Çarlz bukovskġ
Yüklə 2,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
116 Di Di öz Mersedesini dəbdəbəli bir restoranın qarĢısında saxladı. Orada stullar və masalar qoyulmuĢ günəĢli bir terras vardı. Ġnsanlar burada oturub yemək yeyir və qəhvə içə-içə bir-biri ilə söhbət edirdilər. Biz ayağına çəkmə, əyninə cins geyinmiĢ və boynuna ağır gümüĢ zəncir sarınmıĢ bir zəncinin yanından keçdik. Onun motosikl dəbilqəsi, gözlükləri və əlcəkləri masanın üstündə idi. Yanında əyninə yaĢıl rəngli kombinezon geyinmiĢ və öz balaca barmağını soran arıq, sarıĢın bir qız vardı. Bu yer müĢtəri ilə dolu idi. Burdakılar hamısı cavan, səliqəli və nəzakətli görünürdülər. Heç kim gözünü bərəldib bizə baxmırdı. Hamı asta səslə söhbət edirdi. Biz içəri girdik və əyninə dar gümüĢü rəngli Ģalvar və parıldayan qızılı rəngli köynək geyinmiĢ, belinə 8 düylük qadaqlı remen taxmıĢ, dar sağrılı, solğun bənizli arıq bir oğlan bizə masamızı göstərdi. Onun qulaqları deĢilmiĢdi və qulaqlarından balaca mavi sırğalar asılmıĢdı. Qələmlə çəkilmiĢ kimi nazik bığları bənövĢəyi rəngə çalırdı. – Di Di, – o dedi, – nə baĢ verir? – Qəlyanaltı, Donni. www.vivo-book.com
117 – Bir də içməyə bir Ģey, Donni, – mən dedim. – Ona nə lazım olduğunu mən bilirəm, Donni. Ona “Qızıl Gül” gətir, özü də ikiqat. Biz səhər yeməyi sifariĢ elədik və Di Di dedi: – Yeməyi hazırlamaq üçün onlara bir qədər vaxt lazım olacaq. Burada onlar hər Ģeyi sifariĢə görə hazırlayırlar. – Çox pul xərcləmə, Di Di. – Bütün xərclərimiz cari xərclər hesabına yazılacaq. Di Di balaca bir qara bloknot çıxardı. – Hə, gəl baxaq. Bu gün kimi səhər yeməyinə dəvət eləmiĢəm? Elton Con? – O, Afrikada deyilmi?.. – Ah, düz deyirsən. Bəs onda Kat Stivens necə? – Bəs o kimdir? – Sən onu tanımırsan? – Yox.
– Onu mən kəĢf eləmiĢəm. Bu gün sən Kat Stivens ola bilərsən. Donni içkini gətirdi və Di DĠ ilə söhbət eləməyə baĢladı. Belə anladım ki, onların çoxlu ortaq tanıĢları vardı. www.vivo-book.com
118 Mən isə onların tanıdıqlarından heç kimi tanımırdım. Məni heyrətə gətirmək elə də asan iĢ deyildi. O adamlar mənim vecimə deyildi. Nyu-Yorkdan da xoĢum gəlmirdi. Holivudu da
sevmirdim. Rok
musiqisi də
mənlik deyildi. Ümumiyyətlə, mənim heç nədən xoĢum gəlmirdi. Bəlkə də qorxurdum, ona görə. Hə düz tapmıĢdım – mən qorxurdum. Mən pərdələri də qapanmıĢ bir otaqda tək-tənha oturmaq istəyirdim. Bax bundan həqiqi həzz alırdım. Mənim ağlım çatmır. Mən əbləhin biriyəm. Lidiya isə çıxıb getmiĢdi. Mən öz içkimi bitirən kimi, Di DĠ birini də sifariĢ etdi. Özümü alfons kimi hiss etməyə baĢladım. Və bu çox əla bir hiss idi. Ġçimdəki kədəri dağıtmağa kömək edirdi. Sevgilinlə ayrılmaqdan və sevdiyin qadının səni atıb getməsindən pis Ģey ola bilməz. Nə içməyə bir Ģeyin olur, nə də iĢin. Sadəcə, otaqda oturub divarlara baxmaqdan və düĢünməkdən baĢqa əlindən bir Ģey gəlmir. Bax, qadınlar beləcə səni pis günə qoyurlar, lakin bundan onlar özləri də əziyyət çəkir və zəifləyirlər. Bəlkə də bunun belə olduğuna inanmaq, sadəcə, mənim xoĢuma gəlir.
www.vivo-book.com
119 Səhər yeməyi əla idi. Müxtəlif meyvə xuruĢları ilə yumurta... ananas, Ģaftalı, armud... bir azca üyüdülmüĢ qoz, ədviyyat. Həqiqətən, qəlyanaltımız əla alınmıĢdı. Biz yeməyimizi bitirdik və Di DĠ mənim üçün daha bir içki sifariĢ elədi. Mən, hələ də içimdən çıxara bilmədiyim Lidiya haqqında düĢündüm, amma Di Di də qəĢəng qadın idi. Onun söhbətləri qəti və əyləndirici idi. O məni gülməyə məcbur edə bilirdi. Əslində, mənə də elə bu lazım idi. Mənim gülüĢüm bütünlüklə içimdə həbs olunmuĢdu və qəhqəhə ilə bayıra çıxacağı anı gözləyirdi: HAHAHAHAHA, ah, aman allahım, aman, HAHAHAHAHA. Bu baĢ verəndə mən özümü elə yaxĢı hiss elədim ki. Di Di həyat haqqında bəzi Ģeyləri çox gözəl bilirdi. Di Di bilirdi ki, birimizin baĢına gələn Ģey bizim əksəriyyətimizin baĢına gəlib. Sürdüyümüz həyat tərzləri bir-birindən elə də fərqlənmirdi – bunun belə olmadığını düĢünməyi, belə
olmadığına özümüzü
inandırmağa çalıĢmağı xoĢlasaq belə. Ağrı çox qəribə bir hissdir. QuĢu öldürən piĢik, avtomobil qəzası, yanğın… Ağrı qəfildən gəlir, TARAP və budur o artıq sizin içinizdə oturub. O realdır. Və sizi www.vivo-book.com
120 müĢahidə edən hər kəs üçün siz axmaq kimi görünürsünüz. Elə bil siz qəfildən əbləhə çevrilmisiniz. Bunun əlacı yoxdur. Əlbəttə ki, əgər sizin keçirdiyiniz bu hissləri anlayan və sizə necə kömək ediləcəyini bilən birisini tanımırsınızsa. Biz maĢının yanına qayıtdıq. – Sənin ovqatını düzəltmək üçün səni hara aparmaq lazım olduğunu bilirəm, – Di Di dedi. Mən ona cavab vermədim. Mənə elə qulluq olunurdu, elə bil mən əlil idim. Əslində, mən elə əlil idim. Di Didən xahiĢ etdim ki, maĢını bir barın yanında saxlasın. Onun sevdiyi yerlərdən birində. Barmen onu tanıyırdı. – Bura, – biz bara daxil olanda, o dedi, – bir çox ssenari yazarlarının toplaĢdığı yerdir. Və bir də xırda özfəaliyyət teatrlarının üzvlərindən bəzi insanlar burada toplaĢırlar. Onların hamısından dərhal zəhləm getdi. Çünki bu insanlar hamısı özlərinə ağıllı görkəm verib boĢ-boĢ oturmuĢdular. Onlar bir-birini heçə sayırdılar. Bir yazar üçün ən pis, ən dözülməz Ģey bir baĢqa yazarı tanımaqdır.
Yüklə 2,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|