Azərbaycanlilarin II dünya müharġBƏSĠNDƏ ĠġTĠraki
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
108 meydanına endirmişdi. Həmin təyyarə ilə vətən oğlu Vaqif Goranboy və Gülüstan ətrafı ərazilərinin azad edilməsində, Şuşa yaxınlığında mühasirəyə düşmüş döyüşçülərimizin xilas edilməsində misilsiz xidmətlər göstərmişdir. Cəsur vətənpərvər olan təyyarəçi Vaqif Qurbanovun son uçuşu 1992-ci ilin 13 iyununda oldu. Həmin gün o, Əsgəran-Ağdam istiqamətində gedən döyüşlərdə düşmənə göydən zərbə endirmək və bizim MM-24 vertolyotlarımızın uçuşunu müdafiə etmək üçün hərbi tapşırığı yerinə yetirdikdə düşmən toplarının güclü atəşinin qurbanı oldu. Cəsur təyyarəçi baş leytenant Vaqif Qurbanov Azərbaycanın Milli hərbi aviasiyasının təməlini qoyan, düşmənlə müharibədə qəhrəmancasına həlak olan ilk təyyarəçimizdir. Hərbi təyyarəçi mayor Adil İsmayılov da SSRİ hərbi təyyarə məktəbini bitirdikdən sonra 1992-ci ildə Azərbaycana qayıdaraq “N” hərbi hissəsində xidmət etmişdir. O, 1993-cü ilin noyabrında Heydər Əliyevin xalqa müraciətindən sonra Horadiz döyüş əməliyyatında vertolyot bölməsində qəhrəmancasına xidmət etmiş və ağır döyüşlərin birində həlak olmuşdur. Cəmisi 25 il ömür sürmüş qəhrəman Adil İsmayılovun qardaşı Əvdil İsmayılov həlak olmuş qardaşının xidmət etdiyi “N” hərbi hissəsində qulluq edir və hərbi təyyarəçilik məktəbini bitirmişdir. Ermənistan ordusunun ölkəmizə qarşı vəhşi hərbi əməliyyatları ərəfəsində respublikanın Cəbrayıl rayonunda şəhər sovetinin sədri olmuş İlqar Mehdiyev hərbi əməliyyatların birində əsir düşmüşdü. Onun vəzifəli şəxs olduğunu bilən ermənilər əsir alınmış İlqarı alçaltmaq üçün öz məkrliyi ilə seçilən bir işgəncə üsulu seçdilər: bir tərəfdə Azərbaycanın, o biri tərəfdə Ermənistanın bayraqları asılmışdı. Sonsuz əziyətlərə, ağlasığmaz işgəncələrə hədəf olmamaq üçün ondan Ermənistan bayrağına təzim etmək, Azərbaycanın bayrağını isə cırıb ayaq altına atmaq tələb olunurdu. İlqar isə üçrəngli, ay-ulduzlu bayrağımızın önündə diz çökərək, onu öpüb gözlərinin üstünə qoymuş, erməni bayrağını isə qoparıb yerə atmışdı. Bundan sonra onu necə dəhşətli işgəncələrin gözlədiyini söyləməyə lüzum yoxdur. Lakin bu yolu İlqar özü seçmişdi. O, əzab və işgəncələri düşmən qarşısında alçalmaqdan, dövlətçilik rəmzi olan bayrağımızı təhqir etməkdən üstün tutmuşdu. Azərbaycanımızın öz dövlət müstəqilliyini bərpa etməsindən (1991-ci il) sonra milli və hərbi vətənpərvərlik tərbiyəsi dövlət siyasəti səviyyəsində xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Gənclərimizin hərbi vətənpərvərlik hissi ruhunda tərbiyə edilməsinin mühüm istiqamətlərindən bir də milli sərkərdələrimizin döyüş yolunu öyrətməkdən ibarətdir. Son zamanlar “Azərbaycan generalları” kitabçası, Böyük Vətən Müharibəsində Azərbaycan diviziyalarının və azərbaycanlıların iştirakı haqqında bir sıra əsərlər nəşr edilmişdir. Bu işin davam etdirilməsi bütün xalqın vətənpərvərlik ruhunda tərbiyə edilməsinə xidmət edir. 109 Lakin bütün bunlarla yanaşı müstəqil Azərbaycan gəncliyini milli və hərbi vətənpərvərlik ruhunda tərbiyə etmək üçün son on ildə məcburən cəlb edildiyimiz Qarabağ müharibəsinin həm acı dərslərindən, həm də uğurlu döyüşlərinin nümunələrindən geniş istifadə etmək lazımdır. Amerika professoru Foqel Kvist keçmiş SSRİ-dəki milli-etnik münaqişələr haqqında kitab nəşr etdirmişdir. Kitabın ayrıca fəsli Dağlıq Qarabağ münaqişəsinə həsr edilmişdir. O, bu kitabında yazmışdır: “Qarabağ münaqişəsini doğuran səbəbləri dəqiq anlamaq və obyektiv qiymətləndirmək münaqişəni törədən məsul şəxslərin məsuliyyətini aşkarlamağı tələb edir. Yalnız belə olarsa, tökülmüş qanlar, törədilmiş vəhşiliklər, özü də heç bir müharibə standartlarına sığmayan vəhşiliklərin sükanı arxasında dayanmış qüvvələr və şəxslərin əsl siması aydınlaşar... Münaqişənin yaranma səbəbləri haqqında bir çox detallar hələ də sirr buluduna bürünmüşdür. Hadisələrin geniş miqyas aldığı 1988-ci ilin əvvəlində Sovet mətbuatı azad deyildi. Münaqişə haqqında verilmiş məlumatların əksəri şübhəli xarakter daşıyırdı, həmin məlumatların çoxu rus və erməni dairələrindən verilirdi... Qarabağ böhranı haqqında erməni tərəfinin nöqteyi-nəzəri daha geniş dairələrə məlumdur”. Etiraf etmək lazımdır ki, Ermənistanın daşnak və faşistləşmiş qüvvələrinin separatçılığını dünyaya tanıtmaqda çox gecikmişik. Yalnız son illərdə bu sahədə müəyyən addımlar atılmışdır. Erməni şovinistlərinin öz xalqının gəncliyini türklərə açıqcasına nifrət ruhunda tərbiyə etməsi müqabilində biz keçmişdə daşnaklar tərəfindən xalqımızın başına gətirilmiş soyqırım və terror haqqında danışmaqdan belə ehtiyat etmişik, qorxmuşuq. Xalqımız erməni qəsbkarları ilə Qarabağ uğrunda döyüşlərdə 20 mindən çox şəhid vermişdir. Bu şəhidlərin xatirəsini əbədiləşdirmək sahəsində də geniş miqyaslı tədbirlər görülmüşdür. Böyük Vətən Müharibəsi veteranlarının geniş iştirakı ilə həmin şəhidlər haqqında bir neçə kitab yazılmış 46 , onların adları 46 Rafiq Səməndər. Şəhidlər. Bakı, 1990; Vasif Səmədov, Salar Aslanov. “Təki Vətən yaşasın”. Bakı, 1993; Yenə də onların. Vətən üçün lazım gəlsə. Bakı, 1994; Mehman Süleymanov. Milli qəhrəmanlar. Bakı, 1994; Fəridə Ləman. Qazax mahalının şəhidləri. B, 1995; Nəcəf Nazim. İstiqlal Ulduzları (Azərbaycanın Milli Qəhrəmanları). Bakı, 1995; Bahadur Xanməmmədov. Didərgin şəhidlər (Zəngəzurun Qafan rayonu üzrə). Bakı, 1995; Rizvan Zeynalov. Azərbaycanın Milli qəhrəmanları. Bakı 1996; İ.Z.İsmayılov. Nəsimi rayonunun şəhidləri, Bakı, 1997; Xələf Xələfov. Culfa şəhidləri, Bakı. 1998. Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|