228
DƏDƏ QORQUD ARAŞDIRMALARI
deyib Çin xaqanına düşmən olmuş. Amma nəsil, düzən qurma-
yınca yenə təslim olmuş...” [3; 113].
Beləcə, Türk vətəninin qeyrəti uğrunda çox çalışmış, döyü-
şüb-vuruşmuş, sonda məqsədinə nail olmuşmuş.
Vətən döyüşkənliyi. Vətənini sevən onun təəssübkeşi olan
və qeyrətini çəkən Bilgə xaqan, Kül-tigin, Tonyukuk və başqala-
rı ən ali vəzifədə - xaqanlıqda, vəzirlikdə belə vətənin döyüşkən
əsgəri idi. Bilgə xaqan bu barədə belə deyir: “...Atam Xaqan uç-
mağa vardıqda kiçik qardaşım Kül-tigin yeddi yaşında idi...On
altı yaşında ikən əmim xaqana elini, törəsini belə qazandırdı. Altı
Çub və soğdaklara qarşı səfər etdik. Onları məğlub etdik. Çinli
Onq Tutuq əlli min əsgərlə gəldi, savaşdıq. Kül-tigin yaylarla fır-
ladıb saldırdı. Onq Tutuqun silahlı əlini tutdu, onu silahlı olaraq
gətirib xaqana təslim etdi. O ordunu orada yox etdik. İyirmi bir
yaşında ikən Çin generalı Çaça Sənqünlə savaşdıq. Səksən min
əsgərlə gəlmişdi. Kül-tigin öncə Tadikin Çorun boz atına minib
saldırdı. O at orada öldü. İkinci dəfə İşbara Yatarın boz atına mi-
nib döyüşdü. O at da orada öldü. Üçüncü dəfə Yiqən Siliq Bəyin
doru (qızıl) atına minib saldırdı. Doru at da orada öldü. Düşmən
Kül-tiginin zirehinə, silahına, kaftanına yüzdən çox ox vurdu,
amma üzünə, başına birini dəydirə bilmədi. Düşmən ordusunu
orada yox etdik.
Türk milləti! Kül-tiginin necə hücum etdiyini, necə savaşdı-
ğını bilirsiniz! Kül-tigin iyirmi altı yaşındaykən Yir bayirqulara,
qırğızlara, daha neçə-neçə millətlərə qarşı savaşdı, böyük zəfərlər
qazandı [3.115].
“...Bir ildə beş yol savaşdıq. Kül-tigin Azman adlı atına mi-
nib vuruşurdu. Təkbaşına yeddi əri mizraqladı (nizələdi).
Beş savaşdan sonra Amqa qalasında qışlayıb ilk baharda yenə
ordu çıxardıq. Kül-tigini başçı qoyub orada buraxdıq. Savaşma
tədbiri gördük. Düşmən mərkəzi basdı. Kül-tiqin Öksüz adında-
229
Pedaqogika, Fəlsəfə, Psixologiya
kı atına minib təkbaşına doqquz əri mizraqladı. Mərkəzi qorudu,
vermədi...[3.116]”.
Göründüyü kimi, Bilgə xaqan həm özünün, həm də və xüsusən
qardaşı Kül-tiginin əsgərlik şücaətindən geniş bəhs edir və göstərir
ki, əgər onlar əsgər kimi Vətənin müdafiəsinə qalmasaydılar hamı
məhv olacaqdı, Vətən yenə əldən gedəcəkdi: “ ...Anam, xatun,
bütün analarım, bacılarım, gəlinlərim, şahzadələrim, o gündən
diri qalanlar! Kül-tigin olmasaydı öləcəkdiniz!” [3.116].
“...Ey Türk milləti!”
Bu eli (Vətəni – M.S.) kiçik qardaşım Kül-tigin ilə ölümlə
çarpışaraq qazandım. Qazanıb bu böyük milləti atəşə, suya sal-
madım (fəlakətə də düşürmədim) [3.116].
Qədim türk elində Vətənin döyüşkən əsgəri olmaq hissi ha-
mının ətinə, qanına, iliyinə işləmişdi, onu Vətənin müdafiəsinə
qaldırmışdı. Dar məqamda, ağır gündə hamı bir nəfər kimi Vətəni
qoruyurdu. Türklərin vətən döyüşkənliyi onun təkidi, qətiyyəti,
cürəti, mətanəti, şücaəti, mərdliyi, qəhrəmanlığı və bunlardan
irəli gələn bir sıra fiziki-iradi keyfiyyətləri ilə - cəldliyi, çevikliyi,
qoçaqlığı, igidliyi ilə xarakterizə olunurdu.
Vətən döyüşkənliyinin məzmununa daxil olan bu tələblər
Orxon-Yenisey yazılı abidələrində geniş miqyasda təbliğ və
tərənnüm olur. Yuxarıda Bilgə xaqanın, Kül-tiginin vətən
döyüşkənliyindən bəhs edən fikirlərdə onların təkidi - özlərini
vətən uğrunda mübarizəyə səfərbər etmələri, cürəti – Vətən uğ-
runda fəaliyyətlərinin tezliyi, mətanəti – vətənin müdafiəsi barədə
qəbul etdikləri qərara sadiq olmaları, şücaəti – vətən uğrunda
döyüşmək barədə qəbul etdikləri qərarı qeyd-şərtsiz icra etmələri,
mərdliyi – vətən uğrunda qarşıya qoyulmuş məqsədə çatmaq
naminə özlərini döyüşlərin ağuşuna atmaları ilə, habelə onların
cəldliyi – vətənin müdafiə əmrini yubanmadan, ləngimədən. tez
və dəqiq yerinə yetirmələri, çevikliyi – düşmən onu özünə hədəf
230
DƏDƏ QORQUD ARAŞDIRMALARI
seçə bilməməyi, əksinə özü ona hədəf olması, qoçaqlığı – az vaxt
ərzində səmərəli işləri, igidliyi – Vətənin əsgəri olaraq böyük
uğurla, düşmənə ağır və sarsıdıcı zərbə vurmaqları ilə tanış olu-
ruq.
Orxon-Yenisey yazılı abidələri içərisində Tonyukuk abidəsi
də vətən döyüşkənliyi tərbiyəsi ilə bağlı olduqca maraqlıdır.
Məlum olduğu kimi, Tonyukuk vəzir olmuşdur, özü də üç böyük,
məşhur türk Xaqanının – İltəriş, Karağan və Bilgə xaqanlarının
vəziri olmuşdur. Tonyukuk abidəsindən məlum olur ki, o Tabğac
(Çin) elində tərbiyə alıbmış, çünki o zaman türk xalqı Tabğacın
tabeliyində imiş, türklərin xanı olmadığından, onlar Tabğaclıların
itaəti altında yaşayırmışlar. Ona görə türklər zillətə düşüb, yox
olmaq dərəcəsinə çatıbmışlar. Tonyukuk bu təsvirləri verərək öz
vətən döyüşkənliyi barədə belə deyir ki, mən bu vəziyyətlə ra-
zılaşa bilməyib çöldə qalmış türklərdən süvari piyada dəstələr
topladıb və düşündüm ki, “Arıq buğa kökəlsə, kök buğaya arıq
deyə bilməz”. Türk ordusunu nizamlamaq üçün məhrumiyyətlərə
dözdüm, çöl heyvanları yeyərək aclığa, susuzluğa qalib gəldim..
elmim sayəsində strateji plan cıza bildim...” [1, 122].
Tonyukuk daha sonra belə deyir:
“...Tanrı bilik verdiyi üçün özüm məhz xaqan seçdim... İltəris
xaqan olaraq Cənubi Tabğacı, Şərqə Kitayı, Şimala Oğuzlari çox
öldürdü. Bilik yoldaşı, şöhrət yoldaşı mən oldum” [1, 122].
Ümumiyyətlə, məqbərə şəklində olan iki daşdan ibarət Ton-
yukuk abidəsinin I daşının həm şimal, həm cənub, həm şərq
tərəfindən onun sərgüzəştlərindən danışılaraq, onun qəhrəman-
lığından – Vətən uğrunda özünün bilik, bacarıq və qabiliyyətləri
ilə böyük xariqələr yaratmasından bəhs edilir və buradan bir də
belə məlum olur ki, Vətən döyüşkənliyinə aid edilən, yuxarıda
sadalanan keyfiyyətlər elmli, bilikli olmaqdan nəşət tapır.
Tonyukuk özü də bunu deyir: “...xaqanım mənim (özümün)
Dostları ilə paylaş: |