Beznazwy-1
Yüklə 1,83 Mb. Pdf görüntüsü
|
Füzuli Qəzəllər 32 Xətti-rüxsarın edər lütf də reyhan ilə bəhs, Hüsni-surətdə cəmalın güli-xəndan ilə bəhs. Cənnəti kuyinə zöhd əhli münasib desələr, Nə münasib ki, qılam bir neçə nadan ilə bəhs. Üzünə durmasın ayinə urub lafi-səfa, Nə rəva məh qıla xurşidi-dirəxşan ilə bəhs. Gərçi şümşaddə çox lafi-lətafət vardır, Yorulur eyləsəol ol sərvi-xuraman ilə bəhs. Qılsa can lə’lin ilən feyz yetirmək bəhsin, Canibi-lə’lini tut, ey könül, et can ilə bəhs! Düşər od şəm’ dilinəbu səbəbdən ki, qılır Dil uzadıb gecələr ol məhi-taban ilə bəhs. Sifəti-hüsnün edər xəstə Füzuli, nə əcəb, Hüsni-göftardəgər eyləsə Həssan ilə bəhs. Fuzuli Gazele 33 Delikatność twego piękna mogłaby z bazylią wieść spór o pierwszeństwo. Zaś wytworność mogłaby z różami wieść spór. Jeśli asceta uzna za godne bycie obok ciebie, to zrozum, że nie przystaje tobie z tępymi ciemniakami wieść spór. Lustro nie śmie wobec piękności pysznić się swym odbiciem. A czy księżyc odważy się wejść z sułtanem – słońcem, w spór? Choć bukszpan ma wiele uroku, to daleko mu stale do cyprysa, i zmęczy się wnet, jeśli z nim będzie wiódł spór. A jeśli w spór wejdzie dusza z rubinowymi ustami, to ty podtrzymuj rubinowe serce i wiedź z duszą spór. Języki świec tworzą płomień i te świece ciągle śnią. Ten ogień właśnie wciąż toczy z księżycem beznadziejny spór. Nic dziwnego, że opiewa lico miłej chory Fuzuli i o piękno tych słów wiedzie z poetą Hassanem spór. Füzuli Qəzəllər 34 Cəhan içrə hər fitnə kim, olsa hadis Ona sərvi-qəddindir, əlbəttə, bais. Mədarisdə təhqiqi-muyi-miyanın, Dəqayiqdən ortayə salmış məbahis. Müvəhhidlərə qılma inkar, zahid, Meyi-vəhdəti sanma ümmül-xəbais. İki didəsiz aləmə Yusifü sən, Sizə yox cəhan içrə imkani-salis. Mənə cəm olur qanda kim, var bir qəm Mənəm mülki-qəm içrə Məcnunə varis. Töküb əşk kuyində, vəslin dilər dil, Saçar nəf üçün danə torpağə haris. Üzarü ləbin vəsfin eylər Füzuli, Ona həm müfəssir derəm, həm mühəddis. Fuzuli Gazele 35 Gdy na świecie wybucha intryga – to winne twe piękno. Winna jest twa zgrabna kibić i cyprysowe piękno. W szkołach będą uczyć pieśni o twojej urodzie! O nie wieść będą spory, ale uznają twe piękno. Nie przecz tym, którzy wierzą w jednego boga, asceto. I nie miej wina za sprawcę zła – w nim skryło się piękno. Moja miła i Józef są dwoma oczami świata i na całym świecie unikalne jest wasze piękno. Niestety, dziś wszystkie smutki we mnie się skupiają. Dźwigam wszystkie nieszczęścia świata i Madżnuna piętno. Przelewam łzy w raju miłości i za tobą tęsknię! Ziarno sieją dla zbioru. Ja sieję smutek – me piętno. Fuzuli wciąż chwali liczko twe i rubin warg. W przyszłości nazwą mnie bardem – znałem języka piękno. Füzuli Qəzəllər 36 Münhərifdir, saqiya, ənduhi-dünyadən mizac, Badə tut kim, illəti-ənduhə ğəflətdir ilac. Fəqr mülkün tut, gər istiğnadə istərsən kəmal, Səltənətdən keç kim, ol vadidə çoxdur ehtiyac. Çəkmə təxtü tac qeydin, bisərü palıq gözət Kim, əyağə bənddir təxtü bəladır başə tac. Bir pəri zülfün tutub, xalindən alsan kami-dil, Tut ki, Çin mülkini tutdun, Hinddən aldın xərac. Tərkü təcrid ixtiyar et kim, diyari-eşqdə Fəqr bazarinə əsbabi-fənadəndir rəvac. Nəqşi-zayildir, ümuri-dəhrə qılma e’tibar, Olsa hasil fəqrdən hüznü qinadən ibtihac. Ey Füzuli, mən məlamət mülkünün sultaniyəm, Bərqi-ahim taci-zər, simi-sirişkim təxti-ac. Fuzuli Gazele 37 Chłopcze, by pokonać nieszczęścia świata, brak mi siły. Lej wino! Ono lekarstwem na smutek – doda siły! Wiedz! Jeśli chcesz się czuć całkowicie zaspokojony – odrzuć władzę – ona zwiększa potrzeby, zmniejsza siły. Tron zawsze krępuje nogi. Korona to ciężkie brzemię. Dziś porzuć tron, bo korona to okowy ponad siły. Pogłaszcz włosy peri, pocałuj też jej pieprzyk. To jakbyś miał bogactwo Chin i z Indii haracz miły. Odrzuć splendory świata, wejdź na ścieżkę ku miłości. Droga ku Bogu wiedzie przez ubóstwo – doda siły. Nie przywiązuj uwagi do ulotnych chwil na świecie. Zawładnie tobą smutek ubóstwa i będzie miły. Ejże, Fuzuli, jestem władcą ubóstwa i biedy. Łzy to mój tron i jęk, co jest koroną, jest mi miły! Füzuli Qəzəllər 38 Gər degil bir mah mehrilən mənim tək zar sübh, Başın açıb nişə hər gün yaxasın yırtar sübh. Gün degil, hər gün bir ay mehrilə köksün çak edib, Tazə-tazə dağlərdir kim, qılır izhar sübh. Tiği-xurşid ilə rəf' olsa yeridir kim, müdam Yandırıb pərvaneyi, şəm'ə verir azar sübh. Sübhi şamü şami sübh olmuş mənəm aləmdə kim, Şam şəmi‘-bəzm olub, ayrıldı məndən yar sübh. Gör nə aşiqdir ki, bir xurşid vəslin bulmağa, Sərf edər hər ləhzə min-min lö’löi-şəhvar sübh. Eşqdə sadiqlik izhar etdi dağın göstərib, Ğalıba derlərdi kazib, qıldı ondan ar sübh. Hicr şamında qəm etmişdi Füzuli qəsdi-can. Olmasaydı mərhəmətdən dəm vurub qəmxar sübh. Yüklə 1,83 Mb. Dostları ilə paylaş:
|