Az?Rbaycan
Yüklə 6,37 Mb. Pdf görüntüsü
|
73 saldı. Gəmisi də Ordubadın Nəsirvaz kəndi yaxınlığındakı Gəmiqayada qaldı.
Sədərəyin yaxınlığında Əjdəkom dağı var. Dağın altında bir bulaq çıxır, adına Cincili bulaq deyillər. Rəvayətə görə, bulaq yeddi ildən bir çıxır. Deyirlər, bu bulaq çox suluymuş. Əkini, bağ – bağatı onun suyuyla suvarırmışlar. Bir əjdaha gəlib suyun qabağını kəsir, əvəzində gündə bir adam qurban istəyir. Qurban vermirlər. O vaxtdan bulağın suyu kəsilir. Əjdaha yeddi il bir tərəfi üstə yatır, yeddi il də o biri tərəfi üstə. Yeddi ildən bir tərpənib yerini dəyişəndə su gəlir, sonra kəsilir.
75
adında. Onda Yunusuydu , Dağyunus dəyildi. Bınnar qoyun– quzu otarıllar. Bir gün yenillər bulax başına. Təmleyxanı yuxu aparır. Bı yatır. Yunus da qoyunu sağır, südü də qoyur bulağa sərinnəsin. Yunus görür ki, Təmleyxanın burnunnan bir milçək çıxdı. Bı milçək getdi, dolandı, gəldi. Onnarın yanında 3 dənə kələk varmış daşdan. Milçək gəlip girir o kələylərin içinə bir xeyləm. Təzədən uçur, girir Təmleyxanın burnuna. Yunus oyadır bını ki, dur e. Temleyxa der məni niyə durquzdun, belə yaxşı yuxu görürdüm. Düşmüşdüm süd gölünə, göldən çıxdım, gördüm bı daşın altında qızıl var. Axşam hər kistə gedir öz evinə. Yunus yatmır, durur gedir Təmleyxa deyən yerə. Həmən daşın yanını qazır, görür nəkqədər qızıl var. Səhər də gəlip der ki, mən day çobannığa getmirəm. Təmleyxa der, bu der, bir şey çıxmır. Təmleyxa tək geer çobannığa. Sora da eşidir ki, Yunusun var–dövləti yer batırır. Təmleyxa barmağın dişdiyir ki, hay–hay, görən bı Yunus çoban ola–ola, bı qədər var–dövləti hardan alıp. Bir günnəri də
76 Temleyxaya dellər ki, Yunus padşahın qızın alır, Temleyxanı da toya çağırır. Temleyxa da der ki, ay canım, mən hara, Yunus hara. Mən çoban, Yunus da padşahın giyəvi. Qonşular bını eşidip dellər ki, sən get toya. Nəsə, Təmleyxa da gedir toya. O vaxt Yunus mərfətdi– qanacaxlı oğlan imiş. Padşah da toyda der ki, bınnan sora Yunus onun oğludu, varisidi. Yunus da Təmleyxanı day buraxmır yanınnan, saxlıyır özüynən. Padşah birdən ölür, hamı da elə bilir bı əzrayılın işidi. Əmə padşahı Yunus zəhərləmişdi ki, taxt–taca sahip olsun. Yunus olur şah, vəkili də Təmleyxa. Yunusun yavaş– yavaş gözünü qan örtür, isdəhləri çoxalır. Çoxlarının ürəyinə dağ çəkir. Ona Dağ Yunus, yanı ürəhlərə dağ çəkən Yunus derlər. Bı ta hamıdan gücdüdü, torpaxları da ucsuz–bucaxsızdı, Allahlıx iddası eliyir. Der ki, bırda yaşıyannarın bir Allahı var, o də elə mənəm. Kim desə yox, boynu vırılacax. Yüzlərlə adamı öldürüllər hər gün. Temleyxa görür Yunusun iddası çox böyühdü, özü də ürəyində razı dəyil Dağyunusnan. Der, axı mən gül kimi qoynumu otarıp, Allahıma duva eliyirdim. Niyə gəlip çıxdım bura? Dağyunus bir günnəri mənim də boynumu vuracax. Axırı özü kimi altı nəfəri də yanına alıp qaçdı Asafkəfə sığındı.
77 Nuhdaban **
78 Rəvayətə görə, Nuhun gəmisi Gəmiqayada quruya oturmuşdu. Oğlanları bir gün gördülər ki, uca dağlar od tutub yanır. Gəmi oturan dağ da tüstüsüz alova bürünüb. Özləri də od – alovun içindədilər. Qorxudan bilmədilər neyləsinlər. Haray – həşir salıb bağırdılar. – Aman tanrı! Günahımız nədi ki, indiyədək tufanda qaldıq, indi də od – alova düşmüşük. Amma bu qorxu çox çəkmədi, gördülər ki, od – alov onları yandırmır. Yaşıl çəmənə, gülə, çiçəyə də toxunmur. – Bu nə sirrdir? – dedilər. – Dağ da yanar? Onlar atalarının yanına gedib bu sirri soruşdular. Nuh Nəbi dedi: – Gördüyünüz elə belə od deyil. Sirli, möczəli oddur. Bu torpağın mayası oddan yoğrulub. Burda hər şey öz qidasını oddan – alovdan alır. Yanan dağların biri Gəmiqaya, biri Ilandağ, biri Ağrı dağıdır. Bu arada yurd salın. Dediyim üç dağ sizə qüvvət, bərəkət verəcək. Bərkdə şərdən, yağıdan qoruyacaq. Nuh Nəbi sözünü qurtardı. Dayandığı yerdən bir addım irəli atdı, ayağı torpağa gələndə pəncəsi yox, dabanı yerə dəydi. Oğulları həmin yerdə yurd saldılar, adına da "Nuhdabanı" dedilər.
Yüklə 6,37 Mb. Dostları ilə paylaş:
|