123
qədər ki, gec deyil, Denikinə qarşı mübarizəyə başlamağı‖ məsləhət görür və hərbi
ittifaq bağlamağı təklif edirdi.
Azərbaycan Respublikasının xarici işlər naziri F. Xoyski bu notaya
cavabında göstərdi ki, ―Azərbaycan xalqı başqa xalqların daxili işlərinə qarışmır‖.
Yanvarın 23-də və fevralın 20-də, Qızıl Ordu hissələri artıq Dağıstan
sərhədlərinə gəlib çatan zaman, Sovet hökümətinin daha iki notası alındı.
Azərbaycan höküməti öz növbəsində bildirdi ki, ―Sovet Rusiyası ilə Azərbaycan
Respublikası arasında hər hansı məsələ üzrə hər cür danışıqlar yalnız Azərbaycan
Respublikasının müstəqilliyi və suverenliyinin Sovet hökuməti tərəfindən qeyd-
şərtsiz tanınması əsasında aparıla bilər‖. Sovet hökuməti F. Xoyskinin 1920-ci il 9
mart tarixli axırıncı notasına heç cavab da vermədi.
Sovet Rusiyası özünün Zaqafqaziyadakı planlarını həyata keçirən zaman
buradakı bolşevik təşkilatlarına arxalanırdı. PK (b)P bolşeviklərin milli zəmində
fəaliyyətini
canlandırmaq məqsədilə ―müstəqil‖ Azərbaycan kommunist
partiyasının təşkilinə icazə verdi.
1920-ci il fevralın 11-12-də PK(b)P-nin Bakı komitəsi, ―Hümmət‖ və
iranlı fəhlələrin ―Ədalət‖ partiyası birləşərək, Azərbaycan Kommunist
(bolşeviklər) Partiyasını yaratdılar. Ak(b)P Mərkəzi Komitəsi Prezidiumunun sədri
Mirzə Davud Hüseynov təsdiq olundu. Lakin partiyaya faktik olaraq, A. İ.
Mikoyan rəhbərlik edirdi. AK(b)P Mərkəzi Komitəsi ―müstəqil Azərbaycan‖
şüarına qarşı ―müstəqil Sovet Azərbaycanı‖ şüarını irəli sürdü.
Rusiyanın dövlət xadimləri arasında bir qismi, hətta, Azərbayanın
suverenliyinin tanınmasına tərəfdar idi. RSFSR Xalq Xarici İşlər Komissarlığı
sorğu göndərərək, bu məsələyə AK(B)P Mərkəzi Komitəsinin münasibətini
öyrənmək istədi. Mərkəzi Komitə Azərbaycan Respublikasının suverenliyi
əleyhinə olduğunu bildirdi. Rusiyada yaşayan Azərbaycan bolşevikləri də eyni
mövqedə dayandılar. Bundan sonra, Sovet höküməti Azərbaycan Respublikasının
suverenliyini tanımamaq haqqında qərar qəbul etdi.
1920-ci ilin əvvəllərində Azərbaycan Respublikasının beynəlxalq
vəziyyəti normal hala düşmüşdü. O, Gürcüstan, Ermənistan, İran və Türkiyə ilə
diplomatik əlaqələr saxlayırdı. İranın bir sıra şəhərlərində, Batumda, Kiyevdə,
Aşqabadda, Krımda və başqa yerlərdə Azərbaycanın baş konsulluqları və konsul
agentlikləri açılmışdı. Azərbaycanda iyirmiyə yaxın xarici ölkənin, o cümlədən,
Gürcüstan, Ermənistan, Fransa, İngiltərə, İtaliya, ABŞ və Polşanın müxtəlif
səviyyəli rəsmi nümayəndəlikləri fəaliyyət göstərirdi. Azərbaycan Demokratik
Respublikasının suverenliyini, Sovet Rusiyası və Ermənistan istisna edilməklə,
çoxlu dövlət, hətta Denikin də tanımışdı. Apreldən başlayaraq, Fransa, İngiltərə,
İtaliya,
ABŞ
və
Polşanın
paytaxtlarında
Azərbaycanın
diplomatik
nümayəndəliklərinin yaradılması planlaşdırılmışdı.
Biirnci dünya müharibəsi dövründə Azərbaycan iqtisadiyyatında başlanan
tənəzzül sonrakı illərdə daha da dərinləşdi. Neft sənayesi böhran içərisində idi.
124
Neft ixracatı son dərəcə azalmışdı. İqtisadi sabitliyin pozulması əhalinin sosial
vəziyyətinə ağır təsir göstərdi.
Müəssisələrin bağlanması və istehsalın ixtisar edilməsi nəticəsində hər
gün onlarla, yüzlərlə fəhlə işdən çıxarılırdı.
1918-ci ilin sonlarından Azərbaycanda fəhlə hərəkatı canlandı. Bir sıra
şəhərlərdə həmkarlar təşkilatları yenidən fəaliyyətə başladı.
Dekabrın 15-də, fabrik-zavod komitələri və mədən-zavod komitələri
tərəfindən seçilib göndərilmiş nümayəndələrin konfransında Bakı Mərkəzi Fəhlə
konfransı adlı təşkilat yaradıldı. Bakı Mərkəzi Fəhlə konfransı fəhlələrin daimi
fəaliyyət göstərən ali orqanı idi.
Dekabrın 24-də başlanan tətildə Bakının 28 müəssisəsinin 12 min fəhləsi
iştirak edirdi. Dekabrın 27-də tətil fəhlələrin qələbəsi ilə başa çatdı. Bakıda,
Nuxada, Gədəbəydə tətillər oldu.
Bakı Sovetinin süqutundan sonra bolşeviklər gizli iş şəraitinə keçməyə
məcbur olmuşdular. Kəndlilərin torpaq uğrunda mübarizəsi Azərbaycan
Demokratik Respublikası dövründə də öz kəskinliyini saxlayırdı.
1919-cu ilin yazında kəndli hərəkatı gücləndi. Kəndlilər başlıca olaraq,
milli hökümətin aqrar siyasətindən narazı idilər. Bundan sitifadə edən bolşeviklər
kəndlilər içərisində inqilabi təşviqatı gücləndirərək, onları milli hökümətə qarşı
silahlı mübarizəyə təhrik edirdilər.
Gəncə qəzasında Qatır Məmmədin başçılığı ilə Goranboy – Əhmədli və
ətraf kəndlərin kəndlilərindən ibarət güclü partizan dəstəsi təşkil edilmişdi. Qatır
Məmməd bolşeviklərlə əlaqə saxlayırdı. Partizan dəstəsi mülkədarların
malikanələrinə hücum edir, telefon və teleqraf xətlərini kəsir, dəmir yolunda
qatarların hərəkətini pozur, hökümət və ingilis qoşunlarına qarşı vuruşurdu. 1919-
cu il sentyabrın 18-də Qatır Məmməd həlak oldu və onun dəstəsi dağıldı.
1920-ci ilin əvvəllərində Azərbaycan Demokratik Respublikasının daxili
və xarici vəziyyəti xeyli ağırlaşdı. İqtisadiyyatın tənəzzülü davam edirdi.
Ermənistanın
nümayəndələri
Moskvaya
gedərək
Azərbaycan
Respublikasını devirməkdə Sovet Rusiyasına kömək göstərməyə hazır olduqlarını
bildirdilər. Onlar bunun müqabilində bir sıra Azərbaycan ərazilərinin Ermənistana
verilməsini tələb etdilər.
Aprelin 27-də səhər XI Qızıl Ordunun 72 min nəfərdən ibarət hərbi
hissələri, müharibə elan etmədən, Azərbaycan Respublikasının dövlət sərhəddini
keçdi və ciddi müqavimətə rast gəlməyərək, Bakı üzərinə irəliləməyə başladı.
Aprelin 27-də, axşam saat 11-də, Azərbaycan parlamenti altı şərt irəli
sürərək, hakimiyyəti kommunistlərə təhvil verdi.
Aprelin 28-də, Azərbaycan Sovet Sosialist Respublikası elan edildi.
Ertəsi gün hərbi yardım göstərilməsi barədə Sovet Rusiyasına rəsmi müraciət
olundu. Halbuki bu zaman rus ordusu artıq iki gün idi ki, Azərbaycan ərazisində
idi.
Dostları ilə paylaş: |