri: Zəncan, Xalxal, Ərdəbil, Qaracadağ, Talış, Qızılağac
və Lənkəran – Qızılüzən və Kür çaylarının arasında olan geniş ərazilər – va-
hid “Azərbaycan” bəylərbəyliyində birləşdilər. Bu bəylərbəyliyin başında
bir-birini əvəz edən Fərhad xan və Zülfüqar xan Qaramanlı qardaşları
dururdu. Bəylərbəyliyin 1595-ci ilədək sayı 10 minə çatdırılmış silahlı
qüvvələri (atlı və piyada) “Azərbaycan qoşunları” adlandırılırdı. (13) Sultan
Türkiyəsinin Səfəvi dövlətinə müntəzəm həmlələri, müharibələr zamanı
türk qoşunlarının ilk növbədə Cənubi Qafqaz və Azərbaycan ərazilərinə hü-
cumu Səfəvi dövlətinin paytaxtının əvvəlcə Təbrizdən Qəzvinə (1548-ci il),
sonra isə İsfahana köçürülməsinin yeganə və həlledici səbəbi olmuşdur ki,
bunun da nəticəsində Azərbaycan Səfəvi dövlətinin mərkəzi və ya paytaxt
əyaləti olması kimi əvvəlki əhəmiyyətini itirmişdir”. (14) Bu hadisə həmçinin
ona səbəb olmuşdur ki, dövlətin mərkəzindən şimala təcrid olunmaq-
la Azərbaycan bilavasitə İran ərazisindən daha çox ayrılmışdır. Bu isə, öz
növbəsində “Azərbaycan xalqının öz əzəli tarixi torpaqlarında ərazi baxımdan
sabitləşməsinə müəyyən mənada şərait yaratmışdır ki, bu da dilin bütövlüyü
ilə yanaşı istənilən xalqın formalaşması üçün ikinci vacib şərtdir”. (15)
1638-ci ildə İran ilə Türkiyə arasında bağlanan müqavilə bu iki ölkə
arasında 80 ildən artıq davam etmiş (1639-1723) sülh münasibətlərinin
qurulmasının başlanğıcını qoymuşdur. Bütün bu dövrdə Azərbaycan,
İranın şimali-qərb ucqarlarını təşkil etməklə, İranın hakimiyyəti altında qal-
sa da, bununla belə bütöv inzibati vahid idi. Belə ki, Azərbaycanın yalnız
Qızılüzən çayının yuxarı sərhədlərindən Böyük Qafqaz silsiləsinədək olan
bütün torpaqlarını deyil, həm də Şərqi Ermənistanın bir hissəsinin daxil
olduğu ərazini təşkil edirdi. Bütün bu dövr ərzində “Azərbaycan” anlayışı
hüdudlarına dörd bəylərbəylik daxil idi: Təbriz – Araz çayından cənuba
doğru Azərbaycanın bütün ərazilərindən başqa Talış və Muğanı əhatə edir-
di; Şirvan – mərkəzi Şamaxı olmaqla, Kür çayından şimala doğru Dərbəndi
də əhatə edən bütün ərazilər; Qarabağ – mərkəzi Gəncə olmaqla, Kür və
Araz çaylararası bütün torpaqlardan Ağstafa və Ordubadadək əraziləri əhatə
edirdi; Bununla bərabər Azərbaycan bəylərbəyliyinin tərkibinə “bu dövrdə
əhalisinin çox hissəsini azərbaycanlıların təşkil etdiyi Çuxursaad bəylərbəyliyi
adlı Şərqi Ermənistan da daxil idi”. (16)
Beləliklə, həmin dövrdə “Azərbaycan” anlayışı Talış və Kaspiana ilə
birlikdə tarixi Atropatenanı, habelə Qafqaz Albaniyasının torpaqlarını tam
şəkildə əhatə edirdi.