40
I fəsil
dəmirlə döyəcləyərək iynə-sancağı hazır tutardıq ki, «Hal»
zahı qadının ürək və ya ciyərini çıxarıb suda yuya və yeyə
bilməsin. Bununla inanırdıq ki, zahı qadının ölümdən
qurtarmasında bizim də «əməyimiz» vardır. Bir çoxları
kimi, biz də «əlbəttə patoloji proseslə bağlı olan bu
məsələnin tibbi mahiyyətini dərk edə bilmədiyimizdən
doğan qadının çoxlu qan itirməklə halsızlaşmasına, huşunu
itirməsinə Alın səbəb olduğuna inanardıq» (2, 78).
Kərkük dolaylarında doğuş zamanı halsızlaşan, huşunu
itirməkdə olan qadının ağzına dəmir qaşıq soxardılar ki, Al
nənəsi dəmir nəsnədən qorxub yaxın gəlməsin. Bundan
əlavə onun saçını dartışdırar, küreklərinin arxasına bərk
əşyalar qoyardılar. Al nənəsi qadının ciyərini yuyub
yeməsin deyə evdə olan üç ocaq daşından birini su
quyusuna
və ya hovuza atar, qadının ərinin və övladlarının
adını çəkərdilər. Filankəs gəldi-deyə qışqırardılar.
İnanardılar ki, Al nənəsi bunu eşidib suya yaxınalaşmaqdan
qorxacaq və ananın ciyərini qaytaracaq (255, 56).
Maraqlıdır ki, şər qüvvələrin dəmir və ondan düzəl-
dilmiş nəsnələrdən qorxması inamı о qədər güclü olmuşdur
ki, indinin özündə belə bir çoxlan uşaq yatanda balmcın
altına bıçaq, xəncər qoyur ki, şər qüvvələr qorxub nə uşağa
yaxın gələ büsin, nə də ona xətər yetirsin (197, 191).
Bundan başqa, uşağı bədnəzərdən qorumaq və göz-
dəymənin qarşısını almaq üçün boynuna gözmuncuğu
asardılar. Bununla belə, uşaq narahat yatsa,
tez-tez səksənib
yuxudan ayılsa, ağlasa, xəstələnsə uşağı göz nəfsinin
vurduğuna inanar, üzərliklə bağlı mərasim keçirərdilər.
İraq-türkman folklorunda da ovsun kimi tanınan bu məra-
simi yerinə yetirmək üçün bir dəstə üzərlik götürülür,
uşağın başına dolandınlır, sonra yandırılırdı. Üzərliyin
tüstüsü uşağa dəydikcə üzərliklə bağlı ayin-mahnı oxuyar
və uşağın sağalacağına inanarlar:
Kərkük folklorunun janrları
Üzərliksən, havasan, Üzərliksən, məzəsən,
Yeddi dərdə davasan. Damar-damar gözə sən,
Allahdan istəmişəm
О günə qurban olum
Bu dərdi sən qovasan. Evimizdə gəzəsən.
Folklorşünas M.Hatəmi qeyd edir ki, üzərliyi uşağın
başına dolandırıb oda atmaq, uşağı onun tüstüsünə tutmaq
və zərərli ruhu uşaqdan qovmaq üçün Azərbaycanda təkcə
üzərliyin deyil, həm də odun gücünə inanılardı (229, 39).
Bu inam İraq-türkman folklorunda da eynilə belədir.
Professor M.Seyidov
isə göstərir ki, inama görə
üzərlik yalnız gözdəymənin qarşısını almaqla qalmır,
ümumiyyətlə, qada-balanı qovur (190, 95).
Üzərliklə bağlı İraq-türkman folklorundan verdiyimiz
nümunələr də alimin fikrini təsdiqləyir.
Onu da demək lazımdır ki, yeni doğulmuş uşağa qırx
gün ərzində şər qüvvələrin xətər toxundura biləcəyinə
inanır və uşağı ciddi nəzarət altında saxlayırlar. Bütün
ailənin qayğısı dünyaya yeni gələn körpənin
salamatlığıdır. Bəzən elə də olur ki, müəyyən bir ailədə
uşaqlar doğulduqdan sonra çox yaşamırlar. Bu dərdin
əlacını xalq arasında geniş yayılmış inancda görürlər. Belə
ailədə uşaq dünyaya gələndən sonra bir qara toyuq kəsərək
kəfənə bükür və qəbiristanda basdrırlar.
Buna bənzər inanca Azərbaycanın bəzi bölgələrində də
təsadüf edilir. Belə ki, uşağı yaşamayan
ailə bu dərdə çarə
qılmaq üçün onun başına bir erkək quzu dolandırıb kəsir,
soyduqdan sonra parçalamadan bütöv şəkildə qazanda о
qədər qaynadır ki, ət öz-özünə sümükdən ayrılır. Ətı
yeyir, sümükləri isə ağa büküb qəbristanlıqda basdırırlar
(2, 82).
O da maraqlıdır ki, ay başında doğulan uşağı ay
basmasın deyə gün batmazdan əvvəl dam başına bir
çıraq, bir
42 I fəsil
güzgü, bir sürmədan, bir daraq qoyar və gün batana qədər
saxlardılar (255, 45).
Та qədim zamandan nəsil artırmaq, övlad sahibi
olmaq, soykökü davam etdirmək, ata-ananın ona çəkdiyi
əvəzsiz zəhmətin müqabilində övladların zəhmət çəkərək
həyata borcunu qaytarmaq arzusu daimi və nəhayətsiz
olmuşdur.
Əbədi və əzəli olan
sonsuzluq-soysuzluq dərdi
bəşəridir. «Kitabi-Dədə Qorqud»da övladsızlıqla bağlı
qəlb parçalayan bir hadisənin şahidi oluruq: «Xanlar xanı
xan Bayandır yildə bir kərrə toy edib, Oğuz bəglərin
qonaqlardı. Genə toy edib, atdan ayqır, dəvədən buğra,
qoyundan qoç qırdırmışdı. Bir yerə ağ otaq, bir yerə qızıl
otaq, bir yerə qara otaq qurdırmışdı. «Kimün ki, oğlı-qızı
yoq, qara otağa qondurın, qara keçə altına döşən, qara
qoyun yəxnisindən öginə götürün, yersə yesün, yeməzsə
tursun-getsün», - demişdi. «Oğlı olanı ağ otağa, qızı olanı
qızıl otağa qondurın. Oğlı-qizı olmıyanı allah-təala
qarqayıbdır, biz dəxi qarqarız, bəllü, bilsün» - demiş idi
(136, 34).
Şübhəsiz, oğul-uşaq sahibi olmaq arzusu insanları
qədim zamanlardan müəyyən
çarələrə əl atmağa məcbur
etmişdir ki, bunların bəziləri inanclarda zəmanəmizə qədər
gəlib çıxmışdır. Hələ «Kitabi-Dədə Qorqud»dan görünür
ki, oğlu olmayan Dirsə xan qurban kəsmiş, acları
doydurmuş, yetim-yesiri geydirmiş, əl tutmuş, borcu
olanları borcdan qurtarmış, hamıya yaxşılıq etmiş, bir ağzı
dualının alqışı ilə allah-taala ona bir övlad vermişdir (136,
35).
Demək olar ki, bu ənənə Kərkük dolaylarında övladı
olmayan kişilər arasında indi də yaşayır. Övladı olmayan
qadınlar isə indinin özündə belə müqəddəs hesab edilən
qəbirləri ziyarət edir, dərviş və seyidlərə nəzirlər verirlər.
Dilək tuturlar, əhd edirlər: «Bir oğlum və ya qızım olsun,
yeddi qapı dilənərəm» və ya «Bir oğlum olsun, yeddi
yaşına qədər əlbəsə almıyım» (133, 55).
Kərkük falklorunun janrları 43
Təbiət hadisələri, bitki və heyvanat aləmi ilə bağlı
inam və etiqadlar da çoxdur.
Dolu yağanda onun bir
dənəsini bıçaqla iki yerə bölsən, dolunun kəsəcəyinə
inanırlar.
Bu eynilə Azərbaycan folklorunda da belədir: «Uşağın
dolu dənələrini dişləməsi, yaralayanda isə «mən kəsdim,
sən də kəs!» - söyləməsi dediklərimizə dayaq olur(2, 134).
Evlərdə qapının astanasında divara ceyran kəlləsi
vururlar. Bununla о evi göz nəfsinin vurmayacağına etiqad
bəsləyirlər.
Kərkük dolaylarında üzərliyin gözdəyməni götürən,
dağdağanın gözdəymənin qarşısını alan, çinarın müqəddəs
sayılan bitki və ağaclar hesab olunması da bu inam və
etiqada tapınmanın nəticəsidir.
Maraqlıdır ki, «xeyir xəbəri» adlanan sağsağan evin
üzərindən uçanda qarıldasa,
yeni xəbər eşidəcəklərinə
inanırlar. Bu xəbərin xeyirli olması üçün üç dəfə «xeyirli
xəbər» - deyə təkrar edir və deyirlər:
Xeyir isən gal bəri,
Şər isən dön geri (149, 96).
Qeyd etmək lazımdır ki, qədim dövrlərdən bu yana
insanın həyatı, əmək fəaliyyəti, real və mifık təsəvvürləri,
astral görüşləri İraq-türkman folklorunda da inam və eti-
qadların yaranmasında mühüm rol oynamışdır. Çünki «in-
sanlar ilkin təfəkkür çağlarında əhatə edildikləri mühitdə
əksər mövcud məsələlərin mahiyyətinə dair cavab tap-
maqda, nəticə çıxarmaqda çətinlik çəkmişlər. Onlar hə-
yatda üzləşdikləri maneələrin səbəbini təbiətdə axtarmış,
müxtəlif hadisə, nəsnələr arasında, hətta azacıq, cüzi bən-
zəyişə müəyyən
daxili əlaqənin, bağlılığın əlaməti kimi
baxmışlar. Bunun üçün də mürəkkəb təbiət aləminə təsir
etmək cəhdi, bununla da arzu, istəyə qovuşmaq meyli
sınamaların yaranıb yayılmasına, bir janr kimi formalaş-
masına səbəb olmuşdur» (2, 4).