88
vengilti qopurdu.
Çay astanasının aşağısında canavar balası burulğana
düşdü. Burulğan onu yüngülco götürüb sahilə yaxın dayaz
yerə atdı. Canavar balası iməkləyib, güclə sudan çıxdı və
uzandı. Onun ətraf mühitlə tanışlığı davam edirdi. Axı su,
canlı deyildi, amma hərəkət edirdi. Bundan başqa su, ilk
baxışdan bərk görünmüşdü. Lap torpağa oxşayırdı. Əsl
həqiqətdə isə su möhkəm deyildi. Canavar balası bu
qənaətə gəldi ki, sən demə, şeylər göründüyü kimi olmur.
Onun içindəki naməlum şeyin qorxusu reallıqla
toqquşduqdan sonra daha da gücləndi. Bütün
əcdadlarından qalan şübhə kimi bu gündən onun da
içində
şeylərin zahiri görünüşünə inamsızlıq kök salacaqdı. O,
hər şeyə şübhə ilə baxacaqdı. Şeylərin həqiqətdə necə
olduqlarını tanımaq üçün əvvəlcə onlan yoxlayacaqdı.
Həmin gün canavar balasının başına daha bir macəra
gəldi. Anası onun yadına düşdü. Və birdən dəhşətlə hiss
etdi ki, dünyanın bütün şeylərindən daha çox ona ana
lazımdır! Çünki bütün başına gələn macəralar onu
bezdirmişdi. Canı heydən düşmüş, beyni yorulmuşdu.
Yaşadığı bu müddət ərzində bugünkü kimi heç vaxt onun
beyni yorulmamışdı. Buna görə də yatmaq istədi.
Cansıxıcı bir tənhalıqla, yazıq bir görkəmlə mağaranı -
anasını axtarmağa getdi.
downloaded from KitabYurdu.org