Bu "Nağıllar" kitabının digər nağıllar kitabından fəqrli gözəl cəhəti
Yüklə 496,42 Kb. Pdf görüntüsü
|
Mətin bu vaxta qədər şəkilləri qıza baha satdığından peşman oldu.
- Sən gərək mənə çoxdan deyəydin ki, şəkilləri nə üçün alırsan, mən də onları sənə ucuz verərdim. Əvvəlki şəkilləri mən sənə çox baha qiymətə verdiyimə görə bu şəkli sənin bacına hədiyyə verirəm, - deyə oğlan qızdan pul götümək istəmədi.
Qız çadranın altından əlini çıxardıb şəklin pulunu verdi: - Oğlan, sən incimə, mən səndən pulsuz heç nə ala bilmərəm. Sən bacıma, görə bilmədiyi dünyanı göstərirsən, bu mənim üçün ən qiymətli bir şeydir. O, hər dəfə şəkli görəndə elə bilirəm ki, sən bacımın gözlərinə nur verirsən.
M
- Onda mən sənin bacına gözəl bir şəkil çəkib hədiyyə verəcəyəm. Qız çox sevindi:
-
-göyü nurlandıran Günəşi görməyi arzu edir. Həmişə Tanrıya yalvarır ki, heç olmasa bircə dəfə Günəşi görə bilsin.
Mətin bu sözləri eşidəndə gözlərinin yaşını saxlaya bilmədi. Kor qıza çox yazığı gəldi. Bacısına söz verdi ki, Günəşin gözəlliyini görməkdən məhrum bacısına, mütləq bu gözəlliyi göstərəcək . Mətin qızdan evlərinin yerini öyrəndi. Onlar ayrıldılar. Birdən oğlanın yadına babasına verdiyi söz düşdü. O Günəşin əksini heç vaxt çəkməyəcəyinə babasına söz vermişdi. İndi isə qıza Günəşi çəkməyi vəd elədiyinə peşmançılıq çəksə də, artıq gec idi. Öz -ö zünə deyinməyə başladı: -Ey dadi- bidad, mən neylədim? Günəşin əksini heç vaxt çəkməyəcəyim üçün babama verdiyim sözü tamam unutdum. Mətin qızın arxasınca onların evlərinə getdi. Darvazanı bazarda gördüyü qız açdı. Arxasınca da əllərini divarlara sürtə -sürt ə, on
- on bir yaşında olan bir qız gəldi. Mətin başa düşdü ki, bu kor qızdır. Onun gözləri görməsə də, çox gözəl idi.
Bacısı qapı ağzında rəssam oğlanı görcək çox sevindi:
- Pəri, şəkilləri çəkən bu rəssamdır.
Pəri yaxına gələrək: - Sənin sehrli əllərinə qurban olum, rəssam. Çəkdiyin şəkillərdən savay mən qaranlıq dünyamdan başqa heç nə görmürəm. Bacım Fərəh deyir ki, sən mənə Günəş şəkli çəkəcəksən. Mən bircə dəfə Günəşi görsəm, özümü heç vaxt bədbəxt saymaram, - deyə az qala Mətinə yalvarmağa başladı. Kor qızın kövrək səsi Mətini kədərləndirdi. Qızın sınıq ürəyini bir daha sındırmaq istəmədi. İstər - istəməz dilləndi: - Mən sənin üçün bizim mahalda ən gözəl yer sayılan «Yeddi gözəl» şəlaləsinin şəklini çəkəcəyəm. Həmin şəkildə də mütləq yerə - göyə şəfəq saçan Gün əşimizi əks etdirəcəyəm.
Mətin Pəriyə söz verdi ki, bazar gününədək şəkli ona çatdıracaq. Daha orada yubanmadan evinə döndü. Oğlan yol boyu fikirləşdi ki, əgər zavallı qızcığaz mənim şəkillərimdən başqa heç nə görmürsə, mən mütləq ona istədiyi Günəşin şəklini çəkəcəyəm. Qoy ondan sonra nə olur olsun. Təki kor qız arzusuna çatsın.
Bu fikirlərlə o evinə çatdı. Bir tikə yeməyini yeyib dincəlmədən fırçasını, bir parça kətanını və yemək boğçasını qoltuğuna vurub, düz yollandı «Yeddi gözəl» şəlaləsinə.
«Yeddi göz əl» şəlaləsi Mətinin xoşladığı ən gözəl yerlərdən biri idi. Burada dağın başından yerə tökülən Vəndam çayının yaratdığı şəlalə, elə gözəl idi ki, adam ona baxmaqdan doymurdu. Gur çay dağdan aşağı elə axıb tökülürdü ki, bir-
birinin üstündə, biri - birindən gözəl yeddi şəlalə yaranırdı. Ona görə də şəlalənin adını «Yeddi gözəl» şəlaləsi qoymuşdular. Şəlalənin yaxınlığında məskən salmış nohurlular və vəndamlılar bu şəlaləyə müqəddəs pir kimi baxar, ürəklərində niyyət tutub şəlalədən su içərdilər. Deyilənə görə, ondan
sonra həmin istək mütləq yerinə yetərdi. Dağın üstündə, su axmayan yerlərdə isə otlardan, çiçəklərdən başqa heç nə bitmirdi. Uzaqdan baxanda adama elə gəlirdi ki, şəlaləli dağın ətrafına lalə naxışlı yaşıl xalı döşənib.
Mətin aşağıdan yuxarı baxanda oradan boylanmış Günəşi gördü. Günəş şəlaləni daha da gözəlləşdirirdi. Mətin şəkil çəkməyə Günəşdən başladı. Elə gün tamam batana qədər təkcə onun şəklini çəkdi. Yorulduğundan başını bir az qoydu çəmənliyə ki, dincini alsın. Necə yorulmuşdusa da, şirin yux uya
getdi. Bir də ayılanda gördü ki, göy üzü ulduzlarla doludur. Bildi ki, gecədir. Amma hər tərəf işıqlı olduğundan Mətin çaşıb qaldı. Bilmədi ki, səhərin açılmağına nə qədər qalıb. Gözü çəkdiyi şəklə sataşdı. Gördü çəkdiyi şəkil elə işıq verir ki, elə bil od tutub yanır. Bu sirrə məətəl qaldı. O şəkli tərsinə çevirib, üzüaşağı qoydu. Bu vaxt hər tərəfə zülmət qaranlıq çökdü. Mətin meşənin bu qaranlığından bir az vahimələndi və tez şəkli üzünə çevirdi. Yenə hər tərəf nura boyandı. Mətinin yuxusu qaçmışdı. Evlərinə getsəydi də yata bilməyəcəkdi. Ona görə də oturub şəklini çəkməkdə davam elədi. O səhərə qədər şəkil çəkdi. Yaman acmışdı. Gətirdiyi yemək də qurtarmışdı. Durdu getdi bir az qarağatdan, böyürtkəndən yeyib, aclığını öldürdü. Gəlib yenə də şəkil çəkməyə davam elədi.
Belə
- belə, Mətin üç gün - üç gecə meşədə, şəlalənin qırağında yatdı. Axır ki, şəkli çəkib qurtardı. Bu üç gündə o yorulmadan şəlalənin gözəlliyini olduğu kimi ilə kətanın üzərinə köçürtdü. Sonra uzaqdan dayanıb şəklə tamaşa elədi. Mətin hələ ömründə belə gözəl şəkil görməmişdi. Sevindiyindən uçmaq istəyirdi.
Mətin bir az uzandı ki, dincini alıb, durub yola düzəlsin. Uzandığı yerdəcə yuxuya getdi. Təzəcə yuxuya getmişdi, yuxuda babasını gördü. Babası Mətini qucaqlayıb zülüm - zülüm ağlayırdı : - Mən sənə deməmişdimmi ki, Günəş müqəddəsdir, onun şəklini çəkməyəsən? İndi mən sənə heç bir kömək edə bilməyəcəyəm.
Mətin babasını sakitləşdirmək istədi: - Baba, mən Günəşi Pəriyə göstərmək istədim. Ona söz vermişdim axı. Zavallının gözləri kordur, çəkdiyim şəkillərimdən savay qızın gözləri heç nə görmür.
Baba isə elə bil oğlanın sözlərini eşitmək istəmir, hönkür - hönkür ağlayırdı. Birdən haradansa bir qara geyimli adam peyda oldu, babanı itələyib yıxdı. Onun əlində fırça var idi. Qara geyimli həmin adam fırçanı qara rəngə batırıb Yüklə 496,42 Kb. Dostları ilə paylaş:
|