Beznazwy-1
Yüklə 1,83 Mb. Pdf görüntüsü
|
Fuzuli Gazele 53 Drżący jak trzcina, jęk ślę w niebiosa, flet biedny! Gdy mnie porąbią, jęczeć nie przestanę – biedny! Zlituj się losie, gdyż jestem tu pełen troski. Ukochana – beztroska, a jam żalu pełny. Cały czas na rany rzuca się zioła, aby mojego serca rany mocniej się żarzyły. Zbyt często płacze serce i widzę krwawe łzy. Peri otwiera usta jak kwiat uśmiech piękny. Leżę jak cień u jej progu i wstać nie mogę. I jak uparty cień jestem nieusuwalny. Ona mówi: „lej wino!”. Asceta: „odrzuć je!”. Serce! Czyjej racji posłuchać? Pyta biedny. Biedny Fuzuli! Choć złamany – toś przyjazny! Ludzie ciebie chwalą, bo ty jesteś derwisz biedny. Füzuli Qəzəllər 54 Göz xətindən mərdümin məhv etmədən bulmaz murad. Zaye eylər hüsnünü xəttin savad üzrə səvad. Ola bilməz çini-zülfündən cüda göz mərdümü, Cari olmuşdur bu adət türrəsiz olmaz midad. Könlün ahimdən tərəhhüm surətin göstərdi, leyk Mövcdən su nəqşinə çox etmək olmaz etimad. Əşkü ahim nifrəti qət' etdi eldən ülfətim, Cizginən çevrəmdə ya girdabdır, ya girdibad. Keçdi təndən oxların, tənha qalıb dil, dəmbədəm Nalələr eylər, keçən həmdəmlərin etdikcə yad. Çaki-sinəmdən könül çıxdıqca şad olsam nola, Oylə afətdən yaqasın qurtaran olmazmı şad? Şiveyi-şimşad qəddin görsə, eylər bağiban, Etidali-sərvdən əlbəttə səlbi-etiqad. Mərdümün məhv etmədən olmaz xətindən didə şad, Bulmaz olmaq zövq xətlərdən açılmadan savad. Qoyma naqis əhli-dərd içrə Füzulini, təbib, Eylə bir dərman ki, dərdin edə gün-gündən ziyad. Fuzuli Gazele 55 By me biedne oczy uspokoić – tyś niezbędna. To tak jak czerń na czerni w kaligrafii jest zbędna. Od twych kręcących się loków nie odrywam wzroku, bo ich czerń, tak jak czerń do inkaustu, jest niezbędna. Ty umiesz jednak, choć trochę współczuć mym niedolom. Czy postać odbita w mętnej wodzie jest prawdziwa? Moje westchnienia i lęki zniechęciły ludzi. Wokół mnie panują wiry wodne i wichura. Poraniony przez strzały miłości i samotny, lamentując wspominam utraconego druha. Ze zranionej piersi szczęśliwie wyrwało się serce. Czy ten, który umknie z jej rąk, nie zazna szczęścia? Ogrodnik westchnie, widząc jej kibić cyprysową. Bo powaga bukszpanu przy cyprysie nie jest równa. Nie nacieszysz oka jej pięknem, aż nie oślepniesz. Nie ma rozkoszy z listu bez utrudzenia oka. Lekarzu, nie zostawiaj Fuzuliego wśród chorych! Daj mu lek, by cierpiał bardziej. Taka jego dola. Füzuli Qəzəllər 56 Can çıxır təndən könül zikri-ləbi-yar eyləgəc, Tən bulur can yenlədən ol ləfzi təkrar eyləgəc. Qılma, ey əfqan, gözün bidar, məsti-xab ikən, Olmaya bir fitnə peyda ola, bidar eyləgəc. Söhbətimdən ar edib, ey gül, məni tərk etmə kim, Gül olur əfsürdə tərki-söhbəti-xar eyləgəc. Varımı fikri-dəhanınla yox etdim kim, qəza Böylə əmr etmiş mana, yoxdan məni var eyləgəc. Ərzi-rüxsar et bu gün, ey məh, güm olsun göydə gün, Öylə kim əncüm olur, gün ərzi-rüxsar eyləgəc. Hər zəban bir tiğıdir guya Züleyxa qətlinə, Yusifi almaqda əhli-eşq bazar eyləgəc. Naleyi-zarım, Füzuli, xoş gəlir ol gülrüxə, Açılır gül könlü bülbül naleyi-zar eyləgəc. Fuzuli Gazele 57 Wspominając usta miłej, wyleci dusza z ciała w świat. I powróci do mnie jeszcze nie raz, bym wspominał ją rad. Ty, płaczu, nie budź, nie otwieraj oczu sennych, bo rześkie, obudzone, będą intrygowały i zadziwią świat! O, nie zostawiaj mnie, o kwiatku, skrępowana moją mową. Róże więdną, kiedy o ich kolcach nie chce już mówić świat. To fatum, myśleć o twoich ustach i zapomnieć siebie, choć tak nakazuje nasz Pan, który stworzył mnie i nasz świat. Unieś dumnie twarz księżycu i zaćmij sobą słońce. Jak słońce wstając na wschodzie gasi gwiazdy – oświetla świat. Kiedyś na targowisku miłości Józef był zakupem. Wtedy każdy język mógł zabić Zulejkę i był katem. Twój lament, o Fuzuli, podoba się różanolicej. Cieszy się serce róży, kiedy płacze słowik. Wie to świat. Füzuli Qəzəllər 58 Şö’leyi-şəm’i-rüxün əğyarə bəzməfruz olur, Ah kim, yetgəc mənə bir bərqi-aləmsuz olur. Qeyr çeşmindən bulur hərdəm nigahi-mərhəmət, Mən nə qıldım ki, nəsibim navəki-dilduz olur. Hər gün açır könlümü zövqi-visalın yengidən, Gərçi güllər açmağa hər ildə bir novruz olur. Halə tək çıxmaz evindən mahtəl’ətlər müdam, Hər kimin dövri-qəmərdə talei firuz olur. Saidin zövqilə tərk etmiş Füzuli aləmi, Meyli-səhra eyləməz hər quş ki, dəstamuz olur. Fuzuli Gazele 59 Tylko dla innych twoja twarz jaśnieje. Powiedz, czemu? Za to dla mnie, ona groźna jak błyskawica! Czemu? Wzrokiem litościwym zerkasz tylko na ludzi obcych. Gdy patrzysz na mnie, rzęsy twe strzały miotają! Czemu? Każdego dnia, gdy cię zobaczę, przepełnia mnie radość. Kwiaty kwitną tylko jeden raz w roku, w Nawroz. Czemu? Te, piękne jak księżyc, nigdy nie tracą aureoli. Szczęśliwy ten, kto miał w konstelacji księżyc! Czemu? Dla twych delikatnych ramion Fuzuli zostawił świat! Ptak udomowiony nie marzy o wolności. Czemu? Yüklə 1,83 Mb. Dostları ilə paylaş:
|