Cek london ağDİŞ
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
74 nərildəmirdi. O uzaq, işıqlı divara tərəf sürünmək də yaddan çıxmışdı. Onlar yatırdılar və içərilərində təzəcə qızmağa başlayan həyat yavaş-yavaş sönürdü. Təkgöz bütün rahatlığını itirmişdi. O, fərəhsiz və cansıxıcı yuvada indi az yatırdı. Hər yeri axtarırdı. Bir gün ana canavar da balalarını mağarada qoyub ov dalınca getdi. Əvvəllər təkgöz hindu qəsəbəsinə tez- tez baş çəkir, oradan cələyə düşmüş dovşanları oğurlayıb gətirirdi. Lakin qar əriyən kimi çayların donu açıldı, hindular harasa çıxıb getdilər və bu yemək mənbəyi də əldən çıxdı. Boz canavar balası azca ətə-qana gələn kimi yenə də uzaq, ağ divarla maraqlanmağa başladı. Mağaradakı sakinlər xeyli azalmışdı. Onun bircə bacısı qalmışdı. O birilər yoxa çıxmışdılar. Bacısının tərpənməyə belə heyi yox idi. Boz canavar balasının xırda bədəni yavaş- yavaş şişirdi. Amma bütün günü yatan bacısı üçün yeməyə heç nə yox idi. Və onun içindəki həyat qığılcımı da yavaş- yavaş sönürdü. Gün gəldi, təkgöz də mağara ağzında daha görünmədi. Onun həmişə yatdığı yer boş qalmışdı. Bu hadisə şiddətli aclığın ikinci mərhələsində baş verdi. Ana canavar təkgözün yuvaya qayıtmaması səbəbini bilirdi. Bu haqda boz balasına danışa bilməzdi ki... Çayın sol qolu boyunca ova gedən ana canavar downloaded from KitabYurdu.org 75 tekgözün dünənki izinə düşdü. Burada vaşaq yaşayırdı. Ərinin izlərinin qurtardığı yerdə ana canavar təkgözü, daha doğrusu, ondan qalan sür-sümüyü tapdı. Ətrafdakı hər şey bir az bundan qabaqkı döyüşü xatırladırdı. Yəqin ki, döyüşdə qələbə qazanan vaşaq öz yuvasına qayıtmışdı. Ana canavar axtarıb bu yuvanı tapdı. Vaşaq orda idi. Canavar içəri girməyə cürət etmədi. Ana canavar bir daha çayın sol qolu boyu gəzmədi. Yuvada vaşa- ğın balaları var idi. Və o bilirdi ki, vaşaq dəhşətli vəhşidir, quzğun kimi boğuşmağı var. Əlbəttə, ağaca dırmaşa bilən vaşağa üç-dörd canavarın zorla gücü çatardı. Lakin hünərin var, onunla təkbətək vuruş. Ya da vay o günə ki, vaşaq yuvasında balalarını qoyub gələ... Şimal da yaman şimaldır. Amma analıq da analıqdır. Heç bir qüvvə analıq hissinin qarşısını ala bilməz və elə bir gün yetişə bilər ki, ana canavar boz balasının yaşaması naminə cürətlənib çayın sol qolu boyunda olan yuvaya soxular; azğın vaşaqla döyüşə! 4 DÜNYANIN DİVARI Ana canavar mağaram tərk edib, ova çıxanda artıq bala canavar üçün qanun gücdən düşmüşdü. Bu qanun ona yuvadan çıxmağı qadağan edirdi. Bu qanunu ona anası öyrətmişdi. Bu qanunu gah bumu ilə, gah da pəncəsi ilə downloaded from KitabYurdu.org 76 balasını çəkib dartan, övladında qorxu instinkti yaradan ana canavar onun bədəninə yeritmişdi. Mağarada keçirdiyi bu qısa vaxt ərzində boz canavar balası heç nədən qorxmadı. Amma, axır ki, qorxunun nə demək olduğunu anladı. Bu qorxu ona həyatdan köçüb getmiş minlərlə əcdadından keçmişdi. Bu, bəlkə də təkgözdən, anasından qalmış miras idi. Ata-anası da öz əcdadlarından götürmüşdülər. Bu qorxu şimal cəngəlliklərinin əbədi mirası idi. Və hələ heç bir vəhşi ondan öz yaxasını qurtara bilməmişdi. Beləliklə, boz canavar balası qorxunun nə demək olduğunu başa düşməsə də, onu tanıyırdı. Görünür, o, qorxunu həyatın qarşıya çıxardığı çətinliklərdən, maneələrdən biri kimi başa düşürdü. Bu maneələrin mövcud olmasına əmin idi. O, aclıq keçirmişdi və bu aclıq şəhvətini söndürmək üçün heç nə edə bilməmişdi. Çox vaxt isə müxtəlif maneələrə rast gəlirdi. Bu sədlər mağaranın daş divarları idi, anasının ona ilişdirdiyi kəskin, möhkəm zərbələr idi, şiddətli aclıq hissi idi. Bütün bunlar onda belə bir inam oyatmışdı: həyatda çoxlu qadağalar və məhdudiyyətlər var. Onlar qanundur. Onlara tabe olmaq - ağrılı zərbələrdən, hər hansı həyat çətinliklərindən azad olmaq deməkdir. downloaded from KitabYurdu.org 77 Əlbəttə, boz canavar balası bütün bu şeylər haqqında insan kimi düşünə bilməzdi. O, ətraf aləmi iki cürə təsəvvür edirdi: ağrı verən və ağrı verməyən. Çalışırdı ki, ağrı verən bütün şeylərdən uzaq qaçsın, qadağa və məhdudiyyətlərdən gen gəzsin. Yalnız həyatın bəxş etdiyi sevinclərdən, mükafatlardan həzz alsın. Elə buna görə də anasının öyrətdiyi qanuna itaət edirdi. Qorxu qanununa tabe olan boz canavar balası mağaranın çıxış yolundan xeyli aralı durmuşdu. Bu çıxış yolu onunçün hələ də işıqlı, ağ divar olaraq qalırdı. Anası olmayanda bütün günü yatardı. Duranda isə sakit-sakit xırda səslər çıxarardı. Bir dəfə yuxudan duranda o, ağ divarın yanında yad səslər eşitdi. Bu səsin sahibi vəhşi porsuq idi. Amma bala canavar mağaradan gələn qoxunu ehtiyatla iyləyən porsuğu görə bilmirdi. Bircə şey bəlli idi. Səslər ona yad idi, naməlum və qorxunc səslər idi. Axı, qorxunu yaradan əsas amillərdən biri də naməlum səslər idi! Boz canavar balasının tükləri dimdik qalxdı. Lakin səsini çıxarmadı, Tüklərini pırpızlaşdır- mağı hardan və kimdən öyrənmişdi? Əvvəllər onda belə əlamətlər yox idi. Beləliklə, anlaşılmaz qorxu hissi onu bürüdü. Bu qorxuya daha bir instinkt - gizlənmək istəyi əlavə olundu. Boz canavar balası dəhşət içində səssizcə uzanmışdı. O, downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|