BəXTİyar vahabzadə seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ İKİ Cİlddə 2/2 CİLD

________________Milli Kitabxana______________ 
43 
 
Daşa, torpağa da can verirəm mən. 
Bəngü-badələri, cansız şeyləri, 
Danışan insana çevirirəm mən. 
Mən gah ney oluram, gah dəf, gahsa tar, 
Gah kanon oluram, gah ud, gah setar. 
Ney olsam, ney kimi inlərəm həmən, 
Tar olsam, sim kimi gərilərəm mən. 
Bir anm içində həm qara, həm ağ, 
Həm yaxın oluram, mən həm də uzaq, 
Həm gecə oluram, həm gündüz, Allah! 
Həm "əyri" oluram, həm də "düz", Allah! 
Gah Qeysin atası olub ürəkdən, 
Leylini "oğluma istəmirəmmi?" 
Leylinin atası olub gah da mən, 
Onun xahişinə "Yox" demirəmmi? 
Məni - Füzulini yaratdı Tanrı, 
Alacaq qoynuna məni də torpaq. 
Məhv olur Allahın yaratdıqları, 
Mənim yaratdığım ölməzdir ancaq. 
Füzulinin şöhrəti yayıldı ölkələrə 
Onun söz inciləri bir gündə neçə kərə, 
Neçə-neçə dodaqda inildədi ney kimi... 
Hər kəs dedi: Füzuli yazıb mənim dərdimi, 
Yandırdı ürəkləri bir qəlbin odu, közü. 
Milyon qəlbin dərdini daşıyan qəlbin sözü, 
Dindirdi mizrab olub milyon qəlbin telini. . 
Füzuli bayraq etdi doğma ana dilini, 
O, bu dildə ilk dəfə "Leyli-Məcnun" yaratdı. 
Leylaya çatmasa da, 
Böyük məhəbbətiylə 
Sonsuz şöhrətə çatdı.  
Füzuli məhəbbəti,  
Onun böyük sənəti  
Məşəl kimi alışdı.  
O, bizə dərdimizi, 
qəmimizi danışdı. 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
44 
 
Burda böyük dərdimiz yadıma düşdü mənim:  
Hələ birlik görməmiş  nıənim böyük Vətənim, 
Qəsbkarlar əlində didildi, parçalandı.  
Ancaq sərvəti deyil, ürəyi də talandı.  
Sərvət getsə qəm deyil, sərvət gələr yenə də,  
Bu qəmdir ki, bu elin qəlbinə, eşqinə də,  
Dilinə, ruhuna da qəsd edələr, ay aman!  
Ələmlərin, dərdlərin hamısından bu, yaman!  
Bax, belə bir zamanda, 
Günəş kimi parlayıb, 
Qalxdı göyə Füzuli,  
Saldı şəfəqlərini hər ölkəyə Füzuli.  
Yada düşdü ürəkdə qövr eləyən acılar;  
Hərəsi bir diyara düşən qardaş, bacılar,  
Füzuli şeiriylə də tanıdı bir-birini.  
O, çatdırdı qardaşa qardaşın əllərıni,  
Könüllərə bir üınid, nəşə verdi Füzuli;  
Parçalanmış bir eli - 
Böyük Azərbaycanı 
Birləşdirdi Füzuli! 
İllər ötdü, ölkəyə yenə düşdü qan-qada,  
Fateh Sultan Süleyman hücum çəkdi Bağdada.  
Şadlıq səltənətindən şah Təhmasib qovuldu  
Səlim oğlu Süleyman Bağdada hakim oldu.  
Gah onun, gah da bunun üzünə güldü iqbal,  
Şahlar əvəz eylədi bir-birini dalbadal.  
Füzuliysə əyləşib söz mülkünün başında,  
Gəldi-gedər şahlara güldü qoca yaşında.  
Neçə-neçə sultanı, xanı yola saldı o,  
Söz mülkünün başında əbədilik qaldı o.  
Onu yıxa bilmədi zamanın küləkləri.  
Bir əvəzsiz şah olub qəsb etdi ürəkləri.  
Sultanları məhv edib zaman aldı kamıın,  
Füzuliysə zamandan aldı intiqamını.  
Ulduzlar baxışları, buludlarsa ahıdır,  
Əbədidir şahlığı, o, könüllər şahidir! 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
45 
 
"ŞİKAYƏTNAMƏ" 
 
Könlüm odu çıxdı yanə-yanə  
Ahəngi-şəfəqtək asimanə. 
 
Qoyub qabağına "Leyli-Məcnunu"  
Kərim min həvəslə oxuyur onu.  
Məcnun! Füzulinin başqa adıdır,  
O, böyük şairin öz fəryadıdır.  
Hər beytin üstündə Kərim dayanır,  
Yanan sətirlərdən od alıb yanır.  
Düşünür, düşünür, o, dərin-dərin – 
Bu böyük kitabla yanan şairin  
Közərib qəlbindən söz, zahir olmuş,  
Qanından rəng alıb cəvahir olmuş.  
Ağladır göyləri, ağladır yeri  
Böyük bir şairin şikayətləri:  
"Bir dövrdəyəm ki, nəzm olub xar,  
Əşar bulub kasadi-əsar..."  
"Mənim bu dərdimi axı kim anlar,  
Ah! Qədim əyyamlar, köhnə zamanlar,  
Hanı qiymət qoyan şeirə, sənətə?  
Zaman dara düşüb, insan möhnətə.  
Bir qarın çörəyə qul olan insan,  
Keçir öz eşqindən, arzularından.  
Tökürəm kağıza ələmlərimi,  
Büzülür yer-yerdən yüz dodaq mənə.  
Gündüz şölə çəkən bir çıraq kimi  
Qalır öz içimdən alışmaq mənə.  
Açılmış cığırla mən yol getmədim,  
Özgə qismətinə göz də dikmədim,  
Ürək sındırmadım, qəlb incitmədim,  
Paxıllar yüz yerdən çəkdi dağ mənə". 
 
* * * 
Oyatdı yerindən Kərimi sözlər,  
O qalxdı, gəzindi evdə bir qədər.  
Düşündü halını şair dostunun, 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
46 
 
Bəli, güzəranı pis keçir onun.  
Neçin belə sakit oturmuşam mən?  
Bəs bir şey gəlməzmi mənim əlimdən?  
Kərim çox düşündü, qəmlər içində,  
Parladı üzündə ümid şöləsi. 
                                           Zamanın dolaşıq kəşməkeşində 
Gərək boğulmasın şairin səsi! - 
Deyə burmaladı şeşə bığını, 
Geyərək əyninə arxalığını, 
Fikirlər içində yola düzəldi, 
Alçala-alçala saraya gəldi. 
Qoy mən əyilsəm də, o, əyilməsin, 
Şairin üstünə saray gülməsin. 
Gözünün altına aldı hər şeyi - 
Sultanın önündə baş endirməyi, 
Qulların önündə bir qul olmağı, 
Alçaqlar önündə alçaldılmağı, 
"Onun güzəranı pis keçir" – deyə, 
O gəldi sultandan vəqf istəməyə. 
Füzulinin bir səhər 
Qapisını döydülər. 
O özü çıxdı çölə, 
Qayıtdı gülə-gülə. 
Əlindəki kağıza zilləyərək gözünü, 
Həyatında bəlkə də o, ilk dəfə özunü 
Xoşbəxt sanırdı bu gün - 
Kəsmət kəsmişdi sultan doqquz axca onunçün. 
O, baxmaqdan doymayır əlindəki barata, 
O, inana bilməyir, bu "böyük" mükafata. 
Bu kağızla bərabər 
O, zənn etdi bu səhər, 
Od gəldi ocağına. 
Su goldu bulağına 
Taqət gəldi qoluna, 
İşıq düşdü yoluna. 
Düşündü: "Sultanın mən 
Yadına hardan görən 
  

---