məti (V. Ştern), ya əsas təhrikedici qüvvələri (L Klaqes), ya da
meyl və münasibətəlri (A.F. Lazurski) kimi şərh olunmuşdur.
Xarakterin irsən keçməsi və həyat prosesində qazanılması
məsələsinin şərhində də prinsipial fikir ayrılığı vardır. İ.Kantın
(XVIII əsr) fikrincə xarakter temperamentdən fərqli olaraq, həyat
prosesində qazanılır. Lakin fiziki xüsusiyyətəlri şərh edərkən
Kant irsi və həyatda qazanılan xüsusiyyətləri bir-birindən ayırmır.
Ribo xarakteri irsiyyətlə şərtlənən bir hadisə kimi başa
düşmüşdür. Malaper, Fulye və başqa alimlər xarak-terdə həm irsi,
həm də həyatda qazanılmış xassələr olduğunu qeyd etmişlər.
Polan xarakterin tamamilə həyat şəraiti ilə müəyyən edildiyini
göstərmişdir. Bu iki nöqteyi-nəzərin mübarizəsi indiyə qədər də
davam edir.
Hər bir xarakter əlaməti yalnız müvafiq tipik şəraitdə təzahür
etdiyi üçün, onun fizioloji sinir mexanizmlərinin də yalnız
müvafiq tipik, təkrar olunan şəraitdə təzahür edəcəyini güman
etmək olar.
Belə fizioloji mexanizmlərdən biri dinamik stereotipidir.
Dinamik stereotip dedikdə, eyni şəkildə təkrar olunan qıcıq-
landırtcılar sisteminin təsirinə cavab olaraq əmələ gələn şərti
reflekslər sistemi nəzərdə tutulur. Dinamik stereotipin səciyyəvi
əlaməti orqanizmin eyni şərti qıcıqlandırıcılara şəraitdən asılı
olaraq, müxtəlif reaksiyalarla cavab verməsidir. Bu keçirilmə
adlanır. Əsasını dinamik stereotip təşkil edən keçirilmənin
mahiyyəti mərkəzi sinir sistemində şəraitdən asılı olaraq müxtəlif
funksional halların yaranmasından ibarətdir.
Xarakter və sinir sisteminin ümumi tipinin təzahürlərini
müqayisə etdikdə, xarakter əlamətlərinin mənşəyini başqa bir
fizioloji şəraiti də üzə çıxır. Mə'lum olmuşdur ki, sinir sisteminin
ümumi tipinin əks (zidd) xassələrinə psixoloji cəhətdən əks
hərəkət tərzi uyğun gəlir. Məlumdur ki, sinir sisteminin ümumi
tipi həm də temperamentin fizioloji əsasını təşkil edir. Buradan
aydın olur ki, temperament və xarakter arasında sıx əlaqə vardır.
Temperamentin tipi xarakterin xüsusi fərdi əlamətlərinin
mənşəyinin ən mühüm psixoloji şərtlərindən biridir.
85
Məlumdur ki, ikinci siqnal sistemi xarakter əlamətlərinin
əsasını təşkil edən "keçirilmə" mexanizminin əmələ gəlməsin-
də mühüm rol oynayır.İkinci siqnal sisteminin birinci siqnal
sistemi üzərində üstünlüyünü və bu iki siqnal sistemi arasında
olan qarşılıqlı münasibətləri nəzərə alaraq, İ.P.Pavlov sinir
sisteminin insana məxsus üç tipini ayırd etmişdir.
1."Mütəfəkkir" tip. Bu tipdə ikinci siqnal sistemi üstünlük
təşkil edir.
2."Bədii" tip. Bu tipdə birinci siqnal sistei üstünlük təşkil
edir.
3."Orta" tip. Bu tipdə siqnal sistemlərinin heç biri üstünlük
təşkil etmir. Xarakter əlamətlərinin mənşəyində sinir sistemi-
nin xüsusi tiplərinin də iştirak etdiyi güman edilir. Lakin sinir
sisteminin ümumi tipinin xassələri əvvəlcədən xarakterin necə
olacağını müəyyən etmir. Eyni sinir tipinə malik olan
insanların xarakteri müxtəlif ola bilər: məsələn, sinir sistemi
zəif tipə mənsub olan adam mehriban, yaxud da kinli, doğruçu
və ya yalançı, səliqəli və ya pinti ola bilər.
Xarakter əlamətləri və xarakterin aksentuasiyasi
Xarakter əlamətləri çoxdur. Ayrı- ayrı dillərdə xarakter
əlamətlərini ifadə edən dörd mindən çox söz vardır. Onların
çoxu olduqca müxtəlif mənalarda işlənir, hətta bəzən eyni bir
xarakter əlamətini müxtəlif çalarlarda səciyyələndirir. Biz qeyd
etdik ki, xarakter inasnın münasibətini ifadə edir. Bu baxım-
dan xarakter əlamətlərini aşağıdakı kimi təsnif etmək olar.
1.
Kollektivə və başqa adamlara münasibəti ifadə edən
xarakter əlamətləri: kollektivçilik, doğruçuluq, kobudluq,
qayğıkeşlik, tələbkarlıq və s.
2.
Əməyə münasibəti ifadə edən xarakter əlamətləri:
əməksevərlik, tənbəllik, məsuliyyətlilik və s.
3. İnsanın özünə münasibətini ifadə edən xarakter əlamət-
ləri: təvəzökarlıq, lovğalıq, şöhrətpərəstlik və s.
4. Əşyalara münasibəti ifadə edən xarakter əlamətləri: sə-
liqəlilik, pintilik, qayğıkeşlik və s.
86
Hər şeydən əvvəl, qeyd edək ki, insanın kollektivə, başqa
adamlara, əməyə, özünə və əşyalara münasibətlərini ifadə edən
xarakter əlamətləri bir - biri ilə üzvi surətdə əlaqədardır.
Məsələn, müəyyən olunmuşdur ki, özünə hörmət etməyən
adam başqalarına da hörmət etmir. İnsan xarakterinin
bütövlüyündən danışanda, adətən-xarakter əlamətlərinin qar-
şılıqlı əlaqədə olmasını nəzərə alırlar. Bununla əlaqədar olaraq
tərbiyə nöqteyi-nəzərindən böyük əhəmiyyətə malik olan iki
məsələni qeyd etmək lazımdır.
1.
Tutaq ki, uşaqda kobudluq kimi xarakter əlaməti özünü
göstərir. Tərbiyəçi (ana və ya müəllim) bu mənfi cəhəti aradan
qaldırmaq üçün onda nəzakətlilik kimi müsbət xarakter əlaməti
tərbiyə etməyə çalışır. ilk baxışda, tərbiyəçi məsələyə düzgün
yanaşır. Psixoloji baxımdan isə ona haqq qazandırmaq olmaz.
Çünki kobudluq uşağın başqa insanlara münasibəti ilə bağlıdır.
Kobudluğu aradan qaldırmaq üçün onun, birinci növbədə,
insanlara münasibətini dəyişmək lazımdır.
2.
İnsanın xarakteri dəyişirmi? İnsanın başqa adamlara,
əməyə, özünə və əşyalara münasibəti dəyişdikcə, onun xa-
rakteri də dəyişir. Xarakter əlamətləri yalnız uşaq yaşlarında
deyil, bütün ömür boyu inkişaf edir və tərbiyə olunur. Adamla-
rın böyük əksəriyyəti öz xarakterlərində 25-55 yaşlar arasında
müəyyən dəyişikliklər baş verdiyini qeyd edirlər.
Xarakter əlamətlərini tipik və fərdi əlamətlər olmaqla üzrə
iki yerə bölə bilərik. İnsanın psixi həyatının bütün cəhətləri
kimi xarakteri də onun ictimai varlığı ilə şərtlənir. Eyni cə-
miyyətdə yaşayan insanların həyat şəraitində ümumilik xüsu-
siyyətlərilə yanaşı, özünəməxsus cəhətlər də özünü göstərir. Bu
xüsusiyyətləri ifadə etmək üçün makro və mikro mühit
terminlərindən istifadə edə bilərik. Bizim hamımızın makro-
mühitimiz eynidir. Yəni birimiz şəhərdə, birimiz kənddə, aran-
da, dağlıq yerdə yaşasaq da bir ölkədə böyüyür, təhsil alır və
fəaliyyət göstəririk.
Makromühit kimi mikromühit də geniş anlayışdır. Bir
misalla fikrimizi izah edək: Leyla və Rəfiqə eyni sinifdə
oxuyurlar. Leylanın qardaşı yoxdur, iki bacıdırİar. Rəfiqənin
isə bacısı
87
Dostları ilə paylaş: |