ittifaqı respublikalarında 0,6-dan (Estoniya) 13,2 kq (Moldaviya), bütün
dünyada orta hesabla 1 ha-ra 0,3..0,4 kq (Sokolov vo b., 1994).
Cədvəl 12.4
Dünya əkinçiliyində kənd təsərrüfatı bitkiləri məhsulunun itkisi
(Sokolov və b., 1994)
Bitki
Mə ısulun itkisi, %, tərəfindən
Zərərverici
lər
Xəstəliklər Alaq otları
Cəmi
Buğda
5,0
9,1
9,8
23,9
Qarğıdalı
12,4
9,4
13,0
34,8
Darı, sorqo
9,6
10,6
17,8
38,0
Çəltik
26,7
8,9
10,8
46,4
Pambıq
11,0
9,1
4,5
24,6
Soya
4,5
11,1
13,5
29,1
Kartof
6,5
21,8
4,0
32,3
Pomidor (tomat)
7,5
11,6
5,4
24,5
Bitkinin kimyəvi vasitələrlə mühafizəsinin ümumi yığcam adı -
«pestisidlər» (lat. pestis - yoluxucu xəstəlik, caedo - öldürürəm)
adlandırılmışdır. Müxtəlif məlumatlara əsasən dünyada lOOO-dən artıq
kimyəvi birləşmələr vardır, onların əsasında 10 minlərlə pestisid formaları
preparatları buraxılır.
12.2.1.
Pestisidlərdən istifadənin ekoloji problemləri
Məhsulun -çox hissəsi tarlada və ya sonra anbarlarda zərərvericilər
tərəfindən və xəstəliklər nəticəsində məhv olur. Kənd təsərrüfatı
zərərvericilərilə, həşərat, gəmiricilər, göbələk, alaq otları ilə əsas mübarizə
istiqamətlərindən biri pestisidlər adlanan kimyəvi maddələrdən istifadə
etməkdir. Pestisidlər aşağıdakı əsas siniflərə bölünür: akarisidlər - gənələr- lə
mübarizədə istifadə edilən maddələr; antifidinqlər - cücüləri onl
qidalandığı şeydən qorxub çəkindirən maddələr; insektisidlər - zərərli cücüləri
məhv edən maddələr; herbisidlər - alaq bitkilərinə qarşı mübarizədə istifadə
edilən preparatlar; zoosidlər - zərərli onurğalı heyvanları məhv edən*
zəhərlər; bakterisidlər, virusosidlər, funqisidlər bitkilərlə vi- ruslu və göbələk
xəstəliklərilə mübarizə aparmaq üçün istifadə edilən maddələr; nematosidlər -
bitkilərdə nematod xəstəliyinin törədicisi olan girdə qurdları məhv edən
preparatlar; molyuskosidlər - zərərli ilbizləri məhv edən maddələr.
ABŞ-da 160 növdə patogen göbələk və bakteriyalarla, 250 virus növləri,
8000 həşərat və gənə növləri, 2000 alaq otları ilə mübarizə aparılma
262
sı lazım gəlir.
Dünyada 180 pestisid növündən və bir neçə min preparat formasından
istifadə edilir.
Şəkil 12.2. Pestisidlərin ətraf mühitdə sirkulyasiyası (N.N.Melnikov, 1977)
Pestisidlərdən istifadənin bir çox problemləri onların ksenobiotik, yəni
təbiət üçün yad kimyəvi birləşmələr olmalarından irəli gəlir.
Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatının (ÜST) verdiyi qiymətə görə bütün
dünyada pestisidlərin istifadəsindən hər il 20000 adam ölür və 1 milyona yaxın
adam zəhərlənərək sağlamlığını itirir. Əgər dünyada pestisidlərdən istifadə
çoxalarsa ona müvafiq olaraq xəstəliklər və ölüm hadisəsi də artar.
Pestisidlər təbiətə də ciddi təsir göstərir. Adətən, istifadə olunan
pestisidlərin yalnız bir faizindən istənilən məqsəd əldə etmək olur, qalan
99%-i ətraf mühitə düşərək torpağı, havanı çirkləndirir, biotanı zəhərləyərək
çox vaxt gözlənilməz nəticələr verir. Torpağın münbitliyində torpaq biotası
böyük rol oynayır. Zərərvericiləri pestisidlərlə məhv edərkən torpaq
orqanizmlərin, o cümlədən torpaq soğulcanlarmın sayını azaldır. Bununla
əlaqədar qara torpaqlarda torpaq soğulcanlarmın miqdarı on və yüz dəfələrlə
azalıb.
Müxtəlif pestisidlər landşafta və onun komponentlərinə mənfi təsir
göstərir. Pestisidlərlə daha çox zərər çəkən heyvan qrupları çoxa doğru sıra ilə
aşağıdakı kiidir: onurğasızlar, balıqlar, quşlar, məməlilər, mikro- orqanizmlər.
Ətraf mühitə düşən pestisid bioakkumulyasiya prosesinə qoşulur, bu
zaman pestisid qida zənciri ilə hərəkət etdikcə onun konsentrasiyası dəfələrlə
(yüz min dəfəyə qədər) arta bilər.
263
Kanserogen xassəli olduğu üçün DDT pestisidinin (dust) istifadəsi
1970-1973-cü ildən etibarən dünyanın demək olar ki, hər yerində qadağan
olunmuşdur.
Ekspertlərin hesablamalarına əsasən istifadə olunan pestisidlərin çoxu
həşaratları məhv etməyə sərf olunur. Məsələn, son 25 ildə (1982-ci il
məlumatı) dünyada istehsal olunmuş 4,5 mln. ton DDT-nin 1 mln. tonu Yer
kürəsində parçalanmadan paylanmışdır.(Qasımov, 2003). Pestisidlərdən
istifadə olunmayan ərazilərdə də hətta ona rast gəlinir. Məsələn, Antarktidada
morjlarm piy qatında.
Hesablamalar göstərir ki, atmosfer havasından torpağın səthinə DDT-nin
çökməsi üçün 4 il lazımdır. Torpaqda isə o, 20 ilə qədər qala bilər. Bu, DDT-in
suda pis həll olması, yüksək temperatura davamlılığı, yağlarda və lipidlərdə
yaxşı həll olması ilə əlaqədardır.
M.Avazovanın (2003) apardığı müşahidələr göstərir ki, respublikamızda
ən böhranlı ekotoksikoloji şərait keçmiş pambıq və taxıl yetişdirilən
rayonların ərazilərində (0,1, 086-0,01 UVQH) qeydə alınmışdır.
Respublikamızda 1980-cı ilin ortalarına qədər pestisidlərdən istifadə
olunmuşdur, hələ indiyə kimi Göyçay və Türyançay hövzəsində torpaqlarda
qalıq pestisidlərə rast gəlinir. DDT-nin 1945-ci ildən tətbiqindən sonra
əvvəllər pambıq bitkisində müşahidə olunmayan digər pambıq biti, pambıq
sovkası, gənə, mənənə və s. cücülərin çoxalması baş verdi. K.Edvardsa görə
T
50
DDT-nin torpaqda qalma müddəti torpağın nəmliyindən çox asılıdır. Belə
ki, mülayim qurşaq rayonlarında o, 2,5 il, subtropik və tropik ölkələrin
torpaqlarında isə cəmi 3-9 ay qala bilir.
Tədqiqat materialları və çoxillik müşahidələr göstərir ki, DDT-in yüksək
qalıq miqdarı ən çox gilli torpaqlarda rast gəlinir. Bu torpaqlarda profil boyu
dərinə getdikcə qalıq miqdarı azalır. Yüngül gillicəli və qumsal torpaqlarda isə
bunun əksi müşahidə olunur (X.M.Qasımov, 2003).
Pestisidlərdən istifadənin digər ciddi problemi ziyanvericilərin ona
alışmasıdır, bu alışma sonrakı nəsillərə də keçərək pestisidlərin effektivliyini
aşağı salır və yeni-yeni kimyəvi maddələrdən istifadəyə məcbur edir.
Rezistentlik adlanan bu hadisədə həşaratların onlarla kütləvi növlərinin
istifadə olunan əsas birləşmə siniflərinə qarşı hissiyyat göstərmir. Bura ev
milçəyi, tarakan, Kolorado kartof böcəyi, kələm güvəsi və s.-ni misal
göstərmək olar. İstifadə olunan pestisidlərdə rezistentlik 10-30 nəsildən sonra
baş verir. Odur ki, yaxın gələcəkdə pestisidlərdən istifadənin hazırkı
strategiyasında bütün əsas ziyanvericilər rezistent ola bilər.
Pestisidlərdən istifadənin problemlərini ümumləşdirsək belə nəticəyə
gəlmək olar ki, əsas təhlükə ekosferin həyat təmin edici xassələrinin
pozulması və insanların sağlamlığının pisləşməsidir.
264