~~~ 24 ~~~
daşlığında deyil, erməni dilinin guya kasıblığında, yoxsullu-
ğunda görür” [106, 59]. Tədqiqatçı, hətta bununla kifayət-
lənməmiş, erməni alimini onun öz “iftira və böhtan”ından
müdafiə etmişdir.
M.Seyidov monoqrafiyada erməni din xadimlərinin qu-
sanlara-aşıqlara münasibətlərinə də geniş yer ayırmışdır.
Tədqiqatçı katalikos Hovhan Mandakunidən və Sayat Nova
irsini araşdırıcı Q.Haqverdyandan xarakterik sitatlar gətir-
mişdir. Katalikos qusanları-aşıqları “müqəddəs ruhu məhv
edən”lər kimi qiymətləndirmiş, onları şərab və şeytanla
eyniləşdirərək, insanları “allahın sevgisindən ayırıb, xristi-
anlıqdan uşaqlaşdıran” [106, 74-75] qüvvə hesab etmişdir.
Q.Haqverdyan da erməni din xadimlərinin qusanlara-aşıq-
lara mənfi münasibət bəslədiyini vurğulamış, kilsənin aşıq
şeirlərini “namussuzluq divanı” [106, 76] adlandırdığını
bildirmişdir. Q.Haqverdyana görə, erməni aşıqları da bu mü-
nasibətə görə əsərlərini başqa dillərdə yazmışlar. M.Seyidov
erməni aşıqlarının Azərbaycan dilində yazmalarının əsas sə-
bəblərindən birini də məhz Q.Haqverdyanın mülahizəsi ilə
əlaqələndirmişdir.
Xatırlanan mülahizələrdə xüsusi maraq doğuran cəhət-
lərdən biri, heç şübhəsiz, xristianlıq faktoru ilə bağlıdır.
Verilmiş nümunələrdən də aydın görünür ki, din xadimlə-
rini narahat edən, ümumiyyətlə, xristianlığın taleyi deyil,
ilk növbədə, ermənilərin etnik-milli özünəməxsusluqlarını
itirməsi təhlükəsinin mövcudluğudur. Tarixin bütün döv-
rlərində erməniçiliyin keşiyində dayanan erməni din xa-
dimləri çox gözəl başa düşürdülər ki, başqa dildə yazan və
ya başqa xalqın, millətin poetik təfəkkürünə istinad edənlər
istər-istəməz mənsub olduqları xalqın düşüncə tərzinə və
zövqünə yad elementlər gətirirlər. Bütün bunlara dözüm-
süz yanaşan din xadimləri bütövlükdə türk-Azərbaycan söz
sənətinin təsiri altında yazıb yaradan qusan-aşıq yaradıcılı-
ğına məhz buna görə mənfi münasibət bəsləyirdilər.
~~~ 25 ~~~
Elmdə, xüsusən humanitar elmlərdə konkret məqsə-
di ifadə etməyin müxtəlif üsulları, yol və vasitələri vardır.
Mirəli Seyidov İrəvanda doğulub boya-başa çatdığı üçün
ermənilərin “necə dost və qardaş olduqlarını” kitablardan,
mətbuatdan deyil, gündəlik həyatdan bilirdi, bunları öz tale-
yində yaşamışdı. Amma tədqiqatçı elmi fəaliyyətə başladığı
illərdə həm sovet rejiminin erməni “şıltaqlıqlarına”, şoviniz-
minə məqsədli şəkildə göz yumduqlarına bələd idi, həm də
kommunist təbliğatına, hətta elmi araşdırmalarında belə yer
verməyənlərin əsərlərinin çapının, müəllifin isə elmi ad al-
masının mümkünsüzlüyündən xəbəri var idi. Buna görə də
alim bildiklərinin, demək istədiklərinin bir qismini ifadə et-
mək üçün alternativ vasitələrdən istifadə etmək məcburiy-
yətində qalmışdı.
Tədqiqatda çoxsaylı erməni aşıqlarının Azərbaycan di-
lində yazmaları, bunun müxtəlif səbəbləri, xüsusən erməni
dilinin poetik mətləbi ifadə etmək sahəsində yoxsulluğu,
erməni din xadimlərinin Azərbaycan dilində yazan qusan-a-
şıqlara sərt münasibəti və s. kimi problemlərin zahirən so-
vet ideologiyasına uyğun mövqedən işıqlandırılması, əslin-
də, alimin qarşılıqlı münasibətlərin araşdırılmasında, oxşar
mətləblərin türk etnik-mədəni sisteminin öyrənilməsində
əhəmiyyətini vurğulamaqdan başqa bir şey deyildi. Məhz
bu tədqiqatların və belə əsərlərdə seçilmiş ən xarakterik si-
tat-nümunələrin əsasında biz həm erməni xislətini tarixi as-
pektdə görə, həm də erməni din xadimlərinin xalqın özü ola-
raq qalmasında tarixi rolu və zora istinad etdikləri haqqında
məlumat əldə edə bilirik.
Ilk növbədə, onu qeyd edək ki, biz Mirəli Seyidovu dissi-
dent alim kimi təqdim etmək fikrində deyilik. O da dövrün,
demək olar ki, əksər alimləri kimi, elmi, xüsusən də fəaliy-
yətinin birinci mərhələsindəki elmi araşdırmalarında sovet
quruluşunun siyasi təbliğatının antielmi tələblərinə əməl et-
mək zorunda qalmışdır. Digər tərəfdən bəlli bir həqiqəti də
~~~ 26 ~~~
nəzərə almaq lazımdır ki, bir çox qələm dostlarından fərqli
olaraq, Mirəli Seyidov ömrünün sonuna qədər rejim təlbiğa-
tının tərənnümçüsü kimi qalmamışdır. Məlumdur ki, onun
yaradıcılığının sonrakı, xüsusilə ikinci mərhələsi həm elmi
həqiqətə, həm də etnik-milli maraqlara xidmət baxımından
əsaslı şəkildə fərqlənmişdir.
Yuxarıda deyildiyi kimi, M.Seyidov Azərbaycan-ermə-
ni qarşılıqlı ədəbi-mədəni əlaqələrinə həsr etdiyi heç bir
əsərində peşəkar ədəbi əlaqələr mütəxəssisi olaraq qalma-
mışdır. Bu sahənin istənilən mövzusuna müraciət etdikdə
tədqiqatçı, ilk növbədə, çoxəsrlik milli ədəbiyyat tarixçisi
kimi çıxış etmiş və Azərbaycan-türk söz sənətinin maraqla-
rını əsas götürmüşdür. Alimin Sayat Novanın həyat və yara-
dıcılığını araşdırma mərkəzinə çəkməsi, xüsusən, tədqiqatı-
nın strukturunda tələb olunan yox, məqsədinə uyğun gələn
mütənasibliyi əsas götürməsi deyilənləri təsdiq edə bilər.
Araşdırmalardan bəllidir ki, Sayat Nova Azərbaycan di-
lində 120, erməni dilində 60, gürcü dilində 50-yə qədər şeir
yazmışdır [106, 86]. Elə bu faktın özü, yəni onun əsərlərinin
böyük əksəriyyətini Azərbaycan dilində yazması faktı Sayat
Nova irsinin milli filoloqlarımız tərəfindən araşdırılmasının
elmi əhəmiyyətini və aktuallığını qat-qat artırır. Bunlar aşa-
ğıdakılardan ibarətdir:
Birincisi, təhlillər bir daha sübut edir ki, qədim dövrlər-
dən üzü bu yana Azərbaycan dili bütün Zaqafqaziyada həm
ortaq ünsiyyət, həm də poetik özünüifadə vasitəsi olubdur.
İkincisi, Azərbaycan xalqının zəngin folklor və klas-
sik ədəbi irsi özünün məzmun tutumuna və yüksək, kamil
sənətkarlıq məziyyətlərinə görə qonşu xalqlar tərəfindən
nəinki sevilib, mənimsənilib, hətta yaradıcı qüvvələrinə güc-
lü təsir göstərərək, onları bu irsə uyğun əsərlər yazmağa il-
hamlandırıb və ruhlandırıbdır.
Üçüncüsü,
xalqımızın
şifahi söz sərvətinin müxtəlif janrlarında əsərlər qələmə
alan erməni qusan və aşıqları, həm də gürcü aşıqları istər-
Dostları ilə paylaş: |