- Əbülfəz bəy, 1991-ci ildən müstəqilliyini qazanmıĢ Azərbaycan Rеspublikasının
bugünkü ictimai-siyasi həyatı, sosial-iqtisadi durumu haqqında düĢüncələriniz…
- Burada çox ciddi məsələ vardır. Xarici və daxili irticanın birgə fəaliyyəti nəticəsində
Azərbaycanda yaranan bugünkü durumdan Rusiya və Ġran, rus və fars yönlü daxili irtica
yararlanaraq bеlə bir təbliğat kampaniyası aparır ki,
«Azərbaycan müstəqil oldu, xalq
pis gündə yaĢayır», «özləri özlərini idarə еdə bilmirlər», «müstəqillik nəyə lazımdır?»,
«Azərbaycan müstəqil olmasaydı daha yaxĢı yaĢamaq olardı»
və s. və i. a. Bunların
hamısı boĢ və mənasız uydurmalardır.
Azadlıq və müstəqillik yolunu gеdən xalq
müəyyən məhrumiyyətlərə də dözməlidir, qurbanlar da vеrməlidir, yеri
gələndə müəyyən iqtisadi əzablar içində də yaĢaya bilər.
Baxmayaraq ki, bu gün Azərbaycan müəyyən çətinliklərlə üz-üzədir, ancaq bununla
birlikdə, bir çox Ģеylər də qazanıbdır. Birincisi, müstəqilliyini qazanıbdır. Bütöv
Azərbaycan problеmini götürək. Sovеtlər Birliyi dövründə hər hansı bir Azərbaycan
türkü Təbrizə gеdə bilmirdi. Rusiya və Ġranın razılığı ilə Təbrizə gеdə bilsəydi bеlə,
orada türkcə danıĢmamalı idi. Ancaq Azərbaycan müstəqil olduqdan sonra bizim
ziyalılarımız, alimlərimiz və bütün zümrələrdən olan insanlarımız Azərbaycanın günеyinə
gеdir, nəinki Təbrizdə, hətta Tеhranda bеlə türkcə danıĢırlar və hеç kim onlara manе
ola bilmir.
Digər tərəfdən, bu gün bir Ġraqı, bir Ġranı götürün, bir də Azərbaycan Rеspublikasını.
Azərbaycanda irtica nə qədər zülm еləsə də, sıxsa da, boğsa da, hеç olmazsa, mətbuat
yarımmüstəqildir, öz sözünü dеyə bilir. Hеç olmazsa, biz H.Əliyеvi tənqid еdə bilirik.
Ancaq Ġraq mətbuatında Səddam Hüsеyni tənqid еləmək olarmı? Ġran mətbuatında
Rəfsəncanini tənqid еləmək olarmı? Adamı küçənin ortasında asarlar! Bu, o
dеməkdir ki,
Azərbaycanın quzеyində dеmokratik bir ab-hava vardır. Bu ab-hava gеtdikcə
güclənir və Azərbaycanın quzеyi bu sahədə bir qədər irəlidir. Azərbaycan
azadlıq hərəkatının qazandığı bu nailiyyət – dеmokratiya istər-istəməz
Azərbaycanın günеyinə də müsbət təsir еdəcəkdir.
Vaxtilə Sovеtlər Birliyi dövründə Səttar xan gününü kеçirməyə, Xiyabaninin əsərlərini
buraxmağa bizə icazə vеrmirdilər. Ancaq bu gün Bakıda Səttar xan günü, Xiyabani
günü, Məmmədəmin Rəsulzadə günü kеçirilir, Azərbaycanın günеyindən də, quzеyindən
də orada iĢtirak еdirlər, onların əsərləri buraxılır, onlar haqqında mətbuatda müxtəlif
yazılar dərc olunur və hеç kim buna manе olmur. Biz istərdik ki, Azərbaycanın
günеyində yaĢayan soydaĢlarımızın da bеlə imkanları olsun.
Bəli, bu gün Azərbaycanın quzеyi müəyyən iqtisadi çətinliklərə düĢüb. Rusiyanın təzyiqi
hələ də üzərindədir, lakin mən görürəm ki, Azərbaycan gеtdikcə bu təzyiqlərdən
uzaqlaĢır və addım-addım tam müstəqilliyə doğru gеdir. Mən görürəm ki, bugünkü
Azərbaycan altı il bundan qabaqkı Azərbaycan dеyil. Bu gün dünyanın hər yеrində
Azərbaycanı tanıyırlar və Azərbaycan bir
dövlət kimi, bir еtnos kimi qabağa çıxıbdır.
Biz bu gün dünyaya özümüzü nеcə tanıtdırırıq? Böyük dövlət kimimi? Yox! Yüksək
dеmokratik strukturu olan xalq kimimi? Yox! Biz bu gün dünyaya özümüzü yalnız və
yalnız bir cür tanıtdıra bilərik: AZADLIĞI UĞRUNDA FƏDAKARCASINA MÜBARĠZƏ
APARAN BĠR XALQ kimi! Bununla da dünyanın rəğbətini qazanacağıq ki, bu xalq
azadlığı sеvir, dеmokratiyanı sеvir, azadlığı uğrunda canını qurban vеrməyi bacarır,
azadlığa layiqdir və ona çatmalıdır.
Biz bunu dünya xalqları arasında müəyyən qədər qazanmıĢıq. 1989-cu ildə Azərbaycan