Beznazwy-1
Yüklə 1,83 Mb. Pdf görüntüsü
|
Füzuli Qəzəllər 60 Ey məzaqi-cana cövrin şəhdü şəkkər tək ləziz, Dəmbədəm zəhri-qəmin qəndi-mükərrər tək ləziz. Atəşi-bərqi-fəraqın nari-duzəx tək əlim, Cüreyi-cami-visalın abi-kovsər tək ləziz. Şərhi-əhvalım sənə məstə nəsihət kimi təlx, Təlx göftarın mənə məxmurə sağər tək ləziz. Daği-eşqin dərdi zövqi-səltənət tək dilpəzir, Xaki-kuyin seyri fəthi-həft kişvər tək ləziz. Nola bulsam zövq göydürdükcə sinəm üzrə dağ, Əhli-dərdə dağ olur, bidərdə zivər tək ləziz. Taza-tazə daği-dərdindir dili-suzanıma Filməsəl hirs əhlinə cəmiyyəti-zər tək ləziz. Ey Füzuli, aləmin gördüm qamu nemətlərin, Hiç nemət görmədim didari-dilbər tək ləziz. Fuzuli Gazele 61 Moja peri, twoje okrucieństwo smakuje jak słodycz. Trucizna tęsknoty za tobą jest jak cukier – sama słodycz. Żar tęsknoty przypomina mi srogi ogień piekielny. Łyk wina z tobą jest jak woda raju i taką ma słodycz. Mowa o moim bólu jest jak pijaka pouczanie. Zaś twoje gorzkie słowa są jak kielich wina – to słodycz. Rany od twojej miłości są przyjemne, jak smak władzy. Od siedmiu krain lepszy pył u twych stóp – to sama słodycz. Rozkoszą byłoby, gdybyś raniła mą pierś stokrotnie. Dla kochających takie rany są niezbędne – to słodycz. Słodkie mi są rany w pierś zadane przez ciebie, miła, tak jak stałe ciułanie dóbr przez skąpca – to czysta słodycz. Fuzuli, próbowałeś kosztować wszystkich dóbr doczesnych. Nie znam żadnego skarbu, lecz widzenie peri – to słodycz. Füzuli Qəzəllər 62 Cilveyi-əksi-rüxün ayinədə, ey rəşki-hur, Rövşən etmiş onu kim, xurşiddəndir ayə nur. Bərqi-ahim göy üzün tutmuş, sirişkim yer üzün, Söhbətimdən həm vühuş etmiş tənəffür, həm tüyur. Eşq rəsmi gər budur, müşkül yetər dərmanə dərd, Dərd əhli bizəban, bidərdlər məsti-qürur. Daği-dilsuzi-fəraqın qıldı gün-gündən füzun, Nuri-mah əfzun olur, xurşiddən olduqca dur. Və’deyi-vəslin çox, əmma bəxt yar olmaz, nə sud, Gül gətirməz, abi-şirin vermək ilə xaki-şur. Tari-zülfündürmü rüxsarında canlar məskəni, Ya buraxmış bir rəhi-pürpiçü xəm gülzarə mur. Ol səri-kuy itləri içrə, Füzuli, yox yerim, Bəs mənə matəmsəra, mən qandanü bəzmi-sürur? Fuzuli Gazele 63 Obraz twej twarzy w lustrze jest godny hurysy – spójrz teraz! Ono rozpromienia je, tak jak słońce księżyc – spójrz teraz. Błyski mych jęków zakryją niebo. Łzami ziemię roszę. A mego zachowania nie znosi ni zwierz, ni ptak, teraz. Trzeba wiedzieć, że miłość to cierpienie nieuleczalne. Dziś zakochani milczą, zaś beztroscy dumni są nad wyraz. To prawda, że rany serca po tobie dziś bardziej bolą. Księżyc z dala od słońca mocniej świeci – widziałem nie raz. Nadziei na spotkanie z miłą nie obiecuje mi los. Słona ziemia, podlewana, nie wyda kwiatu ni raz. W jej czarnym loku na czole zagubiły się setki dusz, tak jak w pięknym ogrodzie z kwiatami błądzi mrówka, teraz. Dziś, nawet w jej psiarni, Fuzuli nie znajdzie sobie miejsca. Czy może konający marzyć o radości jeszcze raz? Füzuli Qəzəllər 64 Yanan eşq atəşinə atəşi-duzəxdən eyməndir, Nə kim, bir gəz yanar, yandırmaq oni qeyri-mümkindir. Buraqdım zövrəqi-dil eşq bəhrinə, saqın, ey mah. Təməvvüc verməsin təşviş ona kim, onda sakindir. Dəhanın dürcünü xali-ləbin gözdən nihan etmiş, Əmanət gör ki, hindu məxzəni-lö’löyə xazindir. Qəmin kim, tökdü qanım, dildə sakin olduğun bildim Ki, xəlvət çəkməgin tə’siri sirri-kəşfi batindir. Cigər dağinə mərhəm oldu peykanın, bihəmdillah, Səadət kövkəbinə əxtəri-bəxtim müqarindir. Rüxündən nur oğurlar şəm’, başın kəssələr caiz, Budur bir qul sərəncami ki, sultaninə xaindir. Füzuli, xali olmaz surəti-dil dust fikrindən, Bu mə’nidən ki, beytüllah, deyərlər qəlbi-mö’mindir. Fuzuli Gazele 65 Kto poznał męki miłości, za nic ma ogień piekielny. Przecież nie może dwa razy spalić się człowiek śmiertelny! Księżycu, rozpiąłem żagle serca na morzu miłości. Bo nie straszny sztorm dla tych, co żeglują z sercem wiernym. Pieprzyk ukrył skarby twoich ust przed oczyma obcymi. On Indus jest skarbnikiem pereł, a twój skarb bezcenny. Tęsknota za tobą, skryta w sercu, przelewa moją krew. Chowasz się w sekretnym miejscu. By znaleźć cię, czy sił starczy? Twoja strzała niczym balsam weszła w moje biedne serce. Gaśnie me szczęście i zdąża, tam gdzie rój gwiezdny. Świeca kradnie z twego oblicza światło. Spotka ją kara. To kara dla niewolnika. Zlecił ją sułtan potężny. Fuzuli, ukochany i tak wciąż myśli o swej lubej! Dla serc wiernych buduje świątynie Bóg miłosierny. Füzuli Qəzəllər 66 Gəh gözdə, gəh könüldə xədəngin məkan tutar, Hər qanda olsa qanlını, əlbəttə, qan tutar. Dil çəksə, nola, canü təni xaki-kuyinə, Xarü xəs iltər onda ki, quş aşiyan tutar. Zikri-ləbinlə zülfünə can buldu dəstrəs, Onun kimi ki, oxuyub əfsun ilan tutar. Dil tutdu qönçə ilə bərabər dəhanını, Bu əqli-naqis ilə özün xurdədan tutar. Xurşid xirməninə ura şö’lə-şö’lə od, Ahım ki, ləhzə-ləhzə rəhi-asiman tutar. Can eylədikdə meyli-təmaşayi-qamətin, Göz rövzənin sirişki-rəvanım rəvan tutar. Tutmaq dilər qapında Füzuli məqam, leyk Bu sirri kimsəyə aça bilməz, nihan tutar. Yüklə 1,83 Mb. Dostları ilə paylaş:
|