Beznazwy-1
Yüklə 1,83 Mb. Pdf görüntüsü
|
Fuzuli Gazele 95 Twe brwi malowane basmą pięknej barwy nabrały. Jak szable krwiożercze od krwi przelanej zardzewiały. Te brwi, tak ozdobione, grabią serca zakochanych. One jak rabusie, zaraz cech oszusta nabrały. Sczerniałe zwierciadło duszy ucieka od rozumu. Szczęśliwi, którym wstyd i hańba się nie poplątały. Jak pąk, co nie ma pojęcia o pustce życia, są ci, co tkwią w samotności. Ich serca ufności nie nabrały. Mnie obrzucano kamieniami na targu miłości. Mieli mnie za Farhada, którego trudy nie złamały. Przez rubin twych warg asceci upijają się skrycie. Rzucili różaniec – myśli im twe loki splątały. Słowiki rankiem w ogrodach już nie jęczą daremnie. Twoje westchnienia, Fuzuli, ich tonacji nabrały. Füzuli Qəzəllər 96 Aşiyani-mürği-dil zülfi-pərişanındadır, Qanda olsam, ey pəri, könlüm sənin yanındadır. Eşq dərdilə xoşam, əl çək əlacımdan, təbib, Qılma dərman kim, həlakim zəhri-dərmanındadır. Çəkmə damən, naz edib, üftadələrdən, vəhm qıl, Göglərə açılmasın əllər ki, damanındadır. Gözlərim yaşın görüb şur, etmə nifrət kim, bu həm Ol nəməkdəndir ki, lə’li-şəkkərəfşanındadır. Məsti-xabi-naz olub, cəm’ et dili-sədparəmi Kim, onun hər parəsi bir növki-müjganındadır. Bəs ki, hicranındadır xasiyyəti-qət’i-həyat, Ol həyat əhlinə heyranəm ki, hicranındadır. Ey Füzuli, şəm’ tək mütləq açılmaz yanmadan, Tablar kim, sünbülündən rişteyi-canındadır. Fuzuli Gazele 97 Gniazdo ptaka serca jest w twoim zakręconym loku. Gdzieżbym nie był, peri, ty jesteś panią mego losu. Dobrze mi ze smutkiem, nie próbuj leczyć mnie, doktorze. Zostaw mnie w spokoju, bo umrę od twego leku. A ty, nie szarp szat, sposobem szaleńców nieszczęśliwych, aby ręka boska cię nie opuściła, biedaku. Nie żałuj też słonych łez. Ta sól, to istota piękna. To pełen rubin ust i zawdzięczasz je, jego źródłu. Poddając się kokieterii jej oczu, twoje serce w drobnych kawałkach opada na jej rzęsach, po prostu. Rozstanie z tobą oznacza koniec mojego życia. Podziwiasz tych, co po rozstaniu z tobą są bez lęku. O, Fuzuli, nie spal się jak świeca. Ty nie rozwikłasz węzłów miłości, które tkwią tajemnie w jej warkoczu. Füzuli Qəzəllər 98 Məni zikr etməz el, əfsaneyi-Məcnunə mayildir, Nə bənzər ol mənə, dərdi onun dərmanə qabildir. Biyabanlarda Məcnundan qəmü dərdim sual etmin, Nə bilsin bəhr halın ol ki, mənzilgahi sahildir. Mənim tək ola bilməz şöhreyi-şəhri-bəla Məcnun, Qəbul eylərmi bu rüsvalığ hər kim ki, aqildir. Nə müşkil halı olsa aşiqin mə’şuq edər çarə, Gər ol bidərd bilməzsə bu hali, hal müşkildir. Fəraq əyyami seylabi-sirişkimdən xəbər tutmaz, Qiyamət macərasından gör, ol zalim nə qafildir. Fəqihi-mədrəsə mə’zurdur inkari-eşq etsə, Yox özgə elminə inkarımız, bu elmə cahildir. Füzuli, el səni Məcnundan əfzun der məlamətdə, Buna münkir degil, Məcnun dəxi mə’qulə qaildir. Fuzuli Gazele 99 Wszyscy pasjonują się Madżnunem, mnie lud nie wspomina. Jego choroba nie równa mojej, bo jest uleczalna. Na pustyniach, gdzie przebywa Madżnun, nie pytają o mnie. Bo co o morzu ma wiedzieć ten, co na lądzie przebywa. On nie może na cały kraj zasłynąć nieszczęściem, jak ja. Człowiek rozsądny przejmie się wstydem, jakim jest obmowa. Jaki by nie był ciężki twój stan, ona może cię wyleczyć. Biada, gdy nie znając twego stanu, nie pomoże miła. Ty nie znasz, miła, potopu łez, które płyną z mych oczu. Nie znasz grozy Sądnego Dnia, dlatego jesteś okrutna. Asceta może odrzucić miłość. To jest wybaczalne. W tej kwestii on jest ignorantem – jego wiedza niepełna. Fuzuli, ludzie bardziej cię potępiają niż Madżnuna. On by temu nie zaprzeczył, wszak to prawda oczywista. Füzuli Qəzəllər 100 Saqiya, cam tut ol aşiqə kim, qayğuludur, Qayğu çəkmək nə üçün, cam ilə aləm doludur. Təlx göftarsız olmaz ləbi-yar, ey aşiq, Çox həvəs eyləmə ol şərbətə kim, ağuludur. Qoyalım başı xümi-badə əyağinə gəlin, Tutmamaq olmaz onun hörmətini, bir uludur. Bunca kim, kuhsifət başimə daşlar urulur, Dideyi-bəxtim oyanmaz, nə ağr uyğuludur. Dili-pürxunimə yağıdırma bəla peykanın, Həzər et, şişəyə, nagəh zərər eylər, doludur. Könlümün zəxminə peykanını etdim mərhəm, Gənci-qəmdir, nola gər böylə dəmir qapuludur. Nərgisin fikri, Füzuli, gözü könlümdə gəzər, Tutar ahu vətən ol yerdə ki, otlu, suludur. Fuzuli Gazele 101 Podczaszy, lej nieszczęśliwym, by czasze ich były pełne. Na cóż się martwić, kiedy wina dość i dzbany są pełne. Zakochany biedaku, wiedz! Jej usta bywają gorzkie. Nie kosztuj tych szerbetów, co są z trucizną zmieszane. Na początku skłoń głowę przed pucharem z dobrym winem. Ono godne jest szacunku. Jego właściwości są znane. Głazy, jak góry wciąż uderzają w moją biedną głowę. Niestety, oczy mego losu są głęboko uśpione. W moje biedne serce, pełne krwi, nie miotaj strzał niedoli. Mój puchar jest delikatny, zaszkodzą mu strzały celne. Może twe strzały będą balsamem dla mojego serca? Mój skarbiec musi mieć wrota ciężkie. Wszystkim to jest znane. Fuzuli nie przestaje myśleć o jej oczach – narcyzach. Nawet łania wybiera na pastwisko łąki wilgotne. Yüklə 1,83 Mb. Dostları ilə paylaş:
|