• Abid Tahirli
~
194
~
•
İyirmi beş ildən bəri bütün mühərrirlərimiz dil birliyi
uğrunda çalışır. Zənn edirəm ki, bu yoldan ayrılmamaq lazımdır.
Ona gör
ə də «Həyat», «Nur», «Kazan müxbiri» və sair kimi
n
əşrlərin mühərrir rəfiqlərimizdən də candan və ürəkdən rica edirəm
ki, bu m
əsələyə ziyadə diqqət yetirsinlər («Lisan məsələsi»).
•
Hazırda bir də ən çox möhtac olduğumuz şey cümlə
şivələri ehtiva edən bir türk lüğətidir («Lisan məsələsi»).
•
Əziz və müqəddəs üç şey vardır ki, nə qədər söylənsə,
yazılsa, yenə azdır və azdır. Bunların biri din, biri dil, digəri elmdir
(«Dil, dil, dil»).
• Dil m
əsələsi yalnız bir ədəbi məsələ deyildir. Bəlkə daha
çox ictimai, siyasidir. Elm, tarix, etnoqrafiya v
ə siyasi elmlərə aşina
olanlara bu iş gün kimi zahirdir. Vahid ədəbi dili olmayan qövm və
mill
ət 5-10 yox, hətta 100 milyon can olsa belə, yenə millət
sayılmaz («Bizim mətbuat»).
• «Al
əmi nisvan» idarəsinə (İ.Qaspiralının qadınlar üçün
n
əşr etdiyi jurnal – T.A.) xanımlardan və xanım qızlardan gələn
m
əktubların yüzdə səksəninin onlarda ədəbi dilə həvəs və marağın
olduğunu şükran ilə bildiririk. Nicat və xilasın birinci vasitəsinin dil
birliyi olacağı ta xanım qızlara qədər məlum olmuşdur: bizə bu
kifay
ətdir, başqa mükafat lazım deyil («Dil birliyi»).
• Möht
ərəm rəfiq, «Həyat»! (Bakıda, 1905-ci ildə
Ə.Hüseynzadə və Əhməd bəy Ağayev tərəfindən nəşr edilən qəzet –
T.A.) «H
əyat»ın bir illik nüsxələrini qızıl, qırmızı yazı ilə adıma
cildl
ədib, bu da azmış kimi məxsusi bir səhifə də əlavə edib, yenə
qızıl, qırmızı boya ilə yazılmış təqdimnamə ilə birlikdə mənə
gönd
ərmisən. Çox yaşa, qardaşım, çox yaşa, lakin mən bu qədər
r
əğbətə özümü layiq görmədiyimdən, belə bir hədiyyə alacağıma,
• Bütün türkl
ərin tərcümanı
~
195
~
doğrusunu söyləyim, zərrə qədər ümidim yox idi. …Qafqazda
«H
əyat»ın zühuruna duaçı olduğum gizli deyildir («Həyat»).
•
Şükür Xudaya! Maşallah zamana! İyirmi illik bir həsrətimə
qarşı «Həyat» görüldü, «İrşad» eşidildi. Ümidvaram ki, həyat irşada
v
ə irşad həyata xidmət edib durğunluğu, ölümü ta Qaf dağlarına
q
ədər qovmağa cəhd və qeyrət edəcəkdir («Həyat»).
•
İnsanları bir-birindən üç şey ayırır: məsafə, din fərqi, bir
d
ə dil fərqi («Həyat»).
•
... «obrazovannı», «ziyalı» qardaşlarım kimi mən də 25 il
əvvəl (1881-ci il – T.A.) türkcə adımı yaza bilmirdim. Lakin başımı
daşa vurub, əlimə qələm alıb, vicdanımın səsi ilə sətirləri («1881-ci
ild
ə bir vərəqlik «Tonquç» adlı broşüranı nəzərdə tutur – T.A.)
yazdım.
• 25 ild
ən bəri (1881-ci ildən bəri nəzərdə tutulur – T.A.)
dediyim, yazdığım, çalışdığım budur: cığır açmaq, yol açmaq, başqa
heç n
ə. Çünki qüdrətli, nəcib, ömürlü, dözümlü və cəsarətli türk
mill
ətinin pərakəndə düşüb, Çin səddindən Ağdənizədək yayıldığı
halda, s
əssiz-səmirsiz və dalğın qalması dilsizlikdən, yəni ümumi
dil
ə malik olmadığından irəli gəlmişdir. Bu etiqad ilə yaşadım, bu
etiqadla m
əzara gedəcəyəm. 25 ildən bəri bu məslək üçün yoldaş
gözl
əyirdim. «Həyat»ın vücudu mənə böyük təsəlli oldu («Həyat»).
•
Əziz qardaşım, mənə «Həyat»ın hamisi demisən, gözəl,
amma bu sözün şərhə ehtiyacı var. «Həyat»ın əsl hamisi millətdir.
M
ən yalnız onun tərcümanıyam. Millət sənə daim hamilik edər,
f
əqət yeganə şərti unutma: hər nə yazacaqsansa, qələmi üç qəpiklik
qara mür
əkkəbə batırma, ürəyinə batırıb qanın ilə yaz, sözün ötər
vicdanlara yet
ər, əks halda səmərəsiz olar, keçər gedər. Qardaşım,
• Abid Tahirli
~
196
~
bu sözl
ərim sənə həm rica, həm nəsihət, həm də vəsiyyətdir
(«H
əyat»).
• «M
ətbuatımız yaponca tərəqqi edir» - deyirlər, hay, hay,
bel
ə olsa idi, nə xoş, amma belə deyil. Yapon adalarının hər birində
yerli şivə olduğu halda, mühərrirləri və ədibləri ən əvvəl «dili
birl
əşdirməkdən» işə başladılar və onun sayəsində də – dil ilə
b
ərabər millətin fikirlərini, niyyətlərini və əməllərini birləşdirdilər,
çünki dil v
ə ədəbiyyat birliyi digər birliklərin əsası və təməlidir
(«Hatim
ə»).
•
Qardaşım, qəzeti başdan ayağa bir mühərrir yazmaz, lakin
q
əzetin məlum bir dili olması və baş mühərririn bütün yazıları
gözd
ən keçirməsi şərtdir. Qəzetə «naşir və mühərrir» imzası
atmaqla n
ə ədəbiyyata xidmət edilir, nə də millətə xeyir gətirilir.
H
ər bir qəzet və sair əsər üçün ən əvvəl və ən ziyadə dil gərəkdir
(«Azad» r
əfiqimizə açıq məktub»).
• Rusiya müs
əlmanlarının ədəbiyyat tarixini yazan tapılsa,
1906-
cı ili «dil ili» kimi dəyərləndirə bilər («Dil ili»).
• H
əyatımın məsləyi olan «dil birliyi» məsələsində biz bir
nöqt
ə belə geri çəkilmədik və çəkilməyəcəyik. Əslində geri
ç
əkilməyə nə yol, nə də yer var («Dil ili»).
•
Əgər adi, bəsit şeylərdən başqa elmi əsərlərin nəşrinə
başlamaq istəyiriksə, dilimizi bir az da «işlətmək» lazım gələcəkdir
(«Dil haq
qında»).
•
Ədəbi dilsiz bir arşın tərəqqi edə bilmərik («Dil
haqqında»).
• Hörm
ətli vəkillərimizin (Dumadakı türkdilli xalqların
deputatları nəzərdə tutulur – T.A.) bir-biri ilə rusca danışmalarına
(«Rossiya» q
əzetinin iddiasına işarədir – T.A.) əsəbiləşmirik, hətta
Dostları ilə paylaş: |