Бялядчи-ъядвял
Yüklə 3,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Олдли Щаксдосун гябул гапысы. Эютцр, гардашым, бир аз от эютцр, сонрасы ися – блйуз вя исщалдыр. (инэ.). 4 Демяли (лат.)
59
Təmizlik. (Bəsdir. Yaxşı, get. Get otelə, duş qəbul et, «Paris Notr-Dam kilsəsi»ni, ya da «Maşkul canavarları»nı oxu, ayıl, nəhayət. Bu da ektrapolyasiyadır, bəs necə.)
şirəni sıxıb çıxarardı! Sən heç cür ağlamırsan? E-ey, sən ağlayırsan? Bu «təmiz-lik»i xaçın suya salınması möcüzəsi kimi başa düşməliyik. Damn the language 1 . Ağılla dərk etmək mümkün deyil, möcüzə kimi qəbul etmək lazımdır. O zaman itirilmiş cənnəti yenidən əldə etmək haqqında niyə düşünməyək: ola bilməz ki, burada olaq, ancaq mövcud olmayaq. Brisse? İnsan qurbağadan əmələ gəlib … Blind as a bat, drunk as a butterfly, foutu, royalement foutu devant les portes que peut etre… 2 (Boynunun ardına bir parça buz qoy və yat. Ancaq problem var: kim çalır – Conni Dodds, yoxsa Albert Nikolas? Deyəsən, Doddsdur. Ronalddan soruşmaq lazımdır.) Yaramaz misra qanadlarını mansardanın pəncərəsinə çırpır: «Susmazdan və huşunu itirməzdən qabaq…» Bu, nə cəfəngiyatdır. Necə də sərxoşam. The doors of perception, by Aldley Huxdous. Get yourself a tiny bit of mescaline, brother, the rest is bliss and diarrhoea. 3 Gəlin ciddi olaq (əlbəttə, bu Conni Doddsdur, bəzən nəticəni dolayı yolla əldə edirsən. Zərb aləti – Zutti Sinqlton adlı biri, ergo
4 klarnet – Conni Dodds, cazologiya – deduktiv elmdir və səhər saat dörddən sonra yaxşı mənimsənir. Məsləhət hörmətli cənablar və ruhanilər üçün faydasızdır). Gəlin , hər halda, ciddi olaq. Horasio, gəlin əvvəlcə şaquli vəziyyət alıb küçəyə çıxmağa çalışaq və əlimizi ürəyimizin üstünə qoyub özümüzə sual verək (əlimizi ürəyimizə? Yoxsa dişimizi dişimizə – bir sözlə, nəsə bunabənzər bir şey. Toponimiya, toponimiya-anatomiya, iki cilddə, illüstrasiyalarla), – sual verək ki, bu işin qulpundan yapışmağa dəyərmi, əgər dəyərsə, o zaman yuxarıdan, yoxsa aşağıdan (ancaq o qədər də pis deyil, fikirlər aydındır, araq onları pərvanə – kəpənək kimi mıxlayır, Hə – bu, Hə, a rose is a rose, is a rose, April is the cruelest month 5 , hamı öz yerinə, hər kəsin öz yeri var və hər bir qızılgülü onun yerinə, qızılgülsə elə qızılgüldür, elə qızılgüldür, elə qızılgüldür…). Uf! «Becare of the Jabbercocry my son» 1 .
Horasio azca büdrədi və görmək istədiyini aydınca gördü. O bilmirdi ki, işin qulpundan aşağıdan yapışsın, yoxsa yuxarıdan və özünü əldən salıb bu vəziyyətə – dalğın, fikri dağınıq pəncərədən bayıra, yağışa, yaşıl şamlara, Sibillanın quzu kimi külrəngi sifətinə baxan və « Jelli Beans Blues» oxuyan Ma Reynini dinləyən vəziyyətə düşmək ona lazımdırmı? Bəlkə də, belə
1
2
Йараса кими кордур, пярваня кими сярхошдур (инэ.), эюздян итди, мющтяшям шякилдя йох олду, ола билдийинъя… (фран.) 3
Олдли Щаксдосун гябул гапысы. Эютцр, гардашым, бир аз от эютцр, сонрасы ися – блйуз вя исщалдыр. (инэ.). 4
Демяли (лат.) 5
Бурада: гызылэцл еля гызылэцлдцр, еля гызылэцлдцр, еля гызылэцлдцр. Апрел – ян сярт айдыр. (инэ.) 1
Деди-годудан горх, оьлум. (инэ.). 60
yaxşıdır, dalğın və fikri dağınıq və heç bir şeyə xüsusi diqqət yetirmədən süngər kimi canına çəkməmək, çünki yaxşıca, düzgün nəzərlərlə baxdıqda hər şeyi süngər kimi özünə hopursan. O, elə sərxoşdu ki, evinin darmadağın olduğunu, içərisindəki ələgələn hər şeyin alt-üst olduğunu belə hiss edə bilməzdi, ancaq bu eyni zamanda elə ecazkardı ki, döşəmədə, tavanda, çarpayının altında, hətta ləyəndə ulduzlar və əbədiyyətin qəlpələri, günəşə bənzər şeirlər, hər iki cinsə xas qəzəbdən alışıb-yanan nəhəng qadın və pişik sifətləri üzür, parlayırdı; və bütün bunlar zibillə və onun dilində olan yaşma vallarla qatmaqarışıq şəkildəydi, bu vallarda söz gecə-gündüz çarpışır və qarışqalar kimi skolopendralarla mübarizə aparırdı, kafirlik şeylərin mahiyyətinin dəqiq izahıyla, təmiz obraz isə iyrənc jarqonla cinsi əlaqəyə girirdi. Hər yanda səliqəsizlik hökm sürür, otaqlara yayılırdı, ordan-burdan kirli saç kilkələri sallanırdı, gözlər şüşə kimi parlayırdı, heç bir kombinasiya olmasa da, əllər kartla doludur və hara baxsan, hər yerdə əvvəli və axırı bilinməyən imzasız məktublar, masaların üzərində soyumuş şorba dolu boşqablar, döşəməyəsə alt tumanları, çürük almalar, çirkli bintlər səpilib. Bütün bunlar artaraq, böyüyərək, çoxalaraq əcaib bir musiqiyə çevrilmişdi, bu onun qüsursuz qohumlarının tərtəmiz mənzillərində hökm surən məxməri sakitlikdən də qorxuluydu, ancaq keçmişin hətta köynəyinin düymələrini tapa bilmədiyi, indinin isə ülgüc gül dibçəklərindən birinin dibində unudulduğundan şüşə qırığıyla təraş olduğu bu qarmaqarışıqlığın ortasında, istənilən küləkdə fırlanmağa hazır yelqovan timsalı zamanın ortasında insan sinə dolusu nəfəs alır və onu əhatə edən səliqəsizliyi görərək hədsiz dərəcədə təbii yaşadığını hiss edir və özündən bütün bunların bir mənası varmı deyə soruşur. Əgər insan özündən uzaqlaşmaq istəyirsə, öz-özlüyündə qarmaqarışıqlığın da bir mənası var; yəqin ki, ağılsızlıqdan keçərək kamala yetmək olar, əgər bu onsuz da ağılsızlıqdan məhv olacaq həminki kamal deyilsə. « Nizamsızlıqdan nizama doğru, – Oliveyra düşündü. – Hə, ancaq elə bir nizam varmı ki, istənilən nizamsızlıqdan daha iyrənc, daha qorxunc, daha islaholunmaz olsun? Tanrıların nizamı siklon və ya leykositozdur, şairlərinki – antimateriya, amansız fələk, titrəyən gül dodaqlardır, ilahi, mən necə də sərxoşam, tez gedib yatmaq lazımdır». Sibilla, nədənsə, ağlayır, Gi harasa yox olub, Etyen Perikonun ardınca getdi, Qreqorovius, Vonq və Ronald isə gözlərini valdan ayırmırlar, o isə yavaş-yavaş fırlanır, dəqiqədə otuz üç yarım dövrə vurur, nə az, nə də çox və bu dövrələrdə “Oscar’s Blues” səslənir, sözsüz ki, həm pələng dərisindən, həm də məxmərdən nəyisə olan pianoçu Oskar Pitersonun öz ifasında, xülasə, insan royalın, yağışsa pəncərənin arxasında – bir sözlə, ədəbiyyat.
Yüklə 3,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|