54
DƏDƏ QORQUD ARAŞDIRMALARI
lərdən fərqli olaraq Oğuz-türk sakral say sistemində onluq rəqəmlər
də nəzərə çarpır. Say etibarı ilə də sakrallıq funksiyasını öz üzərinə
götürən rəqəmlər digər mifoloji sistemlərlə müqayisədə daha çoxdur,
müxtəlif yozumlu və fərqlidir. Oğuz-türk panteonunda iştirak edən
rəqəmləri və onların funksiyalarını nəzərdən keçirək (
Bax: sxem-2):
Bir (1) – Yaradıcının işarəsidir; mifdə ər/OĞUZu - kişi başlan-
ğıcı bildirir.
İki (2) – Oğuzun arvadları - qadın başlanğıclardır // Oğuz soyu-
nun qollarını və yerlə göyün birliyini - vəhdətini şərtləndirir.
Üç (3) – [1 (Vahid –Tanrı; Oğuz - ər) + 2 (1-ci arvad - göydən
yerə enən işıq şüası + 2-ci arvad – ağac və su) = 3] Oğuzun evliliyini
və maddi dünyanın qurulmasını göstərən sakral rəqəmdir. Göy və yer
qadınlarından doğulan oğlanlar - Kosmos və Yerdır. Ümumiyyətlə,
Oğuz türk mifində 3 sakral üçlük mövcuddur: birinci üçlük: Oğuz
və iki arvadı; ikinci üçlük: kosmosla bağlanan üç oğul (Göy xan, Ay
xan, Ulduz xan); üçüncü üçlük: yer və onun orbiti ilə əlaqələnən üç
oğul (Göy xan, Dağ xan, Dəniz xan).
Dörd (4) – Oğuzun hər oğlundan olan nəvələrin sayı // ilkin ün-
sürlər, dünyanın tərəfləri – istiqamətləri nəzərdə tutulur. Mifdə göstə-
rilir ki, Oğuzun nəvələri yer üzünün şimalında, cənubunda, şərqində
və qərbində məskunlaşırlar.
Beş (5) – Oğuzun bir oğlu və ondan doğulan 4 nəvəsidir.
Altı (6) – Oğuzun oğlanlarının və şəcərənin ikinci nəslinin cəmi-
dir [3/3] – kosmosla Yer kürəsinin vəhdəti deməkdir.
Yeddi (7) – Oğuzun hər qanadının başında duran 3 oğlu və on-
ların hər birinin 4 nəvəsinin (3+4) işarəsidir. İlkin tayfa birliklərinin
tərkibini bildirir.
Doqquz (9) – Oğuz-türk şəcərəsinin ilk nəslinin simvoludur.
Daha doğrusu, Dünyanın tam mifik modelidir. 3 [1+2 (1+1)=3] + 6
[Hər arvaddan doğulan 3 oğlu (3 + 3)] = 9.
On iki (12) – Oğuz tayfalarının qollarının,
Bozox və Üçox tayfa
birliklərinin sayıdır. [12+12].
56
DƏDƏ QORQUD ARAŞDIRMALARI
İyirmi dörd (24) – Oğuzun nəvələrinin, şəcərənin üçüncü nəs-
linə daxil olan soyların cəmidir; tayfaların bölünməzliyini simvol-
laşdırır. Otuz üç (33) – Qalın Oğuz elini (9+24 = 33) mənalandırır.
Mifoloji anlamda Göy Tanrısının öz yaratdıqları ilə vəhdətidir:
9 [1+2 (1+1) + 6 (3 + 3) ] + 24
[Hər oğlundan 4 nəvə (6 x 4)] = 33.
Onu da vurğulamaq lazımdır ki, 24-ün tayfa birliyini simvol-
laşdırması təkcə oğuz panteonu ilə məhdudlaşmırdı. Prototürklərin
əksəriyyətində özünə yer alırdı. L.Qumilev Biçurinə istinadən yazır-
dı ki, «Şan Yu Mətənin ordusu da 24 nəslə bölünürdü» [178, 89].
Herodot isə skiflərin 24 tayfaya məxsusluğunu bildirirdi. Deməli,
göstərdiyimiz sxemlər çox dərin qatlardan gəldiyi üçün Türkün bir
qanadına aid deyil, ümumiyyətlə, ümumtürk düşüncəsinin məhsu-
ludur və bu sistemin davamını da müəyyənləşdirmək mümkündür.
Orta əsr tarixçisi F.Rəşidəddinə görə, Gün xanın hər dörd oğlun-
dan 1, Ay xanın hər dörd oğlundan 2, Ulduz xanın hər dörd oğlundan
3, Göy xanın hər dörd oğlundan 4, Dağ xanın hər dörd oğlundan 5,
Dəniz xanın hər dörd oğlundan 6 övlad dünyaya gəlmişdi [90, 218].
Bu rəqəmlərin cəmi 21-dir (1+2+3+4+5+6=21). Nəzərə alsaq ki,
Oğuzun 6 oğlunun hər birinin 4 övladı vardı, onda Ulu Atanın nəti-
cələrinin sayı aşağıdakı şəkildə sistemləşdirilir: Dəniz xandan (6 x
4) 32, Dağ xandan (5 x 4) 20, Göy xandan (4 x 4) 18,
Ulduz xandan
(3 x 4) 12, Ay xandan (2 x 4) 8, Gün xandan isə (1 x 4) 4 nəticəsi var
idi. Ümumilikdə şəcərənin dördüncü nəslinin nümayəndələri (32 +
20 + 18 + 12 + 8 + 4) 94 nəfər idi. Dörd nəslin üst-üstə gəlməsi (6
+ 24 + 94) 124 edir. Və bu rəqəmə bir kişi, iki qadın başlanğıcları da
artırsaq, son nəticə (124+3) 127 alınır.
Əski tarixi qaynaqlarda Ağqoyunlular dövlətinin başçısı Uzun
Həsənin nəsil şəcərəsindən bəhs açarkən yazılır: «Bayındur xan ki,
bu tayfa özünü onun nəsli hesab edir, Gün xan ibn Oğuz xanın oğlu-
dur; Oğuz xan Həsən padşahın əlli birinci babasıdır» [20, 7]. Demə-
li, XV yüzilliyədək Oğuzun 51 nəsli ömür sürmüşdür. Hər nəslə orta