Beznazwy-1
Yüklə 1,83 Mb. Pdf görüntüsü
|
Füzuli Qəzəllər 46 Rəngi-ruyindən dəm urmuş sağəri-səhbayə bax! Afitab ilə qılır dəva, tutulmuş ayə bax! Şəm' başından çıxarmış dud şövqi-kakilin, Böylə kutah ömr ilə başındakı sövdayə bax! Ey səlamət əhli, ol rüxsarə baxma zinhar! Etiraz eylə məlamətdən, məni - rüsvayə bax! Bildi eşqində nəmədpuş olduğum ayinə tək, Rəhm edib bir gəz mənə baxmaz, bu istiğnayə bax! Sinəmi çak eylə, gör dil iztirabın eşqdən, Rovzən aç, hərdəm həvadən movc uran dəryayə bax. Ey deyən kim, şəmi-iqbalın nə üzdən tirədir? Sayə salmış ayə ol geysuyi-ənbərsayə bax. Ey Füzuli, hər necə mən' eyləsə naseh səni, Baxma onun qövlinə, bir surəti-zibayə bax. Fuzuli Gazele 47 Na kielich wina, co rozmyśla o twej twarzy – spójrz! Księżyc ze słońcem ciągle się wadzi. Ty na nie spójrz! Świeca traci głowę, tęskniąc za tymi lokami. Krótko żyjąc, tak samo mocno kocha. Na nią spójrz! Asceto, zostaw zazdrość, nie patrz na lico miłej. Zatrzymaj się nade mną – na mnie zhańbionego spójrz! Jam, jak lustro smutku, przed jasnością ukochanej. Cóż za duma, nawet nie zerknie na biedaka – spójrz! Rozerwij mi pierś i zobacz rany tej miłości. One – rozszalały ocean. Na nie, proszę, spójrz! Pytasz, czemu świeca twego losu krótko płonie? Jej pachnące loki rzucają cień na księżyc – spójrz! Fuzuli, twój mentor, chciałby zawstydzić cię. Zapomnij jego słowa i na jej piękno spójrz! Füzuli Qəzəllər 48 Ləblərin tək lə’lü ləfzin tək düri-şəhvar yox, Lə’lü gövhər çox, ləbin tək lə’li-gövhərbar yox. Səndən etmən dad: “cövrün var, lütfün yox” deyib, Məsti-zövqi-şövqünəm, birdir yanımda var, yox. Kimə izhar eyləyim bilmən, bu pünhan dərdi kim, Var yüz min dərdi-pünhan, qüdrəti-izhar yox. Dövr sərməsti-şərabi-qəflət etmiş aləmi, Bunca sərməstin təmaşasinə bir hüşyar yox. Xəlqi mədhuş eyləmiş xabi-şəbi-tuli-əməl, Sübh təhqiqi əlamətinə bir bidar yox. Surəti zibasənəmlər yox demən bütxanədə, Var çox, əmma sənə bənzər büti-xunxar yox. Ey Füzuli, səhldir hər qəm ki, qəmxari ola, Qəm budur kim, məndə min qəm var, bir qəmxar yox. Fuzuli Gazele 49 Słowa z twych ust, zza pereł zasłony, nie mają równych! Piękny rubin ust i zębów perły, nie mają równych. Nie obwiniam cię za twą nieczułość i litości brak. Upojony miłością – me uczucie nie ma równych. Komu mam odkryć tajemnice, co przygniatają duszę? Są ich setki tysięcy, a każda nie ma sobie równych. Wszyscy wokół są pijani i nie widzę trzeźwego. By na nietrzeźwych popatrzeć, brakuje tutaj świadomych. Wokół ludzie posnęli i kto zdoła ich obudzić. Aby zapowiedzieć poranek, nie ma tutaj trzeźwych. Na pewno wśród wielu bóstw nie brak też i pięknolicych. Jednak krew pijących, jak ty, nie znajdziesz wśród nich równych. Fuzuli, ból lżejszy, kiedy znajdziesz w niedoli druha. Lecz nie mam druha, a ból mój nie ma sobie równych! Füzuli Qəzəllər 50 Gərmdir şamü səhər mehrinlə çərxi-lacivərd, Gəh sirişki-al edər izharü gəh rüxsari-zərd. Sübhə bənzər aşiqi-sadiq, demən aləmdə kim, Bir nəfəs keçməz ki, çəkməz suzi-dildən ahi-sərd. Yaxşı sanma, ey könül, əhli-xirəd ətvarını, Olma qafil, eşq dərdindən, yaman olmaz bu dərd. Mümkün olduqca fələk mənsubəsindən qıl həzər, Nişə kim, xali degil bidad nəqşindən bu nərd. Zülməti-qəm iztirabin çəkməz ol azadə kim, Hər təəllüqdən ola xurşid tək aləmdə fərd. Ey Füzuli, kəsmə ol məhvəş vüsalindən ümid, Səbr qıl kim, dövr dövranı degil bihudəgərd. Fuzuli Gazele 51 Dzięki tobie, miła, nieboskłonowi blasku przybywa. Szkarłatne łzy on leje, szafranem lica pokrywa. Nie porównuje się zakochanego do poranka. A jego oddech będzie jękiem, co serce rozrywa. Nie chwal, o serce, drogi życia mądrych i dostojnych. Wiedz, nic się do nieszczęścia zakochanych nie umywa. O ile to możliwe, uważaj też na nieboskłon. Jego żądło jest niebezpieczne i gra z nim zdradliwa. Od mąk okrutnego smutku ten tylko będzie wolny, kto jak słońce jest samotny. I ten tylko wygrywa. Fuzuli, nie porzucaj nadziei spotkania z miłą. Niech więc toczy się koło fortuny – ona cierpliwa. Füzuli Qəzəllər 52 Nalədəndir ney kimi avazeyi-eşqim bülənd, Nalə tərkin qılmazam, ney tək kəsilsəm bənd-bənd. Qıl mədəd, ey bəxt, vərnə, kami-dil mümkün degil, Böylə kim, ol dilrüba bidərddir, mən dərdmənd. Dağılərdir odlu könlümdə qarası qopmamış, Ya səbati-eşq üçün od üzrə bir neçə sipənd. Açılır könlüm gəhi kim, giryeyi-təlxim görüb, Açar ol gülrüx təbəssüm birlə lə’li-nuşxənd. Xaki-rahindən məni qaldıra bilməz sayə tək, Qılsa gərdun afitabın hər şüaın bir kəmənd. Cam tut, der, saqiyi-gülçöhrə, zahid, tərki-cam, Ey könül, fikr eylə gör kim, qansıdır tutmalı pənd. Ey Füzuli, surəti-fəqrin qəbuli-dustdur, Hiç dərvişi sənin tək görmədim sultanpəsənd. Yüklə 1,83 Mb. Dostları ilə paylaş:
|