Sədrəddin Hüseyn
40
nizdən cənub marşurutu ilə getməsi ağlabatandır və bu versiyanı
qəbul etmək lazım gəlir. Əlavə, Cavad Heyət də qərq olduğu yeri
Qülzüm
73
, İ.Qəribli də
74
Qırmızı dəniz olaraq qeyd edir. Seyid
Əzim Şirvanidəki “dəryayi-Şəb” ifadəsi rəmzi də ola bilər. Nəha-
yət Racinin olum və ölüm tarixləri ilə bağlı bu nəticəyə gələ bilə-
rik:
1. Həm doğumu, həm də ölümü ilə bağlı fikirlərdə fərqlilik və
diqqətsizlik var.
2. Bəzi mənbələrə əsaslanıb doğumunu 1247 (1831), ölümünü
də 1293 (1876) qəbul etsək, onda cəmi 45 il yaşamış olur. Hal-
buki, bəzilərində 64 il yaşadığı qeyd edilir.
3. Şairin öz əsərlərində də qocalıqdan danışılır, ancaq bu yaş,
il olaraq deyil, ruhən, qəlbən “zəmanədən” qocalması məna-
sına gəlir.
4. Bəzi kitabların üzündə verilən şəkillərdə də
75
-də 70-80 yaşın-
da,
76
-də isə hardasa 40 yaşında təsvir olunur.
5. Ziddiyyətləri yekunlaşdıraraq şairin ölümünü 1876, yaşının
45-47, təvəllüdünün isə buna görə 1829 və ya 1831 olduğunu
qəbul etmək olar.
6. Raci öz zəhməti ilə dolanmış, Allaha, dinə bağlı təqva əhli ki-
mi bir həyat yaşamış, bu səbəbdən onun lirik şeirlərində yük-
sək bədii təfəkkür, estetik zövq, mərsiyələrində Əhli-beytə qar-
şı sevgi, haqqa qulluğun mahiyyəti duyulmaqdadır.
Belə mürəkkəb və ziddiyyətli bir dövrdə, çox da uzun ol-
mayan zəngin bir ömründə şairin dünyagörüşü də ziddiyyətli, ol-
muş, yaradıcılığına öz damğasını vurmuşdur. Bu ziddiyyətlilik ya-
73
Heyət Cavad. Azərbaycan ədəbiyyatına bir baxış. Bakı: Yazıçı, 1993, səh. 104
74
Necə qan ağlamasın daş bu gün, (mərsiyələr,sinəzənlər,qəsidələr)
(tərtibçi Islam Qəribli,Teymur Kərimli). Bakı: Yazıçı, 1993, səh. 49
75
Raci. Seçilmiş əsərləri. (tərtibçi Abıyev Hafiz). Bakı: Sabah,1992, səh. 69
76
Divani-Raci Təbrizi. (tərtibçi Əbulfəzl Əhmədlu).
Təbriz: Fəxri-Azər nəşriyyatı.1377, səh. 28
Azərbaycan mərsiyə ədəbiyyatı və Əbülhəsən Racinin poetik dünyası
41
radıcılıq boyu şairi izləyir, fikrin ifadəsinə təsirsiz qalmır, üslubu-
na qədər bir çox sahədə müəyyənedici rollardan biri olur.
Şairlərin dünyagörüşü, estetik idealı yaradıcılığının əsas tər-
kib hissəsi olmuşdur. Qələm əhlini dünya, insan, bunların yara-
dıcısı, həyat-ölüm, ölümsüzlük və əbədiyyətlə bağlı məsələlər
daim düşündürmüş və bu sahədə müxtəlif dünyagörüş forma-
laşmışdır. Baxışlar nə qədər fərqli və müxtəlif olsa da, əsasən iki
bir-birinə zidd dünyagörüş aparıcı olmuşdur: Mifoloji-dini və
fəlsəfi-elmi. Yəni Allahı hər şeyin yaradıcısı və idarəçisi olaraq qə-
bul etmək; bir də yaradıcılıq qabiliyyətini maddəyə, təbiətə, sə-
bəblərə, mütləq ideyaya bağlamaq. Tarix boyu bu iki qütb arasın-
da kəskin qarşıdurma olmuş, “namərd ilə mərdanəni” ayırd etmək
mümkün olmamış, qanlı müharibələr, repressiyalar cəmiyyəti di-
dib çeynəmişdir. Əslində dünyanın izahında bu sistemlər hakim
siniflərin, qüdrətli dövlətlərin əlində ideoloji silaha çevrilməsəydi,
bu qədər haqsızlıqlar olmaz, günahsız qanlar tökülməzdi. Dün-
yanın elmi-fəlsəfi izahında fakt var, maddə var, ağlın gözə enməsi
var. Görünən, duyulan materiyanın izahına cəhd var. Maddəni ilkin
qəbul etdiklərindən ona bağlılıq, mümkün qədər onu daha çox
mənimsəmək uğrunda mübarizə var. Görünməyən, əqlin irişmə-
diyi pərdə arxası, metafizik dünyanın inkarı var.
Dində həm görünməyən dünya, metafizik aləm və onun
izahı var, həm də fəlsəfənin izah edə bildiyi, məntiqin qəbul et-
diyi elmlərin əsası var. Xüsusən Qurani-Kərimdə bu günkü elmi
kəşflərin hamısına işarə tapmaq mümkündür. Başqa sözlə, ən
böyük elmi kəşflər, ən böyük alimlər islamiyyətın gəlişindən sonra
Quran və Hədislərdən yan keçə, ona biganə qala bilməyiblər. İşin
sirri bundadır ki, Quranda hər şey şifrələrlə, rəmzlərlə, gizli şəkil-
də verilir. Çox vaxt da böyük bir elmi kəşfin əsası olan bir ayənin
sirrinin vaxtında açılmamasının səbəbi sadəcə, onun üçün zama-
nın və şərtlərin yetişməmiş olmasıdır. Bir sözlə, əsl elm Allahın
bizə göndərdiyi elmdir. Quranı, islamiyyəti onlara bu günkü ge-
Sədrəddin Hüseyn
42
riliyin səbəbi, fanatizmi kimi baxmaq xəstəliyindən qurtarıb ona
bir də əsl elm qaynağı kimi yanaşmaq lazımdır. Məqsəddən uzaq-
laşmamaq üçün sadəcə bir faktı aşkarlamaqla kifayətlənirik.
Allahın Rəbb ismi təlim verən, öyrədən mənasına gəlir. “Fa-
tihə” surəsindəki “əlhəmdulilləhi Rəbbil aləmin” ayəsinin mənası
aləmlərin Rəbbi olan Allaha həmd olsun deməkdir. Aləmlər de-
dikdə mikro aləmdən makro aləmə, zərrəcikdən kainatın sonsuz-
luğuna qədər hər şey əhatə olunur. Bu boyda nəhəngliyin Rəbbi,
təlim verəni, proqramlayanı olan Allaha həmd, şükür olsun. Yəni
milyon illərdir Günəşlə Yerin arasındakı məsafənin 149 mln.km.
olması və Günəş ətrafında saatda 105 km. sürətlə dövrə vurması,
hörümçəyin, arının, qarışqanın, boğazımızdan adlayan gidanın
öz funksyalarını dəqiq və səhvsiz icra etmələri və s. kimi elmin
izah edə bilməyəcəyi bu sirlərin, müəmmaların şübhəsiz bir proq-
ramlayanı-Rəbbi var. Üstəlik mikro aləmdən makro aləmə qədər
mövcud olan bütün dəqiq-tabiət və sosyal elmlərin hamısı bu
ayədə əhatə olunur. İnsana ancaq buradan çıxış edərək onu kəşf
etmək və işlətmək qalır.
Deməli, 1400 ildir bütün ağıl sahibləri az və ya çox Allah kə-
lamı ilə bağlı olmuşlar. Xüsusilə də söz sənətkarları. Bunların ya-
radıcılığına sərf-nəzər edib sırf elmi fəlsəfi görüşləri də ön plana
çəkmək olar, sırf dini görüşləri də, bunların sintezi kimi ümumi
dünyagörüşü də. Biz üçüncü yola üstünlük verməyi məqsədəuy-
ğun hesab etdik. Və məsələyə bu prizmadan yanaşmağı düzgün
saydıq.
Eşq-məhəbbət mövzusu isə tarixən dünyagörüşün tərkib
hissəsi olmuş, aparıcı qolunu təşkil etmişdir. Qələm əhli eşqi dərk
etməyə çalışmüş, bu mövzuda çoxsaylı və müxtəlif açıqlamalar
verilmiş, gözünə eşq duzu qatılmayan bir əsər yazılmamışdır.
Zaman-zaman “eşq” deyəndə başqa cinsdən olan bir fərdə
qarşı meyil nəzərdə tutulmuş, digərləri ondan sonra gəlmişdir.
Dostları ilə paylaş: |