TƏFSİRİN MEYDANA ÇIXMASI VƏ TƏDVİNİ
181
ğı mövzularda siqa (mötəbər) tabeun müfəssirlərindən nəql edilən
rəvayətləri dəlil saya bilərik.
B. Təfsirin tədvini (yazılması)
Tədvin kəlməsi, lüğətdə “ bir yerə yığmaq, toplamaq və cəm etmək”
mənarına gəlir. Termin olaraq isə tədvin, “ ilk dövrlərdən nəql olunan
sözlü rəvayətləri düzgün şəkildə kitablarda toplamaq” deməkdir.
Xəlifə Ömər ibn Əbd əl-Əziz hicri 101-ci ildə Xilafətin bü-
tün yerlərinə Hz. Peyğəmbərin hədislərinin toplanması barədə
fərmanlar göndərir. Hədislər cəm edilir, qaydaya salınır, isnadları
dəqiqləşdirilir. Bu vaxt təfsir də hədisin bir fəsli (bab) kimi toplanır
və öyrənilir.
Əvvəllər hədis elmnin bir qolu kimi tədvin edilən təfsir, çox
keçmədən müstəqil bir elm kimi formalaşdı. Tabeun dövrünün
sonlarına qədər sözlü olaraq nəql edilən təfsir rəvayətləri ilə yana-
şı, insan təfəkkürünün inkişafı və bəzi yeniliklərin ortaya çıxması
nəticəsində əqli (ictihadi) təfsir ortaya çıxdı.
Tədvin dövründə, əvvəllər şifahi yolla nəql olunan rəvayətlər
toplanmış, qərib kəlmələrlə yanaşı, əsbabün-nüzul, nasix-mənsux
və Quranın ecazkarlığı ilə əlaqədar rəvayətlərə yer verilmişdir.
Bu dövrdə rəvayət təfsiri ilə yanaşı dirayət təfsiri də ortaya çıx-
mış, xüsusilə fiqhi və kəlami məzhəblərin ortaya çıxması ilə daha
da inkişaf etmişdir. Beləliklə də, Quranın nüzulu ilə başlayan təfsir
fəaliyyətləri, tədvin dövründə yeni bir yola girmiş, şifahi dövrdə
üzərində durulmayan bəzi mövzulara yer verilərək, həm rəvayət
təfsirində, həm də dirayət təfsirndə canlanma baş vermişdir.
Mənbələr bizə Quran haqqındakı nəqlləri bir yerə toplaya-
raq onu başdan-sona qədər bir bütün olaraq təfsir edən ilk şəxsin
Müqatil b. Süleyman (150/767) olduğunu bildirir.
TƏFSİR ÜSULU VƏ TARİXİ
182
İlk müstəqil təfsirlərdən olduğu söylənilən bir digər təfsir də
Əbu Zəkəriyyə Yəhya b. Ziyad əl-Fərranın (207/822) Məanil-Quran
adlı əsəridir. Ancaq bu əsəri tədvin dövrünün ilk əsəri saymaq geyri-
mümkündür. Çünki, Müqatil b. Süleyman Fərradan yarım əsr əvvəl
yaşamışdır. Bu mövzuda fərqli fikirlər səslənsə də, ümumiyyətlə
qəbul edilən görüşə görə ilk tədvin edilən təfsir Müqatil b. Süley-
manın qələmə aldığı təfsirdir. O dövrün ilk müfəssirləri və onların
yazmış olduğu təfsirlər bunlardır:
Müqatil b. Süleyman, ət-Təfsirul-Kəbir
Süfyan əs-Sevri, Təfsirus-Sevri
Yəhya b. Səllam, Təfsiru Yəhya
əl-Fərra, Məanil-Quran
Əbu Übeydə, Məcazul-Quran
Abdurrəzzaq b. Həmmam, Təfsir
III. TƏFSİRİN MƏNBƏLƏRİ VƏ NÖVLƏRİ
Təfsiri, insanın vəhyə əsaslanaraq vəhyi anlama cəhdi kimi də
tərif edə bilərik. Tarixə nəzər saldıqda görürük ki, fərqli anlayış və
bilgi dərəcəsinə sahib olan insanlar özlərinə görə müxtəlif metodlar
ortaya qoyaraq Quranı anlamağa çalışmışlar. Bununla yanaşı bütün
müfəssirlərin əsas məqsədi Allahın muradını təsbit etməkdir. On-
ların bu ortaq məqsədə yönələrək fərqli metodlarla Quranı anlama
cəhdləri zamanla bir-birindən fərqli təfsir növlərinin ortaya çıxma-
sına səbəb olmuşdur. Bu təfsir növləri aşağıdakı kimi təsnif oluna
bilər:
TƏFSİRİN MƏNBƏLƏRİ VƏ NÖVLƏRİ
183
A. Məvzii təfsir (Ayə-ayə təfsir)
Quran ayələrinin müshəfin tərtibinə görə ayə-ayə və surə-
surə təfsir edilməsinə “ məvzii təfsir” (təfsirul-məvzii) deyilir. Bu
təfsir növündə ayələrin müshəfdki tərtibi əsas alınır. Hər ayənin
müəyyən yeri olduğu üçün bu təfsir məvzii təfsir adlandırılmışdır.
Bu təfsir növünü əsas alan müfəssir Fatihə surəsindən başlayaraq
Nəs surəsinə qədər Quranın bütün ayələrini bir-bir təfsir edər.
Məvzii təfsir də təhlili və icmali təfsir deyə iki yerə bölünür.
1. İcmali təfsir
Quran ayələrinin qısa şəkildə təfsir edilməsinə “ İcmali təfsir”
deyilir. Müfəssir bu təfsir növündə qısa, ancaq açıq bir şəkildə
ayələri təfsir edir
.
Cəlaleyn təfsirini icmali təfsir nümunəsi saymaq
olar. Bundan başqa daha çox radio və televizor verilişlərindəki Qu-
ran haqqındakı söhbətləri də bu metodun işləndiyi təfsirlərə misal
olaraq
verə bilərik.
2. Təhlili təfsir
Quran ayələrinin müshəfin tərtibinə görə ayə-ayə və surə-surə
təfsir edilib ayələrin bütün yönləri ilə incələnib ortaya çıxarılmasına
“ Təhlili təfsir” deyilir. Bu təfsir növündə müfəssir ayələrdə keçən
qərib kəlimələri və ifadələri açıqlayır, onlar arasındakı münasibəti,
varsa nüzul səbəblərini, ayə haqqında Hz. Peyğəmbər, səhabi və
tabeundan gələn rəvayətləri zikr edir və intellektual səviyyəsindən
də istifadə edərək ayə haqqındakı görüşünü bildirir.
Bu təfsir növü də rəvayət və dirayət təfsirləri deyə iki yerə ay-
rılır.
a. Rəvayət təfsiri (Ənənəvi təfsir)
Bu təfsir növü, Qurani-kərimin, Quranın özünün mübarək ayə-
lərindən irəli gələn mənalar, habelə Hz. Peyğəmbərin, səhabilərin
TƏFSİR ÜSULU VƏ TARİXİ
184
və tabeilərin dedikləri əsasında təfsirini nəzərdə tutur. Rəvayət
təfsirinin qaynaqları Quran, sünnə, səhabə və tabeun sözləri, ərəb
dili və cahiliyyə şerləridir. Quranın ilk təfsirləri məhz ənənəvi
təfsirlər olmuşdur. Bu cür təfsirlər səhabilər və tabeilər dövründə
şifahi rəvayətlər şəklində mövcud olmuş, şifahi olaraq ötürülmüş,
hicrətin ikinci əsrindən etibarən isə, xüsusilə də təfsirin tədricən
hədis elmindən ayrılması ilə əlaqədar olaraq yazıya alınmışdır.
Allah-təala: “Sonra onu (sənə) bəyan etmək də Bizə aiddir!
265
bu-
yuraraq, Quranın bəzi ayələrinin digər bəzi ayələri təfsir etdiyi-
ni bildirir. Belə ki, bəzi ayələrdə mütləq, mücməl və ümumi olan
xüsusiyyətlər, digər ayələrdə təqyid, təfsil və təxsis olunmuşdur.
Məsələn, “Bu gün dininizi sizin üçün kamil etdim, sizə olan nemətimi
tamamladım və sizin üçün din olaraq islamı bəyənib seçdim”
266
ayəsində
qandan bəhs olunmuş, lakin başqa bir ayədə “axıdılmılış qan”
267
ifadəsinə yer verilərək o ayədəki qanın axıdılmış qan olduğu açıq-
lanmışdır.
Fatihə suərsinin 3-cü ayəsində “din günü” ifadəsi mücməl
ifadədir. İnfitar surəsinin 19-cu ayəsi bu mücməl ifadəni mübəyyən
etmişdir (açıqlamışıdr): “O gün heç kəs heç kəsin karına gələ bilməz. O
gün hökm ancaq Allahındır!”
Bəzi hallarda isə Qurandakı bir ayə başqa bir ayə tərəfindən
təxsis olunur (xüsusiləşdirilir). Məsələn, Maidə surəsinin 3-cü
ayəsindəki “məytə” sözü ümumi mənada işlənmişdir. Lakin bu
ifadə, “Sizin üçün bir dolanacaq vasitəsi olsun deyə, (ehramda ikən) dəniz
ovu və onu yemək sizə də, yolçulara (səfərdə olanlara) da halal edildi”
268
ayəsi ilə təxsis olunmuşdur.
265 Qiyamə, 75/19.
266 Maidə, 5/3.
267 Ənam, 6/145.
268 Maidə, 3/96.
Dostları ilə paylaş: |