Beznazwy-1
Yüklə 1,83 Mb. Pdf görüntüsü
|
Fuzuli Gazele 39 Jeśli nie będzie po księżycu płakać, jak ja, poranek, to czemu aż rwał na sobie ubranie, po nocy, poranek. To nie słońce tęskni za księżycem i rani pierś swoją. To on obnaża swoje świeże rany. To on – poranek. To słońce pospiesznie i bez litości rani go mieczem. Czemu spala ćmę i dręczy biedną świecę ten poranek? Ja jestem tym, dla kogo ranek to noc, a noc porankiem. Nocą ona była mi świecą. Rzuciła, gdy był ranek. Spójrz na tę miłość. Aby słońca zobaczyć jasną twarz, on traci perły morza, rozsypując je – ten poranek. Wykazał wierność miłości, ujawniając swe nieszczęście. Mówiąc w ten sposób o uczuciu, zawstydził się poranek. Ach, Fuzuli, w noc rozłąki smutek mógłby mnie zabić. Zrobiłby tak, gdyby dobroczynnie nie nastał poranek. Füzuli Qəzəllər 40 Əgər murad isə vermək səfayi-cövhəri-ruh, Fələk misal yerit sağəri-şərabi-səbuh. Buyurma tövbə mənə ol şərabdən, naseh Ki, görsə onu tutar cəzm tərki-tövbə Nəsuh. Hücumi-qəmdə mənə onu etdi zövrəqi-mey Kim etmədi onu, tufan olanda kəştiyi-Nuh. Müdam çeşmimə qan doldurur xədəngi-qəmin, Yuva başımda tutan quşları edib məcruh. Dil oldu daği-fəraqinla şərhə-şərhə, vəli Nə sud, çün sənə olmadı hali-dil məşruh. Tənimdə sancılı navəklərinlə şadəm kim, Dəri-bəla bu kilid ilədir mənə məftuh. Füzuli oldu belin fikri ilə muy misal, Hənuz bulmadı ol sirrə ehtimali-vüzuh. Fuzuli Gazele 41 Jeśli chcesz zachować czystość ducha – Fuzuli przypomina jak los – to nalewaj do kielicha świeżego wina. Ty, doradco, nie każ wyrzekać się tego trunku. Nawet Nasuch rzucił pokutę napiwszy się wina. Podczas potopu smutku nie dokonał okręt Noego tego, co uczyniło dla mnie małe czółenko wina. Przez strzały tęsknoty nadal płyną moje krwawe łzy. Ptaki uwiły gniazdo na mej głowie. Czyja to wina? Od rany rozłąki z tobą moje serce pęknięte. Ona o tym nie chce wiedzieć, a wiedzieć powinna. Jestem rad, że tyloma strzałami mnie ugodziłaś. Ona nimi wrota zagłady otworzyć powinna. Myśląc wciąż o twej twarzy, Fuzuli wychudł jak włos. Jeszcze nie poznał jej tajemnicy. Tu trzeba wina! Füzuli Qəzəllər 42 Qansı mahin bilməzəm mehrilə olmuş zar sübh, Hər gün eylər xəlqə bir daği-nihan izhar sübh. Batdı əncüm, çıxdı gün, ya bir əsiri-eşqdir, Tökdü dürri-əşki, çəkdi ahi-atəşbar sübh. Nola gər əmvatə ehya versə sübhün dəmləri, Zikri-ləlindir kim, eylər dəmbədəm təkrar sübh. Bir müsəvvirdir ki, zərrin kilk ilə hər gün çəkər, Səfheyi-gərdunə nəqşi-arizi-dildar sübh. Müjdə bir xurşiddən vermiş məgər badi-səba, Kim, nisar eylər ona yüz min düri-şəhvar sübh. Aşiqi-sadiqdir, izhari-qəm eylər hər səhər Ah ilə xəlqi yuxusundan qılır bidar sübh. Ey Füzuli, şami-qəm əncamına yoxdur ümid, Bir təsəllidir sənə ol söz ki, derlər var sübh. Fuzuli Gazele 43 Za jakim księżycem płacze zakochany poranek? Co dzień ludziom ukazuje swoje rany poranek. Znikły gwiazdy, wzeszło słońce, a on wciąż pragnie kochać, perłami płacze, ciężkie jęki wydaje poranek. Ich westchnienia mogłyby ożywić zmarłych! Lecz jego myśli są przy rubinach jej warg. Tak marzy poranek! Złotym pędzelkiem maluje na niebie jej policzki jak genialny artysta. Kolorami gra poranek. Czyżby poranny wietrzyk przyniósł dobre wieści od słońca, że sypie dla niego sto tysięcy pereł, poranek. On zakochany, co rano zdradza swoje nieszczęście. Co dzień nas budzi głębokim westchnieniem – on poranek! Fuzuli, nie ma nadziei, że zniknie noc rozłąki! Jedyną nadzieją dla ciebie także jest poranek. Füzuli Qəzəllər 44 Kimsədə rüxsarına taqəti-nəzzarə yox, Aşiqi öldürdü şövq, bir nəzərə çarə yox. Bağrı bütünlər mənə tə'nə edərlər müdam, Halımı şərh etməyə bir ciyəri parə yox. Yığdı mənim başıma dəhr qəmin, neyləsin, Badieyi-eşqdə mən kimi avarə yox. Dəhrdə həmta sənə var, yeri yox, gər desəm Var gözəl çox, vəli, sən kimi xunxarə yox. Gözdə gəzib cizginir qətreyi-əşkim müdam, Qətreyi-əşkim kimi çərxdə səyyarə yox. Çak görüb köksümü qılma ilacım, təbib, Zaye olur mərhəmin, məndə bitər yarə yox. Zarlığım eşqdən var, Füzuli, vəli, Ol məhi-bimehrdən rəhm məni-zarə yox. Fuzuli Gazele 45 Spoglądać spokojnie na twoje lico nikt sił nie ma. Zakochanego zabił twój urok – ratunku nie ma. Ci o nienaruszonym sercu, co nie kochali, drwią. Opisać mą ranę serca – pióra dobrego nie ma. Zebrałem w sobie wszystkie cierpienia naszego czasu. A na pustyni miłości – włóczęga pokoju nie ma. Nie powiem, że tak pięknej peri, jak ty, już nie znajdę. Jest dużo pięknych dziewcząt, lecz okrutnych, jak ty, nie ma. Zbierają się łzy w mych oczach i płyną strumieniami. Na nieboskłonie planet podobnych do tych łez nie ma. Uzdrowicielu, mej poranionej piersi już nie lecz. Zbędny twój eliksir, bo na me rany leku nie ma. To przez nieszczęśliwą miłość ciężko jęczy Fuzuli. Szkoda, bo w sercu księżycolicej litości nie ma. Yüklə 1,83 Mb. Dostları ilə paylaş:
|