Beznazwy-1
Yüklə 1,83 Mb. Pdf görüntüsü
|
Füzuli Qəzəllər 26 Məni candan usandırdı, cəfadan yar usanmazmı? Fələklər yandı ahimdən, muradım şəmi yanmazmı? Qamu bimarinə canan dəvayi-dərd edər ehsan. Neçün qılmaz mənə dərman, məni bimar sanmazmı? Qəmim pünhan tutardım mən, dedilər yarə qıl rövşən Desəm, ol bivəfa bilmən, inanarmı inanmazmı? Şəbi-hicran yanar canım, tökər qan çeşmi-giryanım, Oyadar xəlqi əfğanım, qara bəxtim oyanmazmı? Güli-rüxsarinə qarşu gözümdən qanlı axar su, Həbibim, fəsli güldür bu, axar sular bulanmazmı? Degildim mən sənə mail, sən etdin əqlimi zail, Mənə tə'n eyləyən qafil səni görgəc utanmazmı? Füzuli rindü şeydadır, həmişə xəlqə rüsvadır, Sorun kim, bu nə sövdadır, bu sövdadən usanmazmı? Fuzuli Gazele 27 Przez nią masz już dość życia! Lecz czy ona ma męczenia dość? Niebo płonie! Aby nadzieję rozpalić, skąd siły wziąć? Cierpiącego przez miłość, ukochana może uleczyć. Czemu mnie więc nie leczy? Czy uważa żem chory nie dość? W tajemnicy chowałem smutek. Poradzono: Powiedz jej! Czy wierzyłaby, gdybym jej to odkrył, czy miała mnie dość? W nocy rozłąki płonie ma dusza! Leję wciąż krwawe łzy. Płaczem budzę wszystkich, czemu mój czarny los nie budzi się wciąż. Przez twoją twarz piękną jak kwiat, muszę wciąż przelewać te łzy. Czy przez potop mych łez nie dozna szwanku kwiatów czystość? Nie chciałem się w tobie zakochiwać, lecz skradłaś mi rozum. Ten, co mnie potępia, patrzeć na ciebie też miałby nie dość. Fuzuli oszalał z miłości i stał się pośmiewiskiem. Zapytajcie go, co to za miłość, czemu nie ma jej dość? Füzuli Qəzəllər 28 Səba, əğyardan pünhan, qəmin dildarə izhar et! Xəbərsiz yarımı, hali-xərabimdən xəbərdar et! Gətir yatım onun yanında, vər görsən ki, qəhr eylər, Xəmuş olma, yenə düşnam təqribilə təkrar et! Könül, qəm günlərim tənha keçirmə, istə bir həmdəm, əcəl xabından, əfğanlar çəkib, Məcnunu bidar et! Çü yox eşq atəşi bir şölə çəkmə taqətin, ey ney, Baş ağrıtma, dəmi-eşq urma, ancaq naleyi-zar et! Məni rəşk oduna pərvanə tək, ey şəm', yandırma, Yetər xurşidi-rüxsarın çırağı-bəzmi-əğyar et! Giriftari-qəmi-eşq olalı azadeyi-dəhrəm, Qəmi-eşqə məni bundan betər, ya rəb, giriftar et! Füzuli, baxmaq olur ol günəş yadilə xurşidə, Nə vəch ilə kim, olsa gün keçər, fikri-şəbi-tar et. Fuzuli Gazele 29 Leć wietrzyku! O mej tajemnicy miłej powiedz. Nieświadomej ukochanej, o mym smutku powiedz. Unieś mnie i połóż obok niej, nawet gdy się zżyma. Nie przestawaj mnie wspominać. O mym płaczu powiedz! Serce me, nie bądź smutne, lepiej druha poszukaj. Jękiem Madżnuna ze śmiertelnego snu obudź! Flecie mój, przestań już lamentować tak żałośnie! Nie mów o miłości, lepiej o swym płaczu powiedz. Ty świeco, nie spalaj mnie jak ćmę w ogniu zazdrości! Niech twoja twarz blaskiem nie świeci innym, powiedz! Gdy zwą mnie niewolnikiem miłości – jestem wolny! Daj mi większe nieszczęście, Panie! O nim jej powiedz! Jej twarz to słońce, lecz czy można w słońce patrzeć? Fuzuli, minie dzień i znów w piękną noc wejdziesz! Wiedz! Füzuli Qəzəllər 30 Ya rəb, bəlayi-eşq ilə qıl aşina məni! Bir dəm bəlayi-eşqdən etmə cüda məni! Az eyləmə inayətini əhli-dərddən, Yəni ki, çox bəlalərə qıl mübtəla məni! Olduqca mən götürmə bəladan iradətim, Mən istərəm bəlanı, çü istər bəla məni! Təmkinimi bəlayi-məhəbbətdə qılma süst, Ta dust tə'n edib deməyə bivəfa məni! Getdikcə hüsnün eylə ziyadə nigarımın, Gəldikcə dərdinə betər et mübtəla məni! Mən qandanü mülaziməti-etibarü cah, Qıl qabili-səadəti-fəqrü-fəna məni! Öylə zəif qıl tənimi firqətində kim, Vəslinə mümkün ola etdirmək səba məni! Nəxvət qılıb nəsib Füzuli kimi mənə, Ya rəb, müqəyyəd eyləmə mütləq mana məni! Fuzuli Gazele 31 Męki i cierpienia miłości zachowaj dla mnie, Panie! I od nich także nie zwalniaj mnie nawet na chwilę, Panie! Pamiętać o cierpieniu, to znaczy, nie żalić się. Bólowi, cierpieniu i nieszczęściu poświęć mnie dziś, Panie! Kochałem bóle miłości, a ten ból też mnie ukochał! Żyć będę póki będziesz mnie nim obdarowywał, Panie! Daj mi, proszę, silną wolę i cierpliwość na te próby. Przyjaciel nie nazwał mnie nieszczerym, lecz skrytym, Panie! Niechaj moja ukochana staje się coraz piękniejsza. Jeszcze większy smutek, pochodzący od niej, daj mi, Panie! Nagradzaj mnie, proszę, nieszczęściami i trudami życia! Tak abym zaznał szczęścia ubóstwa i nieistnienia, Panie! Niech przez rozłąkę wyschnę jak włosek. Niechaj wiatr poniesie mnie, szczęśliwie i niezwłocznie, na spotkanie z Tobą, Panie! Proszę, nie stawiaj mnie w tym samym rzędzie z dumnym Fuzulim. Proszę, nie oddawaj mnie pod władzę mnie samego, Panie! Yüklə 1,83 Mb. Dostları ilə paylaş:
|