______________Milli Kitabxana_____________
268
şəhərləri göstərmək lazımdır.
Bədii şüşə sənəti. Azərbaycanda şüşə sənətinin yaranması
alban dövrü incəsənətinin inkişafının birinci mərhələsinə təsadüf
edir. Lakin şüşə ustaları bu dövrdə ancaq bəzək şeyləri (bilərzik,
müxtəlif muncuqlar və s.) yaratmaqla kifayətlənmişlər. Şüşə
qablar istehsalı isə ikinci dövrün məhsulu idi.
Qədim Azərbaycanda şüşə istehsalının inkişafı, birinci
növbədə, ölkənin təbii zənginlikləri ilə bağlı olmuşdur.
Azərbaycan torpağında kvars qumunun, soda və əhəng
yataqlarının olması şüşənin yerli materialdan bişirilməsi üçün
imkan yaratmışdır. Bu işdə başlıca şərtlərdən biri də yanacaq
mənbəyi olan meşə materialının bolluğu idi. Doğranmış
ağaclardan yüksək dərəcədə istilik verən yanacaq, onların
külündən isə tərkibində natri və kali duzları və hətta əhəng də
olduğundan, xammal kimi istifadə edilirdi. Bundan başqa, şüşə
materialının əridilməsi üçün odadavamlı gildən kiçik tiyanlar
hazırlamaq vacib idi. Belə gillər isə Azərbaycanda çox olub,
dulusçuluqda da tətbiq edilirdi.
Bədii şüşə məmulatı Mingəçevirdə, İsmayıllı rayonunun
Qalagah, Şamaxı rayonunun Xınıslı, Qax rayonunun Torpaqqala
kəndlərində və habelə qədim Azərbaycanın başqa yerlərində
tapılmışdır.
İkinci dövrdə şüşədən ən çox bədii effektə malik material
(şəxsi möhürlər, bəzək əşyaları və s.) kimi, habelə maye
qablarının hazırlanması üçün istifadə edilirdi.
Mingəçevir şüşə möhürlərində dekorativ elementlərlə
yanaşı, insan başı və yarımfiquru da cızılırdı.
Mingəçevir ustaları şüşədən qadın bəzəyi üçün müxtəlif
formalı muncuq, hamar və eşmə bilərziklər hazırlamışlar.
Bilərziklər abı, yaşıl, qəhvəyi, qara, sarı və başqa rənglərdə
istehsal olunurdu. Bilərziklərin belə rəngarəng alınması üçün
müxtəlif metal oksidlərindən istifadə edilmişdir. Bəzən şüşə
bilərziklərin ucları gümüş bilərziklərdə olduğu kimi ilan başı
formasında düzəldilirdi. Bu, ilan kultunun incəsənətə göstərdiyi
təsirlə izah edilir. Uzun əsrlər boyu ilan axirət dünyasının simvolu
kimi ibtidai insanların şüurunda yaşamış və bu anlayış nəsildən-
______________Milli Kitabxana_____________
269
nəslə keçmişdir. Lakin eramızın ilk əsrlərindən etibarən qədim
Azərbaycanda ilan kultu və digər totemistik təsəvvürlər ay kultu
tərəfindən sıxışdırılır. Bunun nəticəsində ilan və başqa totemistik
motivlər dulusçuluqda olduğu kimi getdikcə ideya əhəmiyyətini
və təsvir tamlığını itirir, şəkilcə təhrif olunaraq ornamental
formaya çevrilir. Belə ideoloji dəyişiklik kənd təsərrüfatının,
xüsusilə suvarma kanalları şəbəkəsinin genişləndirilməsi ilə
əlaqədardır. Belə ki, əvvəllər dinə görə axirət dünyasının allahı
sayılan Ay, sonralar suvarma sisteminin hamisi hesab edilirdi.
Qədim Azərbaycanda şüşə istehsalının mövcud olduğunu
sübut edən arxeoloji abidələrə misal olaraq Torpaqqalada (IV-VI
əsrlər) və Qəbələdə (VII-VIII əsrlər) tapılmış şüşə bişirən
emalatxanaların qalıqlarını göstərmək lazımdır.
Şüşə məmulatı içərisində kiçik qablar öz bədii keyfiyyəti ilə
diqqəti daha çox cəlb edir. Azərbaycan Dövlət Tarix muzeyində
saxlanan şüşə qabları zahiri görkəminə görə altı qrupa bölmək
olar.
Birinci qrupun qabları küpə şəklindədir. Onlar əksər
hallarda bəzəksiz olur. Lakin bəzi qabların üzərində şüşə
saplarının gəzdirilməsindən alınan naxışlara da rast gəlirik. Buna
misal olaraq I-III əsrlərdə yaradılmış Mingəçevir qabını göstərə
bilərik. Onun gövdəsi ilanyolu-sınıq xətlərlə bəzədilmişdir. Həmin
dövrdə türk tayfaları belə ziqzaq xətlərin fövqəladə sehrkar
qüvvəsinə inanırdılar. Belə xətlər gecənin zülmətini dağıdan
şimşəyin, göyləri lərzəyə salan ildırımın timsalı kimi qəbul
edilmişdi. Xalq belə xətlərdən bədxah qüvvələrə, bədnəzərə qarşı
mühafizəedici bir nişan kimi istifadə edir, onların sehrkar
qüvvəsinə inanırdı. Buna görə də o dövrün gil qablarında, metal
əşyalarında, taxta və sümük daraqlarda ziqzaq xətlərə tez-tez
təsadüf edirik.
Mingəçevirdən tapılmış bu qrupun nümunələri içərisində
gövdəsi kannelyurlarla bəzədilmiş bənövşəyi rəngli qablara da
təsadüf edirik. Onların bəziləri I-II, bəziləri isə IV-VIII əsrlərdə
yaradılmışdır. Ədəbiyyatda bu tip qabların qədim Finikiyadan
gətirildiyi qeyd edilir. Lakin bunların Azərbaycanda geniş
miqyasda işlədildiyini və buna görə də yerli ustalar tərəfindən
______________Milli Kitabxana_____________
270
təqlid edildiyini də inkar etmək olmaz.
İkinci qrupa aid olan şüşə qablar armudu formada olduğu
halda, üçüncü qrupun nümunələri özünün şaquli kompozisiyaları
ilə fərqlənir.
Üçüncü qrupa daxil olan qablar, əsasən, Mingəçevirdə
tapılmışdır. Onları gövdələrinin zahiri formalarına görə üç tipə
bölmək olar. Birinci tip qabların gövdəsi küpə şəklində olduğu
halda, ikinci tip qablarda gövdə uzunsovlaşmış şəkil almışdır.
Üçüncü tip qablar isə konik formaları ilə fərqlənirlər. I-III əsrlərə
aid olan bu üç tipdən başqa Mingəçevirdə IV-VIII əsrlərin
dördkünc prizma şəkilli şüşə qabları da tapılmışdır.
Dördüncü qrup qablar müxtəlif formalı dekorativ-
ornamental bəzəkləri ilə fərqlənir. Onlardan III-IV əsrlərdə
hazırlanmış uzunsov naxışlı qabları göstərmək olar. Belə naxışlar
Mingəçevirin I əsrə aid keramik qablarında da vardır. Bu növ şüşə
qablar Mingəçevirdə IX-XIII əsrlərdə də istehsal edilmişdir. Şüşə
qabların badamı çıxıntılarla bəzədilməsi onlara metal məmulatının
görkəmini verir.
Beşinci qrupa zərif, dairəvi oturacağı olan şüşə piyalələr
daxil edilir. Bu tipli qablar İsmayıllı rayonunun Qalagah və
Şamaxı rayonunun Xınıslı kəndlərindən tapılmışdır. Onlar I-II
əsrlərə aiddir. Bu qabların zahiri bəzəyində qabartma ünsürlərə
tez-tez rast gəlirik.
Sonuncu, altıncı qrupa şaquli formalı piyalələr aiddir. Bir
qayda olaraq, onların dairə şəkilli alçaq dayaqları olur.
Şüşə sənəti Qafqaz Albaniyasının digər dekorativ sənətləri
ilə (məsələn, keramika və torevtika sənətləri ilə) sıx əlaqədə
yaranmış və inkişaf etmişdir. Bu sənət ölkədə maddi mədəniyyətin
formalaşmasında görkəmli rol oynamış və orta əsrlərdə
Azərbaycanda orijinal şüşə sənətinin yaranması üçün zəngin
mənbə olmuşdur.
Qədim incəsənətimizin ikinci inkişaf dövründə (I-VII əsrlər)
bədii şüşə sənəti bir çox səbəblərə görə tənəzzülə uğramış
dulusçuluğun zəifləməsini daha da sürətləndirmişdir. Bu yeni
sənət ikinci dövrün ictimai amillərinə daha çox uyğun idi; bu vaxt
dini təsəvvürlər getdikcə zəifləyir, feodal saraylarında eyş-işrət,
Dostları ilə paylaş: |