“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
dəbi-kulturoloji tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
222
VIII fəsil
Uinstonla Culiya istədiklərinə nail oldular. Nəhayət ki, nail oldular!
Uzunsov, zəif işıqlandırılmış otaqda dayanmışdılar. Teleekranın səsi güclə eşidiləcək qədər
alınmışdı. Tünd-mavi rəngli xalçanın yumşaqlığı adamda məxmər üstündə gəzməyin təəssüratını
yaradırdı. Otağın uzaq küncündəki yaşıl abajurlu lampanın işıqlandırdığı geniş masanın
arxasında O`Brayen oturmuşdu. Hər iki tərəfində sənədlər qalaqlanmışdı. Başı işə həddindən
artıq qarışdığından, hətta xidmətçi Uinstonla Culiyanı göstərəndə də çevrilib onlara tərəf
baxmadı.
Uinstonun ürəyi elə şiddətlə döyünürdü ki, ağzını açıb nə isə bir söz deyə bilməyəcəyindən
qorxurdu. Onlar bu işi bacardılar. Nəhayət, uzun müddətdən bəri üzərində fikirləşdiyi plan
həyata keçdi. Əlbəttə, bura gəlməklə yelbeyinlik etmişdi. Culiyanı özü ilə gətirməsinin isə
ağılsızlıqdan başqa adı yoxdu. Doğrudur, ayrı-ayrı yollarla gəlmiş, yalnız O`Brayen yaşayan
binanın qapısı önündə görüşmüşdülər. Yol boyu hər an təhlükə ilə üzləşəcəklərini
düşündüklərindən, əsəbləri yay kimi tarıma çəkilmişdi. Kənar şəxsin Daxili Partiya üzvünün
mənzilinə dəvət olunması çox nadir hallarda baş verən hadisə idi. Mənzilin içi nədir, hətta
yerləşdiyi məhəllədə görünmək də ciddi risklərlə bağlıydı. Tərtəmiz, işıqlı bloklar, hər tərəfdə
gözə çarpan zənginlik və cah-cəlal, ləziz yeməklərin, ətirli tütünün burunlarının öyrəşmədiyi xoş
qoxusu, səs salmadan sürətlə enib-qalxan liftlər, o yan-bu yana şütüyən ağ fraklı xidmətçilər -
gördüklərinin hamısı insana qorxu təlqin edirdi. Bura gəlmək üçün əlində əsas olsa da, Uinston
hər addımbaşı haradansa qara uniformalı təhlükəsizlik xidməti əməkdaşının çıxacağını, ondan
sənəd tələb edəcəyini, sonra isə dərhal binanın həndəvərindən uzaqlaşdıracağını gözləyirdi.
Amma O`Brayenin xidmətçisi heç bir söz demədən ikisini də içəri buraxdı. O, balaca boylu, tünd
qara saçlı adam idi. Digər xidmətçilər kimi ağ frak geymişdi. Dördkünc çənəsi, ifadəsiz üzü çinli
olduğunu düşünməyə əsas verirdi. Xidmətçinin ardınca getdikləri dəhlizə xovlu xalaçalar
salınmışdı, divarlara qəhvə rəngində kağız çəkilmiş, tavan ağappaq panellərdən yığılmışdı.
Binanın vestibülü kimi içərisi də adama qorxu təlqin edirdi. Uinston nə zamansa divarları insan
bədənlərinin sürtünməsindən çirklənməmiş dəhliz gördüyünü yadına sala bilmirdi.
O`Brayen barmaqlarının arasında kağız tutmuşdu. Onu necə diqqətlə gözdən keçirdiyi aydın
sezilirdi. Ətli sifəti yana tərəf çevrilmişdi. Bəlkə də iyirmi saniyə beləcə qımıldanmadan oturdu.
Sonra nitqyazarı özünə tərəf çəkib, Nazirlikdə istifadə olunan hibrid Yenidildə hirsli səslə
tapşırıqlar verməyə başladı.
– Birinci abzas vergül beşinci vergül, yeddinci tamamilə bəyənilsin nöqtə altıncı abzas üzrə
təklif ikiqat müsbət fikri cinayətlərin hüdudlarını aşan əbləhlikdir nöqtə maşınqayırma üzrə
planın yerinə yetirilməsi ilə əlaqədar ikiqat müsbət konstruktiv fəaliyyət davam etdirilsin nöqtə
qeydin sonu.
Tələsmədən kreslosundan qalxdı, xalçanın üstü ilə səssiz addımlarla onlara yaxınlaşdı. Elə bil
Yenidil sözləri ilə birlikdə rəsmiyyətinin çoxunu da oturduğu masanın arxasında qoyub gəlmişdi.
Lakin adi vaxtlarda olduğundan daha qaşqabaqlı görünürdü. Bəlkə işini yarımçıq buraxmalı
olduğuna görə əsəbiləşmişdi. Uinstonu bürümüş qorxuya qəflətən özünü itirmək hissi də qarışdı.
Bura gəlməklə axmaq səhvə yol verdiyinə şübhə ola bilməzdi. Hansı əsasla O`Brayenin gizli
siyasi fəaliyyətlə məşğul olması fikrinə düşmüşdü? Yalnız gözlərin ani parıltısına, hər cür izah
oluna bilən ikibaşlı sözə aldanıb gəlmişdi. Qalan nə varsa hamısı xəyallarında yaşatdığı gizli
arzulardan başqa bir şey deyildi. Yalnız lüğəti götürməyə gəldiyini deməklə də canını qurtara
bilməzdi. Onda Culiyanı iştirakını necə izah edəcəkdi?
Teleekranın yanından keçəndə O`Brayen birdən nəyi isə xatırlayıb ayaq saxladı. Arxaya çevrildi,
divardakı düyməni basdı. Çaqqıltı eşidildi. Telekranın səsi kəsildi.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
dəbi-kulturoloji tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
223
Culiya heyrətdən içini çəkdi. Uinston da qorxudan başını itirsə də,
özünü saxlaya bilməyib
soruşdu:
– Məgər siz onu söndürə bilərsiniz?
– Bəli, - O`Brayen cavab verdi. - Söndürə bilərəm. Bizə belə ixtiyar verilib.
O`Brayen düz qarşılarında dayanmışdı. İri gövdəsi ilə onlardan bir baş hündür idi. Sifətindəki
ifadəni anlamaq mümkün deyildi. Bir qədər sərt görkəmlə dayanıb Uinstonun danışmağını
gözləyirdi. Amma Uinston nə deyə bilərdi? Daim işi başından aşan O`Brayenin boş yerə vaxt
itirdiyinə görə əsəbiləşdiyi açıq-aşkar hiss olunurdu. Sükutu pozan yox idi. Teleekran
söndürüləndən sonra otağa vahiməli sakitlik çökmüşdü. Saniyələr ağır-ağır keçib gedirdi.
Uinstona nə qədər çətin olsa da, gözlərini O`Brayenin sifətindən çəkmirdi. Qəfildən ev sahibinin
sərt siması dəyişdi, üzündə təbəssümə bənzər ifadə göründü. Əlinin adətkərdə hərəkəti ilə
gözlüyünü burnunun üstündə rahatladı.
– Mən danışım, yoxsa siz başlayacaqsınız? - deyə soruşdu.
– Mən bir neçə söz demək istəyirəm. - Uinston tələsik dilləndi. Başı ilə teleekranı göstərdi: - O,
doğrudan söndürülüb?
– Hər şey söndürülüb. Biz burada təkik.
– Bura ona görə gəlmişik ki...
Uinston sözlərinə ara verdi. Gətirmək istədiyi dəlillərin əbəs olduğunun fərqinə vardı. Əslində,
O`Brayendən nə kömək gözlədiyini özü də bilmirdi. Bura nə üçün gəldiyini izah eləmək də asan
deyildi. Amma geri çəkilmək olmazdı. Sözlərinin qeyri-inandırıcı və iddialı səsləndiyini başa
düşsə də, davam etdi:
– Bizə elə gəlir ki, gizli fəaliyyət mövcuddur. Hansısa gizli təşkilat Partiya əleyhinə işləyir. Sizin
də bu məsələlərlə bağlılığınız var. Təşkilata üzv yazılmaq, onun işində iştirak etmək istəyirik.
Biz Partiyaya düşmənik. İngsos prinsiplərinə inamımızı itirmişik. Üstəlik, fikir cinayətkarlayırıq.
Nəhayət, əxlaqsız həyat tərzi keçiririk. Bütün bunları ona görə açıq deyirəm ki, həyatımızı
tamamilə sizin mərhəmətinizə təslim etdiyimizə inanasınız. Özümüzə qarşı başqa ittihamlar irəli
sürmək lazımdırsa, onları da deyin.
Uinston susdu, çevrilib çiyni üzərindən arxaya baxdı. Deyəsən, qapının açılmasından
şübhələnmişdi. Zənnində yanılmamışdı. Həqiqətən də balacaboy, qarasaç xidmətçi iznsiz içəri
girmişdi. Uinston onun sinidə qrafin və qədəh gətirdiyini gördü.
– Martin öz adamımızdır, - deyə O`Brayen həvəssiz izahat verdi.-Martin, içkiləri yaxına gətirin.
Dəyirmi masanın üstünə qoyun. Hamıya stul çatır? Elə isə gəlin oturub rahat söhbət edək.
Martin, özünüzə də stul gətirin. İşdən söhbət gedir. On dəqiqəliyə xidmətçi olduğunuzu unudun.
Balacaboy adam tərəddüdsüz əyləşdi. Lakin bunu məhz sahibinin verdiyi imtiyazdan qürur
duyan bir xidmətçi ədası ilə etdi. Uinston gözünün ucu ilə ona baxırdı. Bütün həyatı boyu rola
girdiyinə şübhə ola bilməzdi. Hətta indi də sifətindəki maskanı bir anlığa çıxarıb atmaqdan
ehtiyat edirdi. O`Brayen özü qrafinin boğazından yapışıb qədəhlərə tünd-qırmızı rəngli maye
süzdü. Uinston lap çoxdan divarda, ya da hasarda gördüyü reklamı dumanlı şəkildə xatırladı.
Elektrik naqillərindən düzəldilmiş böyük şüşə aramsız qalxıb-enir, qədəhlərə içki süzülməsi
effektini yaradırdı. Yuxarıdan baxanda qarşılarındakı maye qara rəngə çalırdı. Qrafinin
içərisində isə yaqut kimi yanırdı. Dadı meyxoş idi. Culiyanın qədəhini qaldırıb maraqla
qoxulaması Uinstonun diqqətindən yayınmadı.