274
Aşama klasifikasyonunun karakteristik elementleri
Yönetimi
a. Test doğru olarak yönetilmiştir.
Hareket
b. Ayağa kalkar.
c. Gövde rotasyonu ve lateral fleksiyon yoktur.
d. Bacaklar simetrik olarak esnetilir.
e. Açıkça belirtilmiş gövde rotasyonu ve/veya gövde lateral
fleksiyonu.
Postür
f. Eller ve ayaklar pozisyonu yada çömelme postürü.
g. Yarı diz çökme postürü.
h. Ellerin desteğiyle.
i. Ellerin desteği olmadan.
Aşama spesifikasyonu
Elementler
0.
a.
1.
a, b, c, d, f.
2.
a, b, d, e, f
3.
a, b, g, h.
4.
a, b, g, i.
Skorlama
276
İçindekiler
1. Giriş
277
2. Motor bozukluklar ve kısıtlamalar
277
3. Fizyoterapi tedavisi
279
4. Ebeveyn katılımı
281
5. Fizyoterapötik tedavi sistemi
283
5.1
Evre 1: Yüzüstü pozisyonda motor davranış
283
5.2
Evre 2: Sırtüstü pozisyonda motor davranış
287
5.3
Evre 3: Dönme sırasında motor davranış
290
5.4
Evre 4: Oturma pozisyonunda motor davranış
293
5.5
Evre 5: Yerde
ileri doğru hareket ederken
motor davranış
297
5.6
Evre 6: Oturma pozisyonu etrafındaki postür
değişimleri esnasındaki motor davranış
300
5.7
Evre 7: Ayakta duruken motor davranış
303
5.8 Evre 8: Ayağa kalkma sırasında motor davranış
306
5.9
Evre 9: Yürüme esnasında motor davranış
309
6. Ebeveynler nasıl yardımcı olabilir
312
6.1
Yüzüstü pozisyonda (karınüstü uzanırken)
aktiviteler
312
6.2
Sırtüstü pozisyonda (sırtüstü uzanırken)
aktiviteler
317
6.3
Dönerken aktiviteler
322
6.4
Otururken aktiviteler
326
6.5
Yerde ileri doğru hareket ederken
aktiviteler
330
6.6
Oturma pozisyonu etrafındaki
postürdeki değişikliklerde aktiviteler
333
6.7
Ayakta durma
ile ilgili aktiviteler
336
6.8
Ayağa kalkma ile ilgili aktiviteler
341
6.9
Yürüme ile ilgili aktiviteler
345
277
1 Giriş
2 Motor bozukluklar ve kısıtlamalar
Terapötik sistem “Down Sendromlu küçük çocuklar için
fizyoterapi”, pediatrik fizyoterapiste DS’lu çocukların temel
motor becerilerinin gelişimsel periyodundaki egzersiz terapisi
için bir sistem sağlar. Bu sistem “DS’lu çocukların postüral
kontrol sistemindeki bozukluklar”ın teorik konseptini baz alır
ve motor kısıtlamaların, terapötik amaçların, egzersiz terapisi
imkanlarının ve ebeveyn katılımının taslağını çizer.
Terapötik sistem her şeyi kapsayan bir program değildir.
Bu sisteminin ardındaki fikir pediatrik fizyoterapistin, DS’lu
çocukların spesifik motor davranışlarının meydana gelmesine
yol açan sürece ve böyle
bir gelişimsel sürecin bu
problemlere özel egzersiz terapisi ile şekillendirilmesinin
imkanları hakkındaki anlayışa hazır olmasını sağlamaktır.
Bireysel sistemin, bireysel olarak çocuğa adaptasyonu
gereklidir ve bu da pediatrik fizyoterapistin sorumluluğundadır.
Bu egzersiz terapisi, zihinsel kısıtlamaları olan küçük çocukların
tedavisi olduğundan, motor alandaki tedavinin amaçları
fonksiyonellikle alakalıdır. Çocuğun tecrübeleriyle birleşik
anlamlı durumların sağlanması tercih edilir ki bu da gerekli
motor davranışın doğal bir
kapsamda stimüle edilmesiyle
sonuçlanır. Ebeveyn katılımı etkilerin genelleştirilmesiyle ilgili en
uygun prosedür olarak görünmektedir. Bu sisteme dayanarak
DS’lu çocukların pediatrik fizyoterapi alması ve temel motor
becerilerinin gelişimi periyodunda eğitilmesi mümkündür.
Normal motor gelişim dört evreye bölünür: Refleksif hareketler
evresi (prenatal ve hayatın ilk yılı); rudimenter hareketlerin
ya da temel motor becerilerin aşaması (hayatın ilk iki yılı);
fundamental (temele ait) hareketlerin aşaması (2 yaştan 7
yaşa kadar) ve uzmanlaşmış hareketlerin aşaması (10 yaş ve
ilerisi)... Gönüllü motor aktivitenin gelişimi temel motor beceriler
aşamasında başlar. Temel motor beceriler takip eden
fundamental aşamanın gelişiminin temellerini oluşturur. Motor
müdahalenin bu aşamada yer alması tercih edilir.
Temel motor becerilerin gelişimi safhasında 9
fonksiyonel
gelişimsel aşama ayırt edilir: Yüzüstü pozisyonda, sırtüstü
pozisyonda, dönmede, oturmada, yerde ileri doğru harekette,
oturma ve ayakta durma pozisyonunun etrafındaki motilitede,
278
DS’lu çocuğun motor gelişimi esnasındaki karakteristikler
arasında, başlangıçtaki yetersizlik ve yetersiz olsa da artan
postür stabilize etme kabiliyeti yer alır. Ancak, çocuk
haraket etmek ister ve bunun için o anda motor davranışta
uygun telafi edici mekanizma geliştirir. Bu da örneğin asimetriye
doğru giden yolda kısıtlı gelişimin
olduğu simetrik postüral ve
hareket paternleriyle sonuçlanır. Sonunda ayrışmada, dengede,
değişkenlikte ve motilitede idyosenkratik imkanlar meydana gelir.
Çocuk ardışık olarak, ilk etapta postür elde etmekte
problemler yaşar ama sonra artan postüral kontrol seviyesi ile,
bir postür elde edilir ama stabilize edilemez. Akabinde,
çocuk elde ettiği postürü stabilize eder ancak bunun içinde
kısıtlı bir kapsamda hareket edebilir. Elde edilen postürde
hareket ayrışmasının gelişimi, fonksiyonel anlamda yetersiz
uygunluktadır.
ayağa kalkma ve yürmedeki motor aktivitenin gelişiminde...
DS’lu çocukların çoğunda, hayatlarının ilk 3 ila 4 yılında oluşan
motor davranıştır. DS’lu çocukların
motor gelişimi; azalmış
postüral tonus, eklemlerin ko-kontraksiyonlarının yetersiz
stabilizasyonu, postür ve harekette yetersiz propriyoseptif
geribildirim, yetersiz denge tepkileri ve genişlemiş eklem
motilitesi ile etkilenir. Özetlemek gerekirse; postür kontrol
sisteminde bozukluklar vardır (Tablo 1). Fonksiyonel bir bakış
açısıyla, bu bozukluklar özellikle, çocuk postüral ve hareket
paternlerini idare ederken motor gelişimde ortaya çıkar
ki bunda
yer çekim kuvveti galip gelir ve çocuk dikey duruma geçer.
Birincil
- azalmış postüral tonus
İkincil
- ko-kontraksiyonların yetersizliği
- denge reaksiyonlarının yetersizliği
- azalmış propriyosepsiyon
- artmış eklem mobilitesi
Sonuçları
- postür ve harekette pozisyon kazanma ve
sağlamakta problemler
- motor kabiliyetin kalitatif
yönlerinde yetersiz
gelişim
- yetersiz uygun motor aktivite
Tablo 1 Postüral kontrol sistemindeki bozukluklar