110
İmam
Əbu Hənifə
insanlardır. Şəri dəlillərə əsasən çıxardıqları hökmlərdə
onlara − xüsusilə də Əbu Hənifəyə etiraz etmək olmaz.
Çünki o, imamların böyüyüdür. Rəsulullaha (s.ə.s) ən yaxın
dövrdə yaşamışdır. Habelə o, tabeunun böyüklərindən olan
imamları da görmüşdür.
Müsəlmanlar onun böyüklüyü, elmi, vərası, zahidliyi, if-
fəti, ibadəti və bir çox məziyyəti haqqında həmrəydirlər.
Belə bir imama etiraz etmək doğru olar? Allaha and içirəm
ki, ancaq bəsirətsizlər bunu edər.
İmamlara kor-koranə düşmənçilik edən insanlarla birgə
olmaqdan çəkin! Yoxsa həm bu dünyada, həm də axirətdə
ziyana məruz qalarsan. Kitabımın bir çox yerində qeyd
etdiyim kimi, imam Quran və Sünnəyə son dərəcə bağlı idi.
Zaman keçir. Lakin, onun məzhəbinə tabe olan insanların
sayı gün keçdikcə daha da artır. Bununla yanaşı insanların
onun fiqhi görüşlərinə olan etimadı da artır. Bir neçə yerdə
imamımız Şafeinin “İnsanların hamısı fiqhdə Əbu Hənifəyə
möhtacdır», − sözünü qeyd etmişdim.
Ona tabe olanlardan bəziləri, başqa imamları qəbul et-
sinlər deyə təzyiqlərlə üzləşdilər. Bəziləri zindanlara atı-
la raq əziyyətlərə məruz qaldılar. Allaha and olsun ki bu
edilənlərin heç bir faydası olmadı. Eləcə də bəzi təəssüb-
keşlərin, imam haqqındakı fikirləri və onun haqqında
deyilən “O əhli rəydir”, − sözünün də heç bir əhəmiyyəti
yoxdur. Əksinə, imamı günahlandıran şəxslərin bu sözləri
müdəqqiq
185
alimlər nəzərində heç bir məna kəsb etmir. Onu
ittiham edənlər, müctəhidlərin ixtilaf etdikləri məsələləri,
istinbatlarındakı dəqiqlik və dərinliyi bilsəydilər Əbu Hə-
nifəni müctəhidlərin əksəriyyətindən üstün tutardılar.
Ey qardaşım! İmama müxalifət edən, dini məsələlərdə
düşüncəsiz şəkildə davranan müxtəlif məzhəblərdən bəzi
tələbələrə olan şəfqətimdən dolayı, Əbu Hənifənin mövqeyi
185. Məsələləri incəliklə araşdıran şəxs deməkdir.
111
İslam alimlərinin gözü ilə hədis elmində
haqqında daha çox yazıram. Çünki bunlar, digər imamların
əksinə, Əbu Hənifənin elmindən xəbərsiz olduqları üçün,
onun bəzi ictihadlarını zəif göstərmək kimi bir xətaya
düşdülər. Şübhəsiz, düşünən və həqiqətləri görən elm əhli
imamların Kitab və Sünnədən hökm çıxarma üsullarını çox
yaxşı bilir”.
186
Albaninin İmam Əbu Hənifə haqqındakı fikirləri
Mötəbər hədis alimlərinin əksəriyyətindən gətirdiyimiz
sitat lar Əbu Hənifənin hafizəsinin qüvvətli olmasından
xəbər verir. Hafiz Əbul-Həccac əl-Mizzi
“Təhzibul-kəməl”
əsərinin müqəddiməsində bunları yazır:
“Bu kitabda keçən cərh və tədil imamları ilə digər alim-
lərin sözlərinin əksəriyyəti Hafiz Əbu Xatimin oğlu Hafiz
Əbu Muhəmməd Əbdürrəhman ibn Əbi Xatim ər-Razinin
“Kitəbu1-cərh vət-tədil”, Hafiz Əbu Əhməd Abdullah ibn
Adiyy əl-Curcaninin
“əl-Kəmil”, Hafiz Əbu Bəkr Əhməd ibn
Əli ibn Sabit əl-Xatib əl-Bağdadinin
“Tarixu-Bağdad”, İbn
Asakir əd-Dəməşqi adı ilə tanınan Hafiz Əbul-Qasım Əli
ibn Həsən ibn Hibətullahın
“Tarixu Dəməşq” əsərlərindən
götürülmüşdür. (Mövzudakı yerinə görə) bu dörd
kitabdan və ya bəzilərindən yazılanlar digər əsərlərdə nəql
edilənlərdən daha çoxdur.
Bu kitab hədis raviləri, imamlar və böyük alimlərin hə ya-
tı haqqında yazılmışdır
.
Burada yazılanlardan əlavə ətraflı
mə lumat əldə etmək istəyənlər həmin dörd kitabdan başqa
aşağıdakı kitablara baxa bilərlər:
Muhəmməd
ibn Sad “ət-Təbəqatul-kübra”.
Əbu Bəkr Əhməd ibn Əbi Heysəmə Zuheyr ibn Hərb
“Tarix”
Əbu Xatim
Muhəmməd ibn Hibban əl-Busti “Kitabus-siqat”
186. əş-şərani, “əl-Mizanul-kubra”, ı, 69.
112
İmam Əbu Hənifə
Əbu Səid Əbdürrəhman ibn Əhməd ibn Yunus ibn Əbdül-
Əla əs-Sadəfi
“Tarixi Misri”
Hakim Hafiz Əbu Abdullah Muhəmməd ibn Abdullah
ən-Neysaburi
“Tarixi Neysabur”
Hafiz Əbu Nuaym Əhməd ibn Abdullah ibn Əhməd əl-
İsfəhani
“Tarixi İsfəhani”.
Bu kitablar rical sahəsində yazılmış əsas kitablardır”.
187
İbn Adiyy Əbu Hənifə haqqında fikirlərində həddi aş-
mış dır. Xatib Bağdadi də İmama yönəldilən ittihamların ha-
mı sını kitabında qeyd etmişdir.
Elm əhlinin müraciət etdiyi və özlərindən sitat gətir di-
yi miz Səməni, Nəvəvi, Mizzi, Zəhəbi, İbn Kəsir, Hüseyni,
Burhan əl-Hələbi və ibn Həcər kimi alimlərə gəldikdə
isə, bu alimlərin heç biri Əbu Hənifəyə atılan iftiralarla
maraqlanmadılar. Ona iftira atanların əksinə, Əbu Hənifəni
hafiz olaraq qəbul etmiş, onun etibarlı biri olduğunu
bildirmişlər. Həmçinin, hədislərin səhih və ya zəifliyi, o
cümlədən ravilərin necəliyi haqqında fikirlərinə müraciət
etmişlər.
İmam Əbul-Həccac əl-Mizzi
“Təhzibul-kəməl” əsərindəki
məlumatların hamısını Xatib Bağdadinin
“Tarixu Bağdad”
kitabından götürmüşdür. Ancaq onun haqqında deyilən
bəzi sözlərin şəxsi təəssübkeşlikdən qaynaqlandığını bil-
di yinə görə, İmamı hörmətdən salan fikirləri əsərinə
daxil etməmişdir. Çünki, İmam özünə atılan bu əsassız
iftiralardan uzaqdır. Buna görə də həmin fikirləri yazmağa
ehtiyac yoxdur.
İmam Zəhəbi həmin əsər haqqında “Siqa raviləri tanıtmaq
üçün yazılmışdır”, − demiş və onun metodunu tərifləmişdir:
“Ustadımız Əbul-Həccac, Əbu Hənifənin nüfuzuna xələl
gətirən heç bir fikrə əsərində yer verməməklə çox yaxşı iş
187.
əl-Mizzi, “təhzibul-kəməl”, ı, 3,
Darul-Məmun lit-turas, 1402, 1-ci nəşr.