Çarlz bukovskġ
Yüklə 2,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
49 Mən portfeli açdım və Lidiyanın hava limanında mənə verdiyi sevgi haqqında Ģeiri fransıza oxumağa baĢladım: –... sənin əyilmiĢ bənövĢəyi sikin... –... sənin sızanaqlarını sıxanda, ordan çıxan irin spermaya bənzəyir... – Ax ZĠBĠL! – deyə fransız hiddətlə qıĢqırdı. MaĢın fırlanaraq sürüĢməyə baĢladı. Fransız sükanla manevrlər edirdi.
– Fransız, – tekila ĢüĢəsindən bir udum alaraq dedim, – deyəsən, biz salamat qurtarmayacağıq axı. MaĢın yoldan çıxıb Ģosse zolaqlarını bir-birindən ayıran xəndəyə düĢdük. Mən tekila ĢüĢəsini ona verdim. Biz maĢından düĢdük və dırmaĢaraq xəndəkdən çıxdıq. ġüĢənin içində qalmıĢ tekilanı bir-birimiz ilə paylaĢa- paylaĢa yoldan keçən maĢınlara əl edirdik. Nəhayət, maĢınlardan biri dayandı. MaĢının sükanının arxasında 20- 25 yaĢlarında sərxoĢ bir cavan əyləĢmiĢdi. – UĢaqlar yolunuz hansı tərəfədir? – Poeziya gecəsinə, – fransız cavab verdi. – Poeziya gecəsinə? www.vivo-book.com
50 – Hə, universitetə. – YaxĢı, minin. O spirtli içki taciri idi. Avtomobilin arxa oturacağı ağzınacan pivə qutuları ilə dolu idi. – Özünüzə pivə açın, – deyə sürücü bizə səsləndi, birini də mənə ötürün. O bizi getdiyimiz yerə çatdırdı. Biz maĢını düz tələbə Ģəhərciyinin mərkəzinə sürdük və auditoriya zalının önündəki çəmənlikdə saxladıq. Tədbirə cəmi 15 dəqiqə gecikmiĢdik. Mən maĢından düĢən kimi qusdum və biz binaya daxil olduq. Bədii qiraətə dözüĢ gətirməm üçün biz yolda cəmi bir dəfə bir pinta araq almaq üçün dayanmıĢdıq. Mən təxminən 20 dəqiqə qiraət etdim, sonra Ģeir vərəqlərini bir kənara qoydum. – Bu zibil məni əməlli-baĢlı bezdirdi, – dedim, – gəlin bir az öz aramızda söhbət edək. Bu söhbət mənim zala nəsə qıĢqırmağım və onların da mənə qıĢqırmaları ilə bitdi. QarĢımdakı tamaĢaçı elə də pis deyildi. Onlar bütün bunları müftə edirdilər. Təxminən
www.vivo-book.com
51 yarım saat sonra bir neçə professor məni oradan bayıra çıxardılar. – Sizin üçün otağımız var, Çinaski, – onlardan biri mənə dedi, – qadın yataqxanasında. – Qadın yataqxanasında? – Hə, məni düz baĢa düĢdünüz, çox qəĢəng otaqdır. ... Onun söylədikləri düz çıxdı. Dördüncü mərtəbədə. Professorlardan birisi bir az viski gətirmiĢdi. O biri professor isə mənə qiraət üçün çek, üstəlik də bilet pulunu verdi. Və biz oturub viski içə-içə söhbət eləməyə baĢladıq. Mən huĢumu itirdim. Ayılanda yanımda artıq heç kim yox idi, amma viskinin yarısı hələ qalırdı. Mən orada oturub viski içə-içə düĢünməyə baĢladım: hey, sən Çinaskisən, Çinaski – Əfsanə. Sənin öz imicin var. Ġndi sən qadın yataqxanasındasan. Burada yüzlərlə qadın var, yüzlərlə. Əynimdə paltar adlandırıla biləcək Ģeylərdən yalnız qısa tuman və corablar vardı. Mən dəhlizə çıxdım və ən yaxınlıqdakı qapıya yaxınlaĢıb onu döydüm. – Ey, mən Henri Çinaskiyəm. Ölməz yazar! Qapını açın! Sizə bir Ģey göstərmək istəyirəm! www.vivo-book.com
52 Qızların qıqqıltı ilə gülüĢdüklərini eĢitdim. – YaxĢı, daĢı ətəyinizdən tökün, – mən dedim, – orada neçə nəfərsiniz? 2? 3? Heç fərqi yoxdur. Üç nəfərin də öhdəsindən gələ bilərəm! Problem deyil!
Məni eĢidirsinizmi? Qapını açın! Mənim BÖYÜK bənövĢəyi Ģeyim var! Bir qulaq asın, mən indi onunla sizin qapınızı döyəcəyəm! Mən əlimi düyünləyib yumruğumla qapını döydüm. Onlar qaqqıldaĢaraq gülməyə davam edirdilər. – Hə, deməli belə oldu, Siz Çinaskini içəri buraxmaq fikrində deyilsiniz? Onda GEDĠN SĠKDĠRĠN! Mən bəxtimi növbəti qapıda sınadım: – Ey, qızlar! Sizin qapınızı döyən son 18 əsrin ən yaxĢı Ģairidir! Qapını açın! Sizə bir Ģey göstərəcəyəm. Sizin vaginal dodaqlarınız üçün Ģirin ət parçası! Növbəti qapıya yaxınlaĢdım. Bu minvalla həmin mərtəbədəki bütün qapılarda bəxtimi sınadım, sonra pilləkənlər ilə aĢağı, üçüncü mərtəbəyə endim və oradakı bütün qapıları döydüm, sonra yenə aĢağı endim və ikinci mərtəbədəki bütün qapıları
www.vivo-book.com
53 döydüm. Viski zəhrimar da yanımda idi və mən əməlli-baĢlı yorulmuĢdum. Öz otağımdan sanki saatlar öncə çıxmıĢdım. Dəhlizlə irəlilədikcə, viskidən də
udumlar almağı unutmurdum. ĠĢlərim heç düz gətirmirdi. Mən otağımın harada, hansı mərtəbədə olduğunu da unutmuĢdum. Ġndi arzuladığım yeganə Ģey öz otağıma qayıtmaq idi. Mən yenə bütün qapıları döyməyə baĢladım, amma bu dəfə daha səssiz və öz qısa tumanım və corablarımdan xəcalət çəkə-çəkə. Yenə də qapını açan olmadı. “Dahi insanlar həmiĢə yalqız olur”. Dördüncü mərtəbəyə qalxandan sonra bir qapıya yaxınlaĢıb onun dəstəyini burdum və qapı açıldı. Budur mənim içində Ģeirlər olan portfelim... boĢ içki bardaqları, siqaret kötükləri ilə dolu külqabı... mənim Ģalvarım, mənim köynəyim, mənim ayaqqabılarım və pencəyim... Çox gözəl mənzərə idi. Qapını örtdüm, çarpayının kənarına oturdum və bayaqdan əlimdə gəzdirdiyim viski ĢüĢəsinin dibini qurutdum. Oyandım. Artıq gün-günorta idi. Mən iki çarpayılı, pərdəli, televizorlu və vannalı qəribə təmiz bir yerdə idim. Yüklə 2,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|