258
Toxunma (lamisə) duyğusu vasitəsilə biz predmetlərin
dərinliyini, bərkliyini, yumşaqlığını, kələkötürlülüyünü, yaxud
səthinin hamar olmasını və sair kimi xüsusiyyətlərini əks
etdiririk. Toxunma duyğusunun reseptorları bir milyona qədər
olmaqla dəri üzərində müxtəlif sıxlıqda səpələnmişdir. Bu
nöqtələr dilin ucunda, barmaqların ucunda, bədənin digər
hissələrinə nisbətən daha sıx yerləşmişdir. Dəri duyğuları
hərəkət duyğusu ilə sıx surətdə əlaqədardır. Korlar hərfləri
toxunma və hərəkət duyğusunun vasitəsi ilə oxuyurlar.
Temperatur duyğusu. İstilik və soyuqluq duyğusu
olmaqla iki növ duyğu kimi mövcuddur.
İstilik duyğusu, bədənin temperaturundan artıq hərarətə
malik olan cisim dəriyə toxunduqda əmələ gəlir.
Soyuqluq duyğusu isə bədən temperaturundan aşağı olan
cisim bilavasitə dəriyə təsir etdikdə yaranır.
Ağrı duyğuları. Ağrı duyğuları müxtəlif xarakterdə olur.
Biz küt və bərk ağrıları, sanki kəsən, doğrayan, deşən ağrıları,
davamlı və ani ağrıları duyuruq.
Dəri duyğularının hər birinin özünə məxsus reseptorları
vardır. Dəridə olan bir çox nöqtələr toxunma, digər nöqtələr
soyuqluq, üçüncülər istilik, nəhayət başqa nöqtələr ağrı
duyğularını yaradır.
Əzələ-hərəkət duyğuları. Bədənin ətraf üzvlərinin
vəziyyətini, hərəkətini, bu hərəkətin istiqamət və surətini, bu
zaman əzələlərin gərilmə dərəcəsini əks etdirən duyğulara
deyilir. Əzələ-hərəkət duyğuları insanın həyatında böyük rol
oynayır. Əmək fəaliyyəti zamanı olduqca mürəkkəb hə-
rəkətlərin icrası, bu hərəkətlərin tənzim olunması hərəkət
duyğusunun sayəsində mümkün olur. Əzələ-hərəkət duyğusu
görmə qavrayışında, lamisə qavrayışında müstəsna dərəcədə
əhəmiyyət daşıyır.
Müvazinət duyğuları. Bu cür duyğular başın və
bədənin fəzadakı vəziyyətinin inikasından ibarət olub, bədənin
hərəkətinin istiqamətini, kordinasiyasını saxlamağa xidmət
259
edir. Bu duyğunun reseptoru daxili qulaqda yerləşən yarım-
dairəvi kanalcıqların içərisindəki endolimfa və bu kanalcıqların
divarında olan sinir uclarıdır. Bədənin vəziyyəti dəyişdikdə
endolimfa hərəkətə gəlir və kanalın divarında olan sinir uclarını
qıcıqlandırır. Bununla da biz bədənimizin vəziyyətini əks
etdiririk.
Üzvü duyğular daxili üzvlərin vəziyyətinin daxilindəki
dəyişmələrin inikasından ibarətdir. Bu duyğular aclıq,
susuzluq, toxluq, ürək bulanması haqqında, bədənin sağlamlıq
və xəstə vəziyyətdə daxili üzvlərində baş verən ağrılar
haqqında xəbər verir. Üzvi duyğuların reseptorları daxili
üzvlərin səthində, selikli qişasında yerləşən sinir uclarından
ibarətdir. Üzvü duyğulara cinsi duyğuları da daxil edir.
IV.8.3. Duyğuların ümumi qanunauyğunluqları
Hər bir duyğuya xas olan xarakterik cəhətlərlə yanaşı
bütün duyğulara aid olan ümumi cəhətlər də mövcuddur. Son
psixoloji ədəbiyyatlarda bu ümumi cəhətlərin aşağıdakılardan
ibarət olduğu göstərilir.
Keyfiyyət cəhəti. Bu, bir duyğunu başqa duyğulardan
fərqləndirən
cəhət
olub
duyğuya xas
olan
modallıq
xüsusiyyətidir.
Duyğunun intensivliyi duyğulara xas olan başqa bir
ümumi cəhət olub, təsir edən başqa qıcıqlandırıcının qüvvəsi
və reseptorun funksional vəziyyəti ilə müəyyən edilir.
Duyğuların davamlılığı onun zaman xarakteristikasından
ibarətdir. Bu da hiss üzvlərinin funksional vəziyyətindən,
qıcıqlandırıcının gücü və təsir müddətindən asılıdır. Nəhayət,
duyğulara aid olan ümumi cəhətlərdən biri də duyğuların
məkan lokallığıdır. Bu o deməkdir ki, reseptorların
göndərdikləri
siqnalların
təhlili
imkan
verir
ki, biz
qıcıqlandırıcının hansı məkandan təsirini də əks etdirək. Başqa
260
sözlə, işığın haradan düşdüyünü, istinin haradan gəldiyini,
yaxud, bədənimizin hansı hissəsinə mexaniki təsirin olduğunu
əks etdiririk.
Duyğulara aid olan qanunauyğunluqlardan biri də
həssaslıq və onun ölçülməsi məsələsidir.
Həssaslıq
analizatorun
duyma
qabiliyyətidir.
Mütəxəssislər həssaslığın iki növünü qeyd ediblər: mütləq və
fərqləndirmə həssaslığı. Mütləq və fərqləndirmə həssaslığı
duyğunun mütləq və fərqləndirmə həddləri ilə ölçülur.
Duyğunun mütləq aşağı həddi zorla duyğu əmələ gətirə
bilən qıcıqlandırıcının ən kiçik kəmiyyəti ilə müəyyən edilir.
Bu kəmiyyət nə qədər kiçik olarsa həssaslıq bir o qədər yüksək
olar. Bu, duyğunun mütləq həddi və həssaslıq arasında tərs
mütənasib asılılıq olduğunu göstərir. Bunu riyazi olaraq belə
ifadə etmək olar:
E = 1/p
Burada E-mütləq həssaslıq, P isə qıcıqlandırıcının
mütləq hədd kəmiyyətidir.
Duyğuların aşağı həddi müvafiq analizatorun mütləq
həssaslıq səviyyəsini müəyyən edir. Yəni P-nin kəmiyyəti nə
qədər kiçik olarsa E-nin göstəricisi bir o qədər yüksək olar və
ya əksinə.
Mütləq həssaslığın aşağı duyğu həddi ilə yanaşı yuxarı
duyğu həddi də vardır. Duyğu yaratmaqda davam edən ən
yüksək qıcıq qüvvəsinə və ya kəmiyyətinə həssaslığın yüksək
mütləq həddi deyilir. Məsələn, eşitmə duyğusunda səs
dalğasının 20 hersə bərabər olan kəmiyyəti duyğunun aşağı
mütləq həddi hesab olunursa, 20 000 hersə bərabər kəmiyyəti
bu duyğuda yuxarı mütləq hədd kimi qəbul olunmuşdur. Həm
aşağı, həm də yuxarı hədd kəmiyyətləri insanın fəaliyyətinin
xarakterindən,
onun
yaşından,
reseptorun
funksional
vəziyyətindən, qıcıqlanmanın qüvvəsindən və davamlılığından
asılı olaraq dəyişilir.
Fərqləndirmə həddi, fərqləndirmə həssaslığı məsələsi